Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γαλλής Κώστας, φιλόλογος' | 29 Νοεμβρίου 2009, 23:45

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όταν συζητούμε για αλλαγές σε ό,τι έχει σχέση με την εκπαίδευση, σωστό είναι να έχουμε πρώτα - πρώτα υπόψη τι είδους σχολείο και εκπαιδευτικό σύστημα θέλουμε. Και η απάντησή μας οφείλει να είναι πολιτική. Σήμερα θεωρείται η «πείρα» ως ένα αυτονόητα απόλυτο προσόν για ένα στέλεχος της εκπαίδευσης. Είναι λογικό γιατί οι σημερινές υπηρεσιακές συνθήκες απαιτούν από ένα στέλεχος να μπορεί να ελίσσεται, να έχει γνωριμίες για να πετυχαίνει το στόχο του, να υποτάσσεται στη διοικητική γραφειοκρατία με τυπικότητα χωρίς να υπολογίζει το πνεύμα του νόμου. Δεν χρειάζονται ειδικές επιστημονικές γνώσεις οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης και διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων. Αυτές τις έχουν συνήθως νεότεροι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι «δεν έχουν την εμπειρία και πρέπει να περιμένουν!». Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια ενώ έχει καταργηθεί η επετηρίδα για τους νέους συναδέλφους, έχει σχηματιστεί μια άλλη άτυπη «επετηρίδα» για τους παλιούς κυρίως. Μια ετερογενής ομάδα από εκπαιδευτικούς συνήθως μεγαλύτερης υπηρεσιακής ηλικίας, φανερά ή αφανώς ενταγμένους στις δυο κυρίως μεγαλύτερες συνδικαλιστικές παρατάξεις, με συνήθως φτωχά ή κατασκευασμένα προσόντα, με πολλές γνωριμίες οριζοντίως και καθέτως και με επιδιώξεις που πολλές φορές δεν συνδέονται άμεσα με την εκπαίδευση. Είναι προϊστάμενοι, διευθυντές, μέλη υπηρεσιακών συμβουλίων κ.α. Συχνά με ευκολία μεταπηδούν σε άλλες πιο φιλόδοξες θέσεις, που είναι όμως άσχετες με τη διοίκηση της εκπαίδευσης, όπως στελέχη της δημόσιας διοίκησης, αξιώματα τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμα και πολιτευτές. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πώς μπορεί να σπάσει αυτή η ακαμψία στη συγκρότηση της διοίκησης; 1. Αν δημιουργηθεί μια σχολή στελεχών της εκπαίδευσης σε επίπεδο μεταπτυχιακής ειδίκευσης. Η εκπαίδευση μπορεί εύκολα σήμερα να γίνεται εξ αποστάσεως. Η επιλογή στη σχολή να γίνεται με αντικειμενικά μόρια και με εξετάσεις. Στο τέλος της επιμόρφωσης να ακολουθεί πιστοποίηση. Τα αυριανά στελέχη της εκπαίδευσης θα προέρχονται από αυτή τη «δεξαμενή» επαγγελματικών στελεχών, που θα ασχολούνται αποκλειστικά με τη διοίκηση της εκπαίδευσης. Γενικά πρέπει να ενθαρρυνθεί και να διευκολυνθεί η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε μεταπτυχιακές σπουδές. 2. Αν μειωθεί σημαντικά η βαρύτητα των χρόνων υπηρεσίας ως σχεδόν απόλυτου κριτηρίου στην επιλογή στελεχών. Αντίθετα να προκρίνονται μεταπτυχιακοί τίτλοι, επιμορφώσεις, συμμετοχές – δημοσιεύσεις σε συνέδρια - σεμινάρια, καινοτομικές πρωτοβουλίες, γνώση ξένων γλωσσών και νέων τεχνολογιών. 3. Αν η τελική επιλογή των στελεχών για τις ορισμένες θέσεις γίνεται από ένα μεγαλύτερο σώμα σε σχέση με το υπάρχον υπηρεσιακό συμβούλιο. Πρέπει να συμμετέχουν εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών του σχολείου, των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, του τοπικού συνδικάτου των εκπαιδευτικών, ειδικοί επιστήμονες, ακόμα και εκπρόσωποι των μαθητών.Η επιλογή να έχει προγραμματικό χαρακτήρα και να περιλαμβάνει λογοδοσία ("γιατί επιθυμείς τη θέση, τι σκοπεύεις να κάνεις και πώς θα το πετύχεις"). Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό. Ο ασφυκτικός κομματικός έλεγχος στην εκπαίδευση (οργάνωση, διοίκηση, προγράμματα σπουδών) – κομματοκρατία - είναι πολιτικό ζήτημα. Γιατί με την "άδεια" της πολιτικής εξουσίας τα στελέχη νέμονται θέσεις, τοποθετήσεις, αποσπάσεις, επιτροπές, διορισμούς στη Π.Δ.Σ. κ.α. χρησιμοποιούν και χτίζουν πελατειακές σχέσεις. Το σύστημα δεν χρειάζεται απολιτικές επιδιορθώσεις ή βελτιώσεις. Χρειάζεται πολιτικές αλλαγές επιστημονικά σηματοδοτημένες. Υπάρχει η πολιτική βούληση κάτι να αλλάξει ή να αρχίζει να αλλάζει;