• Σχόλιο του χρήστη 'Ζωή' | 30 Νοεμβρίου 2009, 10:02

    Ο αριθμός των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα είναι σίγουρα πολύ μεγαλύτερος απ' ότι χρειάζεται. Ορισμένες ειδικότητες είναι υπεράριθμες, άλλες χρειάζονται κόσμο. Εγώ θα έλεγα να δείτε το σύστημα όλο από την αρχή και γενικά ότι έχει γίνει στην εκπαίδευση. Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα: 1) μεγάλος αριθμός θεολόγων, γυμναστών, φιλολόγων επειδή δεν μπορούσαν να διοριστούν έκαναν σεμινάρια σε word, excel κτλ και διορίστηκαν στην εκπαίδευση πριν από περίπου 10 χρόνια. Αυτό έγινε και τέλειωσε. Σκεφτείτε όμως ότι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά για 30 χρόνια με αυτές τις γνώσεις των 400 ωρών χωρίς καμία δυνατότητα (αλλά και διάθεση πολλές φορές) επιμόρφωσης. 2) Αυτή τη στιγμή στα ολοήμερα σχολεία υπάρχουν εργαστήρια πληροφορικής τα οποία έχουν εξοπλισμό από την πρώτη εποχή που δημιουργήθηκε το EduNet. Αυτό σημαίνει ότι είναι τουλάχιστον 15 ετών χωρίς καμία υποστήριξη από τεχνικούς, πολλές φορές χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο. Υπάρχουν ένα σωρό υπεράριθμοι πληροφορικάριοι. Βάλτε τους στην υποστήριξη των σχολικών εργαστηρίων, επίσης βάλτε τους να ενημερώσουν τα παιδιά για το τι σημαίνει διαδίκτυο, τι κινδύνους κρύβει σε μορφή σεμιναριακή. Αυτή τη στιγμή έχουν γίνει όλες οι προσπάθειες ώστε τα παιδιά να έχουν υπολογιστή στο σπίτι και όλοι είναι χαρούμενοι. Ωστόσο τα παιδιά κλείνονται μέσα παίζουν παιχνίδια, συνομιλούν με ανθρώπους αγνώστου ταυτότητας και ποιότητας χωρίς κανείς να το ξέρει και να ενδιαφέρεται. Η κατάσταση έχει φτάσει σε αρκετά προχωρημένο στάδιο και αυτό φαίνεται κυρίως σε σχολεία μεγάλα όπου τα παιδιά έχουν χάσει ένα ποσοστό της αθωότητάς τους. Ωραίες είναι οι ξένες γλώσσες αλλά εγώ νομίζω ότι ενέχονται μεγάλοι κίνδυνοι υγείας. 3) Δώστε βάρος στις νέες τεχνολογίες με το σωστό τρόπο (όχι με το συντεχνιακό προκειμένου να ξεπουλήσουν τα μαγαζιά και να αυξήσουν το μειωμένο τους τζίρο λόγω της οικονομικής κρίσης). 4) Κρίνετε τον εκπαιδευτικό για όλα όσα έχει κάνει στην πορεία του. Δεν είναι δυνατό διευθυντής σχολείου να γίνεται μόνο κάποιος ο οποίος έχει 20 χρόνια χωρίς καμία αναφορά στις σπουδές του, στον τρόπο που υπηρέτησε την εκπαίδευση, τις πρωτοβουλίες τα πράγματα που έκανε για το σχολείο (π.χ. προγράμματα κτλ).