ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΑΤΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 32:
Ως είθισται, στις Λοιπές Διατάξεις ενός νομοσχεδίου περιέχονται σημεία σοβαρά που μπορεί να τροποποιούν καίριες πλευρές του θεσμικού πλαισίου. Μία τέτοια διάταξη είναι η παράγραφος 12 περ.ΙΙ του συγκεκριμένου άρθρου, όπου οι προσλήψεις για την παράλληλη στήριξη στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση προκαθορίζονται ως μειωμένου ωραρίου, χωρίς να εξετάζεται η φύση και το είδος των αναγκών των μαθητών και το πως οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας θα μπορούν ίσως (παρά τα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα που καλύπτουν) να εργάζονται με πλήρες ωράριο. Ένα άλλο καίριο σημείο είναι ότι στην περίπτωση 2 του συγκεκριμένου άρθρου δεν αναφέρεται πουθενά ο ρόλος των Συλλόγων Διδασκόντων (γενικού και ειδικού σχολείου) για την εκπόνηση προγραμμάτων συνεκπαίδευσης. Στην παρ.1 θα θέλαμε ακόμα να αναφέρεται ρητά, ότι για οποιαδήποτε πρακτική άσκηση φοιτητή θα πρέπει να υπάρχει η συγκατάθεση του εκπαιδευτικού της τάξης.Ακόμα πιο σημαντική είναι η παράγραφος 4. Είναι ολοφάνερο με αυτή τη διάταξη -και γνωστό στο χώρο των εκπαιδευτικών- ότι δεν υπάρχουν αυστηρά κριτήρια στην εξέταση του περιεχομένου, τόσο των διδακτορικών, όσο και των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών στην ΕΑΕ. Δε φτάνει ούτε η αναγνώριση από το ΔΟΑΤΑΠ (για πτυχία του εξωτερικού), ούτε το να υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό μαθημάτων στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Χωρίς πρακτική άσκηση με εποπτεία, χωρίς μαθήματα στο πλήθος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που συναντάμε στο πραγματικό σχολείο, χωρίς μαθήματα για την ιστορία και τη φιλοσοφία της ΕΑΕ και για το πως φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για ενταξιακή/συμπεριληπτική εκπαίδευση, αλλά και για διαφοροποιημένη διδασκαλία για όλη την τάξη, πώς θα μετεκπαιδευθεί ένας εκπαιδευτικός στην ΕΑΕ, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του στο πραγματικό σχολείο; Πώς θα εκπονήσει προγράμματα διαφοροποιημένης διδασκαλίας ως μέλος της ΕΔΕΑΥ;
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΑΤΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 32: Ως είθισται, στις Λοιπές Διατάξεις ενός νομοσχεδίου περιέχονται σημεία σοβαρά που μπορεί να τροποποιούν καίριες πλευρές του θεσμικού πλαισίου. Μία τέτοια διάταξη είναι η παράγραφος 12 περ.ΙΙ του συγκεκριμένου άρθρου, όπου οι προσλήψεις για την παράλληλη στήριξη στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση προκαθορίζονται ως μειωμένου ωραρίου, χωρίς να εξετάζεται η φύση και το είδος των αναγκών των μαθητών και το πως οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας θα μπορούν ίσως (παρά τα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα που καλύπτουν) να εργάζονται με πλήρες ωράριο. Ένα άλλο καίριο σημείο είναι ότι στην περίπτωση 2 του συγκεκριμένου άρθρου δεν αναφέρεται πουθενά ο ρόλος των Συλλόγων Διδασκόντων (γενικού και ειδικού σχολείου) για την εκπόνηση προγραμμάτων συνεκπαίδευσης. Στην παρ.1 θα θέλαμε ακόμα να αναφέρεται ρητά, ότι για οποιαδήποτε πρακτική άσκηση φοιτητή θα πρέπει να υπάρχει η συγκατάθεση του εκπαιδευτικού της τάξης.Ακόμα πιο σημαντική είναι η παράγραφος 4. Είναι ολοφάνερο με αυτή τη διάταξη -και γνωστό στο χώρο των εκπαιδευτικών- ότι δεν υπάρχουν αυστηρά κριτήρια στην εξέταση του περιεχομένου, τόσο των διδακτορικών, όσο και των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών στην ΕΑΕ. Δε φτάνει ούτε η αναγνώριση από το ΔΟΑΤΑΠ (για πτυχία του εξωτερικού), ούτε το να υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό μαθημάτων στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Χωρίς πρακτική άσκηση με εποπτεία, χωρίς μαθήματα στο πλήθος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που συναντάμε στο πραγματικό σχολείο, χωρίς μαθήματα για την ιστορία και τη φιλοσοφία της ΕΑΕ και για το πως φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για ενταξιακή/συμπεριληπτική εκπαίδευση, αλλά και για διαφοροποιημένη διδασκαλία για όλη την τάξη, πώς θα μετεκπαιδευθεί ένας εκπαιδευτικός στην ΕΑΕ, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του στο πραγματικό σχολείο; Πώς θα εκπονήσει προγράμματα διαφοροποιημένης διδασκαλίας ως μέλος της ΕΔΕΑΥ;