• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΓΓΕΛΙΚΗ' | 1 Δεκεμβρίου 2009, 00:01

    Είμαι μητέρα τριών παιδιών που φοιτούν στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Στο Δημοτικό έχω την εμπειρία 3 διευθυντών και μόνο ο τελευταίος εκτελεί τα καθήκοντά του πραγματικά σε συνεργασία με γονείς και Σύλλογο Γονέων. Όσον αφορά το Γυμνάσιο είναι σκούρα τα πράγματα. Η Διευθύντρια δεν έχει καμία εμπειρία στη διοίκηση σχολείου καθότι είναι ΠΕ11 και ο υποδιευθυντής είναι ΠΕ14. Στις 26-11-09 μας καλωσόρισαν εγγράφως για το νέο σχολικό έτος (!) και μας ενημέρωσαν για τις ημέρες επικοινωνίας με τους καθηγητές και σήμερα 1-12-09 το Γυμνάσιο κλείνει λόγω της γρίπης. Κανονισμός Σχολείου δεν υπάρχει. Οι ποινές στους μαθητές είναι βαριές και απανωτές. Προσπάθειες μαθητών για σχολικές εκδηλώσεις "πνίγονται". Ως Σύλλογος Γονέων έχουμε ζητήσει από τη Διεύθυνση και τους καθηγητές συνάντηση συνεργασίας με τους καθηγητές και εκείνοι δεν προσέρχονται ή κατευθύνονται να μη προσέλθουν. Και όλα αυτά από μία "πεφωτισμένη" διορισμένη Διεύθυνση Σχολείου που παρά τις συνεχείς καταγγελίες, ακόμη και καταδίκη μετά από ΕΔΕ για ξυλοδαρμό μαθητή, παραμένει στη θέση της. Το διδακτικό προσωπικό αλλάζει κάθε έτος κατά 50% (δεν αντέχουν και φεύγουν ...). Αλλά και οι μαθητές φεύγουν. Στο Γυμνάσιο άρχισαν να λειτουργούν Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ) πριν από 5 χρόνια. Προφανώς για το αυτό λόγο προτιμήθηκε ως Διευθύντρια καθηγήτρια ΠΕ11. Πριν από 3 χρόνια η Α΄ Γυμνασίου είχε τρία τμήματα ΤΑΔ των 20 μαθητών και σήμερα η Γ' Γυμνασίου έχει ένα τμήμα ΤΑΔ των 10 μαθητών! Δεν υποστήριξε ούτε την δική της ειδικότητα !!! Ο προϊστάμενος Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας που τα βλέπει αυτά γιατί δεν έχει επέμβει ακόμη παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις των γονέων; Αυτή είναι η αξιοκρατία στην εκλογή των Διευθυντών των Σχολείων που φοιτούν τα παιδιά μας; Και μένουμε εμείς οι γονείς να πείσουμε τα παιδιά-μαθητές για την αξία του έργου του εκπαιδευτικού ..., για την αξιοκρατία ... Αλλά τα παιδιά μας μπορεί να είναι μικρά σε ηλικία, αλλά δεν είναι μικρά σε αντίληψη και καταλαβαίνουν και, το χειρότερο, βιώνουν καθημερινά την ανικανότητα της Διεύθυνσης που, λόγω της εξουσίας που διαθέτει, έχει φτάσει σε βαθμό άσκησης ψυχολογικής βίας.