Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σ.Κ' | 30 Νοεμβρίου 2009, 23:23

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θεωρώ ότι η διαδικασία επιλογής στελεχών εκπαίδευσης αποτελεί μια σοβαρή και υπεύθυνη διαδικασία και πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη νέα ηγεσία του Υπουργείο Παιδείας με την απαραίτητη προσοχή και σοβαρότητα. Κατά την άποψή μου, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης είναι η αναξιοκρατία. Στο χώρο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει να καταλαμβάνουν θέσεις στελεχών εκπαίδευσης άτομα που είχαν ως μοναδικό «μετρήσιμο» προσόν την ικανότητα να σηκώνουν πιο ψηλά την κομματική σημαία, άτομα ανεπαρκή τόσο επιστημονικά όσο και κοινωνικά που δυστυχώς, ως πρόεδροι ή μέλη των ΠΥΣΠΕ, κλίθηκαν να αξιολογήσουν συναδέλφους με αξιόλογο έργο και προσόντα και φυσικά τους αξιολόγησαν «κατάλληλα». Στο αίσχος αυτό βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις, «έβαλαν» το χεράκι τους και οι αγαπητοί μας αιρετοί εκπρόσωποι. Πιστεύω ότι τα στελέχη της εκπαίδευσης πρέπει να αξιολογούνται πρώτα οι ίδιοι,τόσο από ανεξάρτητη επιτροπή αξιολογητών όσο και από τους εκπαιδευτικούς τους ίδιους, για το έργο και την προσφορά τους. Μέχρι τότε όμως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να πάρουν τα μόρια της προϋπηρεσίας. Δεν μπορεί δηλαδή να μοριοδοτούμε κάποιον για μια θέση που κατείχε, χωρίς αυτός να έχει αξιολογηθεί. Δηλαδή, είναι όλοι άριστοι και πρέπει να πάρουν όλοι τα ίδια μόρια θέσης; Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μοριοδοτηθεί η συμμετοχή στο ΠΥΣΠΕ ή ΠΥΣΔΕ. Μήπως για τη σημαντική «υπηρεσία» που προσέφερε στην υπηρεσία και τον κλάδο; Γιατί επίσης πρέπει να μοριοδοτηθεί με τα ίδια μόρια με αυτά του μεταπτυχιακού, η κατοχή δεύτερου πτυχίου ΑΕΙ, όταν αυτό είναι άσχετο με την εκπαίδευση; Δηλαδή τι είναι πιο σημαντικό για την επιλογή π.χ ενός σχολικού συμβούλου, η κατοχή μεταπτυχιακού τίτλου π.χ στη διδακτική των φυσικών επιστημών ή κατοχή ενός δεύτερου πτυχίου στην ιχθυοκαλλιέργεια. Συμφωνώ με τους περισσότερους με τη σειρά των κριτηρίων που θέτουν. Δηλαδή, τίτλους σπουδών με τη σειρά που αναφέρονται από τους περισσότερους με την ανάλογη όμως διαβάθμιση π.χ δεν είναι όλα τα μεταπτυχιακά ίδια. Έχουν αναφερθεί από πολλούς δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω πάνω σ’αυτό. Επίσης πιστεύω ότι η διαδικασία της συνέντευξης πρέπει να υπάρχει αλλά ο βαθμός αυτός να κατέχει ένα πολύ μικρό ποσοστό στη συνολική βαθμολογία. Τέλος, πρέπει να προχωρήσει άμεσα το θέμα της αξιολόγησης. Στην αρχή σίγουρα θα υπάρξουν προβλήματα και αμφισβητήσεις. Δεν μπορεί όμως να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Δεν μπορεί συνάδελφοι που δίνουν τον εαυτό τους μέσα και έξω από τις τάξεις να μπαίνουν στο «ίδιο τσουβάλι» και να απολογούνται για κάποιους άλλους που θεωρούν την εργασία τους στο σχολείο ως πάρεργο. Δεν αντέχουν σε κριτική νομίζω οι αιτιάσεις των συνδικαλιστών και των υπολοίπων που αρνουνται την αξιολογηση με διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις. Αυτές είναι για να υπάρχουν για να υπάρχουν και οι ίδιοι. Ιδιαίτερα η κατάσταση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Και φυσικά δεν φταίει μόνο το κράτος και ο ελλιπής εξοπλισμός. Εξοπλισμός υπάρχει στα σχολεία και αν δεν υπάρχει είναι ευθύνη του διευθυντή ή των παλαιότερων διευθυντών. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η όρεξη για δουλειά, η έμπνευση, το όραμα. Αυτό λοιπόν χρειαζόμαστε. Στελέχη με όραμα, με διάθεση προσφοράς, όρεξη για δουλειά, με διάθεση συνεργασίας με την εκπαιδευτική και επιστημονική κοινότητα και τις τοπικές κοινωνίες. Στελέχη που θα εμπνεύσουν με το έργο τους και τους εκπαιδευτικούς. Όχι μαριονέτες και κομματικούς εγκάθετους. Ευχαριστώ Σ.Κ