Αρχική Ειδική ΑγωγήΆρθρο 06: ΦοίτησηΣχόλιο του χρήστη Χρήστος | 6 Μαΐου 2014, 08:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος' | 6 Μαΐου 2014, 08:48

    Είναι φανερό ότι η λογική της συνεκπαίδευσης και της ένταξης όλων των μαθητών στο τυπικό σχολείο έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Η λογική του νέου σχεδίου νόμου είναι η επιστροφή των μαθητών σε ειδικά σχολεία, παρότι στο άρθρο 28 του νόμου 4186/2013 είχε διαφανεί το αντίθετο. Ο νόμος αυτός βέβαια, που ψηφίστηκε το Σεπτέμβριο, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το παραπάνω συμπέρασμα είναι ολοφάνερο μέσα από τις διατάξεις για την κατάργηση στην πράξη της παράλληλης στήριξης. Στη ειδική αγωγή προφανώς υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα όπως: 1) Οι δάσκαλοι στο τυπικό σχολείο δεν θα ήθελαν ιδιαίτερα παιδιά στην τάξη τους. 2) Οι δάσκαλοι των ειδικών σχολείων θα ήθελαν όλα αυτά τα παιδιά για να μη κλείσουν τα σχολεία τους. 3) Οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους στο τυπικό σχολείο κυρίως για την κοινωνικοποίησή τους και δευτερευόντος για το γνωστικό κομμάτι. 4) Οι γονείς των τυπικών παιδιών δεν θέλουν τα ιδιαίτερα παιδιά. 5) Η πολιτεία δεν έχει κονδύλια. 6) Τα ίδια τα παιδιά δεν μπορούν να μας πουν την άποψη τους. Είμαι γονέας παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που εργάζομαι ως εκπαιδευτικός σε τυπικό σχολείο. Η σύζυγός μου εργάζεται σε ειδικό σχολείο ως κοινωνική λειτουργός. Συνεπώς έχω διαμορφώσει μια συνολική άποψη στο θέμα από όλες τις πλευρές. Θα έλεγα λοιπόν ότι πρωτίστως θα πρέπει να μας που τα παιδιά την άποψή τους. Αυτό που βλέπω εγώ από το παιδί μου, το οποίο μέχρι τώρα είχε παράλληλη στήριξη, είναι ότι χαίρεται να πηγαίνει σχολείο και το ζητά επίμονα κάθε μέρα. Έχει κάνει φίλους στο σχολείο και έξω από αυτό. Είναι ένα χαρούμενο και ευτυχισμένο παιδί και συνεπώς μέσα σε αυτό το κλίμα μπορεί να εξελίσσεται και στο γνωστικό μέρος της εκπαίδευσής του, όσο αυτό είναι δυνατό. Ένα παιδί ευτυχισμένο μπορεί κάτι να μάθει, ένα δυστυχισμένο παιδί δεν θα μάθει τίποτα. Αυτό φυσικά έγινε εφικτό με την στήριξη του δασκάλου της παράλληλης, ο οποίος πραγματικά σκύβει πάνω στα προβλήματα του παιδιού. Όχι μόνο τα γνωστικά άλλα πρωτίστως στα θέματα κοινωνικοποίησης. Επίσης φροντίζει και για την ασφάλεια αυτού του παιδιού, γιατί αν κινδυνέψει η σωματική ακεραιότητα του παιδιού, τότε γνωστικά δεν θα μάθει ποτέ τίποτα. Η επικινδυνότητα ενός ατυχήματος στα ειδικά σχολεία προφανώς μεγιστοποιείται και τότε η αποστροφή του παιδιού για το σχολείο θα το οδηγήσει έξω από αυτό. Συμπερασματικά θέλω να πω ότι πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι η κοινωνικοποίηση και η χαρά του παιδιού και μετά οι όποιες γνώσεις. Φυσικά οι ειδικοί εδώ θα μου πουν ότι ως γονέας μιλώ συναισθηματικά, αλλά φυσικά θα άλλαζαν γνώμη αν κάποια στιγμή έρθουν στη θέση μας. Εξάλλου σε όλες τις προηγμένες χώρες η λογική της ιδρυματοποίησης καταργείται. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι με έκπληξή μας είδαμε ότι και τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου, αγκάλιασαν το παιδί μας και ωφελήθηκαν και τα ίδια, όπως βλέπουμε από τις αντιδράσεις τους αλλά και όπως οι δάσκαλοι στο σχολείο μας βεβαιώνουν. Αυτό είναι σχετικό με το τι κοινωνία θέλουμε τελικά να φτιάξουμε. Επίσης δείχνει ότι οι φόβοι των γονέων των υπολοίπων παιδιών ότι τα παιδιά τους θα μολυνθούν, δεν έχει βάση γιατί στην πράξη ωφελούνται όλα τα παιδιά. Γιατί λοιπόν τελικά το υπουργείο δεν ακούει τα παιδιά; Ο λόγος είναι προφανής και όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Ο ουσιαστικός λόγος είναι η έλλειψη κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Όσο αυτά υπήρχαν, υπήρχε και παράλληλη στήριξη και συνεκπαίδευση με όλα τα θετικά στοιχεία που αναφέρθηκαν. Μόλις αυτά σταμάτησαν πήγαμε στο άλλο άκρο και προσπαθούμε με γνώμες ειδικών και μη να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Άλλωστε γιατί η τόσο βιαστική κατάθεση του νόμου, ώστε να εφαρμοστεί από το τρέχον σχολικό έτος και να μην εφαρμοστεί ο νόμος που μόλις το Σεπτέμβριο ψηφίστηκε, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να συνεχίσουν στο πλαίσιο της παράλληλης; Τώρα θα πρέπει όλα αυτά τα παιδιά να αλλάξουν και σχολικό περιβάλλον, λες και έκαναν κάτι κακό και τα τιμωρούμε. Φαντάζομαι λοιπόν ότι το κομμάτι του νόμου που αναφέρεται στην παράλληλη στήριξη συνδέεται άμεσα με το θέμα των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Αυτό όμως είναι κάτι αποδεκτό. Πράγματι το υπουργείο δεν μπορεί να διαθέσει όλες αυτές τις πιστώσεις. Οι γονείς όμως που τα παιδιά τους ήταν σε αυτό το πλαίσιο, θα έκαναν τα πάντα ώστε αυτό να μπορούσε να συνεχιστεί. Προτείνω λοιπόν τη λύση του ειδικού βοηθού - ιδιωτική παράλληλη, ώστε τα παιδιά αυτά να παραμείνουν στο σχολείο τους. Πιστεύω βέβαια ότι πολλοί θα αντιδράσουν σε αυτή την πρόταση, αλλά είναι βάλσαμο για πάρα πολλούς γονείς, οι οποίοι από το υστέρημα τους θα βρουν χρήματα για να στηρίξουν τα παιδιά τους. Δε λέω βέβαια ότι αυτό είναι μόνιμη λύση, αλλά είναι κάτι προσωρινό που βολεύει όλους γιατί: 1) Οι γονείς που μπορούν να στηρίξουν την ιδιωτική παράλληλη θα ελευθερώσουν θέσεις ώστε να μπορέσουν να έχουν παράλληλη και τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, μιας και ο απαιτούμενος αριθμός κονδυλίων θα μειωθεί. 2) Το υπουργείο δεν χρειάζεται να διαθέσει τόσα κονδύλια άμεσα. Αν στο μέλλον γίνει εφικτό να υπάρχει αύξηση των κονδυλίων, τότε προφανώς θα πρέπει και το υπουργείο να αναλάβει το αντίστοιχο βάρος. Με την ελπίδα να εισακουστούν οι προτάσεις μου, γνωρίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και το σχέδιο νόμου θα ψηφιστεί ως έχει όπως τόσες άλλες φορές έχει γίνει στο παρελθόν, σας ευχαριστώ προκαταβολικά. Τουλάχιστον να υλοποιηθεί η τελευταία πρόταση για τον ειδικό βοηθό, που δεν έχει και δημοσιονομικό κόστος, χωρίς τους περιορισμούς - απαγορεύσεις στην παράλληλη στήριξη που θέτει το άρθρο 6 του παρόντος σχεδίου νόμου.