Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΟΦΙΑ ΤΣΙΛΙΜΑΓΚΟΥ' | 10 Δεκεμβρίου 2014, 11:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το παρακάτω απόσπασμα έχει παρθεί από ανώνυμη επιστολή συναδέλφου ΕΕΠ αμεα που δημοσιεύτηκε στις 17 Οκτωβρίου 2014 σε blog που πραγματεύεται θέματα ειδικής αγωγής (http://seepea-stella.blogspot.gr/2014/10/blog-post_87.html). Το αναπαράγω κι εγώ με τη σειρά μου καθώς θεωρώ ότι με πολύ γλαφυρό τρόπο η συνάδελφος παρουσιάζει την αγωνία των εκπαιδευτικών αμεα αλλά και την αξιοπρέπεια με την οποία αγωνίζονται. "Τα λόγια είναι τόσο φτωχά για να παρουσιάσουν την αγωνία των συναδέλφων με αναπηρία, μια αγωνία που φτάνει στα πρόθυρα του πόνου, ψυχικού, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και σωματικού. Άνθρωποι καταρρέουν, αρρωσταίνουν, υποτροπιάζουν, παλινδρομούν σκεφτόμενοι ότι δεν υπάρχει αύριο γι’αυτούς. Χτυπούν τη πόρτα του Υπουργείου, το οποίο κωφεύει προκλητικά απέναντι στις βροντερές φωνές των συναδέλφων που ζητούν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία, ένα δικαίωμα που κατοχυρώνεται σε διεθνείς συμβάσεις και σε νόμους, αλλά κανείς από τους καλοντυμένους κύριους δεν τολμά να το αναγνωρίσει, απωθώντας το με περίσσιο θράσος, προς όφελος των συμφερόντων τους. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πέσει, δεν πρέπει να αφήσουμε τον συνάδελφο να καταθέσει τα όπλα, δεν πρέπει να αφήσουμε το συνάδελφο να βουλιάξει με μόνο συνοδοιπόρο την όποια μορφή αναπηρίας του. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας σπρώξει στο πάτο και να μας εξαφανίσει από την ωραιοποιημένη του ζωή. Είμαστε εδώ και θα το φωνάζουμε, θα διεκδικούμε και θα απαιτούμε τα αυτονόητα. Γιατί, κε Υπουργέ σήμερα είμαι εγώ ανάπηρος, αύριο μπορεί να είναι το παιδί σου. Η αναπηρία είναι ένα βήμα μπροστά μας, κι όσο κι αν εθελοτυφλείς, μπορεί να σου χτυπήσει αύριο τη πόρτα, αλλά σε αυτή δεν θα μπορέσεις να τη κλείσεις κατάμουτρα, όπως έκανες σε εμάς. Η αναπηρία θα μπει με το «έτσι θέλω» στη ζωή σου, χωρίς άδεια εισόδου και χωρίς διαπραγματεύσεις."