Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Μ.' | 30 Νοεμβρίου 2009, 22:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι σίγουρη ότι υποστηρίζοντας το θέμα των τρίτεκνων θα συγκεντρώσω δεκάδες αρνητικά σχόλια. Βλέπετε οι τρίτεκνοι είναι μειοψηφία. Στη χώρα μας είναι συνηθισμένο η πλειοψηφία να αποφασίζει για τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Παρόλα αυτά θα ήθελα να διατυπώσω τις σκέψεις μου. Είμαι 39 ετών , μαθηματικός , μητέρα τριών παιδιών. Έχω εργαστεί ως ωρομίσθια, εργάζομαι φέτος σαν αναπληρώτρια, έχω επιτύχει στον ΑΣΕΠ του 2008, αλλά δεν κατάφερα να διοριστώ. Γέννησα το τρίτο μου παιδί μετά την ψήφιση του νόμου για τους τρίτεκνους εκπαιδευτικούς. Με μια πρώτη ανάγνωση ο νόμος που πριμοδοτεί τους τρίτεκνους είναι άδικος. Είναι άδικος υπό την έννοια ότι προτάσσει τα συμφέρονται μιας ειδικής ομάδας συναδέλφων με μόνο κριτήριο τον αριθμό των τέκνων. Αυτό όμως, είναι μόνο μια πρώτη και θα μου επιτρέψετε να πω πολύ επιφανειακή ανάγνωση. Στις δημοκρατίες υπάρχουν υπέρτερες προτεραιότητες. Στη δική μας δημοκρατία λοιπόν αποφασίστηκε κάποια στιγμή (υπό την ασφυκτική πίεση του δημογραφικού προβλήματος) ότι η ανάγκη αύξησης του πληθυσμού υ π ε ρ τ ε ρ ε ί του δικαιώματος στην ίση μεταχείριση στις προσλήψεις των εκπαιδευτικών . Έτσι λοιπόν η δημοκρατίας μας πιεζόμενη από αυτήν την αναντίρρητη αλήθεια αποφασίζει και ψηφίζει έναν νόμο , εισάγοντας όντως μια μικρή αδικία, με σκοπό όμως να υπηρετήσει υπέρτερες προτεραιότητες. Από την στιγμή που ψηφίζεται και μετά ο νόμος αποτελεί κίνητρο για χιλιάδες γονείς ή υποψήφιους γονείς οι οποίοι στα πλαίσια του δικού τους οικογενειακού προγραμματισμού αντιλαμβάνονται ότι τους συμφέρει. Αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ότι η γέννηση ενός παιδιού είναι μια πράξη μη αναστρέψιμη. Ως μητέρα που αποφάσισε να κάνει τρίτο παιδί, πρέπει να σας πω με ειλικρίνεια ότι συνυπολόγισα πριν προχωρήσω και το ευεργέτημα αυτό. Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω πως θα υπάρξει κυβέρνηση/υπουργός που θα μπει στον πειρασμό να ακυρώσει ένα κοινωνικό κίνητρο που οδήγησε στην γέννηση παιδιών. Τί είδους εξαπάτηση θα ήταν αυτή; Τί είδους μύνημα για την κοινωνία; Στον δικό μου τρόπο σκέψης τα νομοθετήματα πρέπει να έχουν λογική συνέχεια και συνέπεια. Ειδικά όταν τα νομοθετήματα αυτά έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες ή όταν έχουν να κάνουν με τον μακροχρόνιο προγραμματισμό των οικογενειών. Πόσο μάλιστα όταν η αιτία που τα επέβαλε δεν έχει εκλείψει (δημογραφικό πρόβλημα).