Πάταξη της γραφειοκρατίας. Είναι αδιανόητη η γραφειοκρατία που υπάρχει σε Έργα ΕΣΠΑ. ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ.
Και οδηγεί σε ατελείωτες ώρες ενασχόλησης επιστημονικών υπευθύνων και παραγωγικού δυναμικού με λογιστικές λογικές, έξω από την εμπειρία ενός ερευνητή. Οι ΕΛΚΕ σηκώνουν πολλές φορές τα χέρια ψηλά, και αυτό γίνεται εδικά στους δημόσιους φορείς, οι συντονιστές καθίστανται ΛΟΓΙΣΤΕΣ σε κάθε επίπεδο εξέλιξης του Έργου. Από την άλλη μεριά, οι υπάλληλοι της ΓΓΕΤ χάνουν ατελείωτες ώρες, μέσα σε ένα εξαιρετικά σκληρό πλαίσιο διαχείρισης που είναι άνω ποταμών και φυσικά επειδή έχουν μεγαλή ευθύνη, για την υπογραφή τους, δε μπορούν να πάρουν μία ουσιαστική πρωτοβουλία η οποία μέσα στα πλαίσια της κοινής λογικής μπορεί να ξεμπλοκάρει σε διάφορα στάδια ένα οποιοδήποτε έργο. Πάντως μηχανισμοί αξιολόγησης με ελλιπές στον αριθμό προσωπικό, δε μπορούν να στηθούν. Οι καθυστερήσεις, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Και όλα τα έργα πηγαίνουν πίσω.
Τέλος, είναι πραγματικά κρίμα, να κρίνονται διάφορα έργα με παραδοτέα τα οποία είναι απλά εκθέσεις και καταγραφές διαφόρων στοιχείων μελετών, έρευνας κλπ, και όχι με κάτι συγκεκριμένο: ποιο είναι το προϊόν που παρήχθη, πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στις εταιρείες, τι συμβόλαια έκλεισαν οι επιχειρήσεις με τα πανεπιστήμια για περαιτέρω συνεργασίες, τι κέρδισε η επιχείρηση (όπου φυσικά είναι δυνατόν να θεσπιστούν τέτοιοι δείκτες).
Στις προτάσεις, συμφωνώ απόλυτα με αυτές στο σχόλιο του κυρίου Σπινέλλη.
Πάταξη της γραφειοκρατίας. Είναι αδιανόητη η γραφειοκρατία που υπάρχει σε Έργα ΕΣΠΑ. ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ. Και οδηγεί σε ατελείωτες ώρες ενασχόλησης επιστημονικών υπευθύνων και παραγωγικού δυναμικού με λογιστικές λογικές, έξω από την εμπειρία ενός ερευνητή. Οι ΕΛΚΕ σηκώνουν πολλές φορές τα χέρια ψηλά, και αυτό γίνεται εδικά στους δημόσιους φορείς, οι συντονιστές καθίστανται ΛΟΓΙΣΤΕΣ σε κάθε επίπεδο εξέλιξης του Έργου. Από την άλλη μεριά, οι υπάλληλοι της ΓΓΕΤ χάνουν ατελείωτες ώρες, μέσα σε ένα εξαιρετικά σκληρό πλαίσιο διαχείρισης που είναι άνω ποταμών και φυσικά επειδή έχουν μεγαλή ευθύνη, για την υπογραφή τους, δε μπορούν να πάρουν μία ουσιαστική πρωτοβουλία η οποία μέσα στα πλαίσια της κοινής λογικής μπορεί να ξεμπλοκάρει σε διάφορα στάδια ένα οποιοδήποτε έργο. Πάντως μηχανισμοί αξιολόγησης με ελλιπές στον αριθμό προσωπικό, δε μπορούν να στηθούν. Οι καθυστερήσεις, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Και όλα τα έργα πηγαίνουν πίσω. Τέλος, είναι πραγματικά κρίμα, να κρίνονται διάφορα έργα με παραδοτέα τα οποία είναι απλά εκθέσεις και καταγραφές διαφόρων στοιχείων μελετών, έρευνας κλπ, και όχι με κάτι συγκεκριμένο: ποιο είναι το προϊόν που παρήχθη, πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στις εταιρείες, τι συμβόλαια έκλεισαν οι επιχειρήσεις με τα πανεπιστήμια για περαιτέρω συνεργασίες, τι κέρδισε η επιχείρηση (όπου φυσικά είναι δυνατόν να θεσπιστούν τέτοιοι δείκτες). Στις προτάσεις, συμφωνώ απόλυτα με αυτές στο σχόλιο του κυρίου Σπινέλλη.