• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο, καταργείται ο προσωπικός εξατομικευμένος χαρακτήρας της ΠΣ, (αρ. 6-Α.2γ του νπν), η οποία, δεν χορηγείται πλέον για ένα συγκεκριμένο παιδί, αλλά για ολόκληρο το τμήμα μιας τάξης. Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο – η ΠΣ, στη διεθνή ορολογία αναφέρεται καθαρά ως εξατομικευμένη μορφή Εκπαιδευτικής υποστήριξης για το ΑΦ. Ο προφανής σκοπός αυτής της διάταξης, είναι ότι σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες διατάξεις (6-2.Α.θ του νπν - ότι όπου υπάρχει ΤΕ, απαγορεύεται η χορήγηση Π.Σ), και την επόμενη (6-Α.2ιβ), είναι η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2.ιβ του νπν), απαγορεύεται πλέον η χορήγηση περισσότερων της μίας ΠΣ σε κάθε τάξη (τμήμα). Επομένως, σε κάθε τάξη που υπάρχει και δεύτερο παιδί με μαθησιακή δυσκολία (Αυτισμός, ΔΕΠΥ, μαθησιακές, τύφλωση, κώφωση κλπ) θα χορηγείται μία ΠΣ που θα την μοιράζονται όλα τα παιδιά. Η διάταξη, για τους λόγους που προαναφέραμε, είναι πλήρως αντιεπιστημονική, παράλογη και αντιπαιδαγωγική. Προφανής σκοπός, όπως προαναφέραμε, σε συνδυασμό τις άλλες 2 σχετικές διατάξεις, η περικοπή της ΠΣ σε πολλές «μερικές» και η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ, για λόγους «οικονομίας» και εξυπηρέτησης του «Δημόσιου» χρέους.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2γ / εδ.3 του νπν), η συνέχιση της ΠΣ, δεν είναι δεσμευτική!! (!!!), ενώ διατηρείται δεσμευτική για τα παιδιά με τύφλωση και κώφωση. Με τον τρόπο αυτό, παρέχεται νομική κάλυψη στις ακραίες παρανομίες των αρμοδίων, προκειμένου να μπορούν να αλλάζουν διαρκώς τις γνωματεύσεις τους, λέγοντας αντιφατικά πράγματα την κάθε φορά, οπότε και να μπορούν να εκβιάζουν / απειλούν και εκμεταλλεύονται τους Γονείς των παιδιών. Ταυτόχρονα, το Σύνταγμα και οι διεθνείς συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει η χώρα, επιβάλλουν την ίση μεταχείριση με τα άλλα (τυφλά – κωφά) παιδιά – και την εξασφάλιση του ίδιου Δικαιώματος με αυτά, στην δεσμευτική για το κράτος συνέχιση (ανανέωση) της ΠΣ. Η διάταξη, είναι εντελώς παράνομη ως προς το διεθνές Δίκαιο, αντισυνταγματική, παράλογη και αντιεπιστημονική: Ένα παιδί του ΑΦ που χρειάζεται ΠΣ για μία χρονιά, είναι δεδομένο ότι την χρειάζεται και τις άλλες, γιατί στην διεθνή επιστημονική νομοθεσία, ο Αυτισμός είναι αναπηρία που ποτέ δεν θεραπεύεται. Όπως ακριβώς και ένα παιδί με κομμένο πόδι, που χρειάζεται πάντα το τεχνητό μέλος, αφού ποτέ δεν πρόκειται να βγεί νέο μέλος.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο, καταργείται ο προσωπικός εξατομικευμένος χαρακτήρας της ΠΣ, (αρ. 6-Α.2γ του νπν), η οποία, δεν χορηγείται πλέον για ένα συγκεκριμένο παιδί, αλλά για ολόκληρο το τμήμα μιας τάξης. Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο – η ΠΣ, στη διεθνή ορολογία αναφέρεται καθαρά ως εξατομικευμένη μορφή Εκπαιδευτικής υποστήριξης για το ΑΦ. Ο προφανής σκοπός αυτής της διάταξης, είναι ότι σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες διατάξεις (6-2.Α.θ του νπν - ότι όπου υπάρχει ΤΕ, απαγορεύεται η χορήγηση Π.Σ), και την επόμενη (6-Α.2ιβ), είναι η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ. • Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2.ιβ του νπν), απαγορεύεται πλέον η χορήγηση περισσότερων της μίας ΠΣ σε κάθε τάξη (τμήμα). Επομένως, σε κάθε τάξη που υπάρχει και δεύτερο παιδί με μαθησιακή δυσκολία (Αυτισμός, ΔΕΠΥ, μαθησιακές, τύφλωση, κώφωση κλπ) θα χορηγείται μία ΠΣ που θα την μοιράζονται όλα τα παιδιά. Η διάταξη, για τους λόγους που προαναφέραμε, είναι πλήρως αντιεπιστημονική, παράλογη και αντιπαιδαγωγική. Προφανής σκοπός, όπως προαναφέραμε, σε συνδυασμό τις άλλες 2 σχετικές διατάξεις, η περικοπή της ΠΣ σε πολλές «μερικές» και η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ, για λόγους «οικονομίας» και εξυπηρέτησης του «Δημόσιου» χρέους. • Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2γ / εδ.3 του νπν), η συνέχιση της ΠΣ, δεν είναι δεσμευτική!! (!!!), ενώ διατηρείται δεσμευτική για τα παιδιά με τύφλωση και κώφωση. Με τον τρόπο αυτό, παρέχεται νομική κάλυψη στις ακραίες παρανομίες των αρμοδίων, προκειμένου να μπορούν να αλλάζουν διαρκώς τις γνωματεύσεις τους, λέγοντας αντιφατικά πράγματα την κάθε φορά, οπότε και να μπορούν να εκβιάζουν / απειλούν και εκμεταλλεύονται τους Γονείς των παιδιών. Ταυτόχρονα, το Σύνταγμα και οι διεθνείς συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει η χώρα, επιβάλλουν την ίση μεταχείριση με τα άλλα (τυφλά – κωφά) παιδιά – και την εξασφάλιση του ίδιου Δικαιώματος με αυτά, στην δεσμευτική για το κράτος συνέχιση (ανανέωση) της ΠΣ. Η διάταξη, είναι εντελώς παράνομη ως προς το διεθνές Δίκαιο, αντισυνταγματική, παράλογη και αντιεπιστημονική: Ένα παιδί του ΑΦ που χρειάζεται ΠΣ για μία χρονιά, είναι δεδομένο ότι την χρειάζεται και τις άλλες, γιατί στην διεθνή επιστημονική νομοθεσία, ο Αυτισμός είναι αναπηρία που ποτέ δεν θεραπεύεται. Όπως ακριβώς και ένα παιδί με κομμένο πόδι, που χρειάζεται πάντα το τεχνητό μέλος, αφού ποτέ δεν πρόκειται να βγεί νέο μέλος.