Άρθρο 9. Θεωρούμε ότι το άρθρο 9 σε γενικές γραμμές κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, θεωρούμε προβληματική την πρόβλεψη του συγκεκριμένου άρθρου η οποία αφορά τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα. Συγκεκριμένα, ενώ στον προηγούμενο νόμο προβλεπόταν, στα Ειδικά σχολεία, τα τμήματα να έχουν ως ανώτατο όριο τους 5 μαθητές (το οποίο μπορούσε ανάλογα με τις περιστάσεις να κατέβει στους 3), στον προς ψήφιση νόμο προβλέπεται ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα να κυμαίνεται από 4 έως 8.
Η ρύθμιση αυτή θα προκαλέσει δυσλειτουργίες και αναμφίβολα θα μειώσει την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής παρέμβασης καθώς αναπόφευκτα οδηγεί σε μία σχολική τάξη άτομα με διαφορετικά είδη αναπηριών (π.χ. αυτιστικά παιδιά, παιδιά με νοητική υστέρηση, εγκεφαλική παράλυση κλπ), καθιστώντας έτσι αδύνατη την επιζητούμενη από το νόμο εξατομικευμένη διδακτική παρέμβαση. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι πρέπει να παραμείνει σε ισχύ η πρόβλεψη όλων των προηγουμένων νόμων που αναφέρονται στην ειδική αγωγή στους οποίους το ανώτατο όριο τμήματος ήταν οι 5 μαθητές.
Άρθρο 9§2.α.
Σε αυτό το σημείο προτείνεται η εφαρμογή του Πλαισίου Αναλυτικού Προγράμματος Ειδικής Αγωγής (Π.Α.Π.Ε.Α.) για την εκπαίδευση των παιδιών με ε.ε.α.. Η δική μας πρόταση αφορά την εφαρμογή των Αναλυτικών Προγραμμάτων Ειδικής Αγωγής (Α.Π.Ε.Α.) για διαφορετικές κατηγορίες παιδιών με ειδικές ανάγκες, όπως με νοητική αναπηρία, προβλήματα όρασης, κωφών/βαρήκοων, με διαταραχή αυτιστικού φάσματος και με κινητικά προβλήματα. Η ανάπτυξη των ΑΠΕΑ εκπονήθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2002-2004) του Υπουργείου Παιδείας με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους (ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ) και βασίστηκε στη συμμετοχή ενός μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών ΕΑΕ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πανεπιστημιακών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ. Σε αντίθεση με το Π.Α.Π.Ε.Α. το οποίο προσδιορίζει γενικούς άξονες και στρατηγικές εκπαίδευσης για όλα τα άτομα με ε.ε.α., το θεωρητικό μοντέλο διαμόρφωσης αυτών των αναλυτικών προγραμμάτων ακολουθεί τη διεθνή τάση για την εφαρμογή του κατηγορικού μοντέλου στην ΕΑΕ. Υιοθετώντας την κατηγορική οπτική, αναπτύχθηκαν νέα αναλυτικά προγράμματα με προσαρμογές των Αναλυτικών Προγραμμάτων της Γενικής Αγωγής (ΑΠΣ-ΔΕΠΠΣ) ως προς την στοχοθεσία και τις επιστημονικά τεκμηριωμένες εκπαιδευτικές μεθόδους που ακολουθούνται διεθνώς για κάθε κατηγορία παιδιών με εεα.
Άρθρο 9. Θεωρούμε ότι το άρθρο 9 σε γενικές γραμμές κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, θεωρούμε προβληματική την πρόβλεψη του συγκεκριμένου άρθρου η οποία αφορά τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα. Συγκεκριμένα, ενώ στον προηγούμενο νόμο προβλεπόταν, στα Ειδικά σχολεία, τα τμήματα να έχουν ως ανώτατο όριο τους 5 μαθητές (το οποίο μπορούσε ανάλογα με τις περιστάσεις να κατέβει στους 3), στον προς ψήφιση νόμο προβλέπεται ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα να κυμαίνεται από 4 έως 8. Η ρύθμιση αυτή θα προκαλέσει δυσλειτουργίες και αναμφίβολα θα μειώσει την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής παρέμβασης καθώς αναπόφευκτα οδηγεί σε μία σχολική τάξη άτομα με διαφορετικά είδη αναπηριών (π.χ. αυτιστικά παιδιά, παιδιά με νοητική υστέρηση, εγκεφαλική παράλυση κλπ), καθιστώντας έτσι αδύνατη την επιζητούμενη από το νόμο εξατομικευμένη διδακτική παρέμβαση. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι πρέπει να παραμείνει σε ισχύ η πρόβλεψη όλων των προηγουμένων νόμων που αναφέρονται στην ειδική αγωγή στους οποίους το ανώτατο όριο τμήματος ήταν οι 5 μαθητές. Άρθρο 9§2.α. Σε αυτό το σημείο προτείνεται η εφαρμογή του Πλαισίου Αναλυτικού Προγράμματος Ειδικής Αγωγής (Π.Α.Π.Ε.Α.) για την εκπαίδευση των παιδιών με ε.ε.α.. Η δική μας πρόταση αφορά την εφαρμογή των Αναλυτικών Προγραμμάτων Ειδικής Αγωγής (Α.Π.Ε.Α.) για διαφορετικές κατηγορίες παιδιών με ειδικές ανάγκες, όπως με νοητική αναπηρία, προβλήματα όρασης, κωφών/βαρήκοων, με διαταραχή αυτιστικού φάσματος και με κινητικά προβλήματα. Η ανάπτυξη των ΑΠΕΑ εκπονήθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2002-2004) του Υπουργείου Παιδείας με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους (ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ) και βασίστηκε στη συμμετοχή ενός μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών ΕΑΕ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πανεπιστημιακών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ. Σε αντίθεση με το Π.Α.Π.Ε.Α. το οποίο προσδιορίζει γενικούς άξονες και στρατηγικές εκπαίδευσης για όλα τα άτομα με ε.ε.α., το θεωρητικό μοντέλο διαμόρφωσης αυτών των αναλυτικών προγραμμάτων ακολουθεί τη διεθνή τάση για την εφαρμογή του κατηγορικού μοντέλου στην ΕΑΕ. Υιοθετώντας την κατηγορική οπτική, αναπτύχθηκαν νέα αναλυτικά προγράμματα με προσαρμογές των Αναλυτικών Προγραμμάτων της Γενικής Αγωγής (ΑΠΣ-ΔΕΠΠΣ) ως προς την στοχοθεσία και τις επιστημονικά τεκμηριωμένες εκπαιδευτικές μεθόδους που ακολουθούνται διεθνώς για κάθε κατηγορία παιδιών με εεα.