Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Εθνικη Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία - Ε.Σ.Α.μεΑ.' | 6 Μαΐου 2014, 11:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 6: Φοίτηση 1.Το 2008 επί του αντίστοιχου άρθρου 6 του ν. 3699/2008 που αφορούσε στη φοίτηση των ατόμων με αναπηρία τοποθετούμασταν ως εξής: «Σε ότι αφορά τη φοίτηση των μαθητών με αναπηρία, διαπιστώνουμε ότι και σε αυτό το νομοσχέδιο δεν προσδιορίζεται ο στόχος, το περιεχόμενο και οι κατηγορίες αναπηρίας των μαθητών προς τους οποίους προορίζεται η ¨παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση¨. Όπως έχουμε αναφέρει, ο στόχος και το περιεχόμενο αυτού του μέτρου διαφέρει ανάλογα με τις ανάγκες κάθε αναπηρίας. Ειδικότερα, για τους μαθητές με σοβαρές εκπαιδευτικές ανάγκες, στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει σχολείο στην περιοχή, κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να παρέχεται εκπαίδευση από το γενικό σχολείο. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η ίδρυση και λειτουργία σχολείου οικοτροφείου, η λειτουργία τμήματος οικοτροφείου σε Πολυδύναμο Ενιαίο Κέντρο Ειδικής Εκπαίδευσης». Επισημαίναμε επίσης ότι η στήριξη από ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό στις περιπτώσεις μαθητών με σοβαρές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να είναι υποχρεωτική.» Με το άρθρο του παρόντος του νομοσχεδίου, όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα αλλά η παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, ως διαδικασία που αποτελεί θεμελιώδες συστατικό στοιχείο για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, υποβαθμίζεται και περιορίζεται ακόμη περισσότερο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον ενταξιακό χαρακτήρα που οφείλει να έχει διαρκώς η εκπαιδευτική διαδικασία των ατόμων με αναπηρία. Για την Ε.Σ.ΑμεΑ και το αναπηρικό κίνημα, η παράλληλη στήριξη πρέπει να παρέχεται εξατομικευμένα για το σύνολο των τάξεων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και με ανάλογο τρόπο στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Το παρόν νομοσχέδιο, αντιθέτως, περιορίζει την παράλληλη στήριξη έως και την Γ΄ Τάξη Γυμνασίου, αφαιρώντας το δικαίωμα αυτό στους μαθητές με αναπηρία των λυκείων! Το νομοσχέδιο θέτει ως προϋπόθεση τη δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωϊνού ωραρίου. Και ποιος θα το κρίνει αυτό; Μήπως, ο αξιολογητής εκπαιδευτικός του ΚΕΔΔΥ ή της ΕΔΕΑΥ έχει γνώσεις μελλοντικές για τις ανάγκες του κάθε μαθητή με αναπηρία, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι μαθητές συγκεκριμένων κατηγοριών αναπηρίας έχουν διακυμάνσεις στη συμπεριφορά και στη ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη; Βάσει των ανωτέρω ζητούμε: α) να απαλειφθεί η πρόταση: Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωϊνού ωραρίου. β) η παράλληλη στήριξη να αναφέρεται στον ίδιο το μαθητή από τη στιγμή που υπάρχει θετική εισήγηση του υπεύθυνου φορέα διαφοροδιαγνωστικού και αξιολογικού φορέα (ΚΕΔΔΥ ΕΔΕΑΥ κ.λπ). γ) η παράλληλη στήριξη να παρέχεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης εφόσον κρίνεται αναγκαίο βάσει εισηγήσεων γνωματεύσεων των διαφοροδιαγνωστικών αξιολογικών υποστηρικτικών φορέων. 2. Το νομοσχέδιο πρέπει να προβλέψει αναλυτικά προγράμματα και για το σύστημα εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία, εφόσον υιοθετείται από το νομοθέτη η φιλοσοφία της ένταξης. Η εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία πρέπει να αποκτήσει ενταξιακό και ουσιαστικό χαρακτήρα, και όχι να διατηρήσει τον συνθηματικό χαρακτήρα που είχε και συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα! Εντέλει είναι αδιανόητο να έχει σοβαρή ενταξιακή διάσταση η εκπαίδευση, όταν έχει θεσπιστεί η υποστήριξη του μαθητή στην τάξη με προσωπικό βοηθό που διαθέτει η ίδια η οικογένεια! (βλ. άρθρο 7 του νομοσχεδίου)