-Οι εκπαιδευτικοί που έχουν βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά είναι οι μόνοι εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Άραγε οι Σχολικοί Σύμβουλοι ΕΕ θα συνεχίσουν να είναι Σχολικοί Σύμβουλοι;; Καθώς όλοι τους είναι δάσκαλοι με μεταπτυχιακό-διδακτορικό στην ειδική, μήπως θα διωχθούν ή θα εγκαταλείψουν τις θέσεις για να τις παραχωρήσουν στους νέους απόφοιτους ΠΕ71-61;; Ας μην ξεχνάμε πως ότι προσόντα έχουμε εμείς, ΠΕ70.50-60.50, που θεωρούμαστε ανεπαρκείς, τα ίδια έχουν και αυτοί!
-Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση της γενικής παιδαγωγικής (EuropeanAgencyfordevelopmentinspecialneedseducation, 2010).
Σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο InternationalConferenceonEducation με θέμα «InclusiveEducation: Thewayofthefuture» (UNESCO InternationalBureauofEducation, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική- γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση και επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση.
-Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συνεκπαιδευτική προσέγγιση (εξωτ. Αξιολ σ.9).
-Το ποσοστό των δασκάλων και των νηπιαγωγών θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 30% -50%!
-Τέλος πιστεύω πως πρέπει να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στα σεμινάρια! Ο τότε υφυπουργού παιδείας (Ε. Χριστοφιλοπούλου, 22/12/2009) είδε δηλώσει: «Τα χρυσοπληρωμένα σεμινάρια έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση της εκπαιδευτικής κοινότητας και κάθε απόπειρα επαναφοράς τους συνιστά «εμπαιγμό»». Πως είναι δυνατόν μετά από 4 χρόνια ένα νεοεμφανιζόμενο σεμινάριο να δίνει 1 μόριο; Πώς είναι δυνατόν ενώ μέχρι πρότινος δεν μετρούσαν τα σεμινάρια, από τον Αυγούστα του 2010 και μετά, φέτος να μετράνε μέχρι το 2014; Όλο αυτό είναι πάρα πολύ περίεργο και ύποπτο. Το μόνο δίκαιο θα ήταν να καταργηθούν όλα τα σεμινάρια. Στη χειρότερη περίπτωση που θα συνεχίσουν να υπάρχουν θα πρέπει τουλάχιστον να μετράνε αθροίστηκα με όλα τα υπόλοιπα προσόντα και να δίνονται σε όλα τα ίδια μόρια.
-Οι εκπαιδευτικοί που έχουν βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά είναι οι μόνοι εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Άραγε οι Σχολικοί Σύμβουλοι ΕΕ θα συνεχίσουν να είναι Σχολικοί Σύμβουλοι;; Καθώς όλοι τους είναι δάσκαλοι με μεταπτυχιακό-διδακτορικό στην ειδική, μήπως θα διωχθούν ή θα εγκαταλείψουν τις θέσεις για να τις παραχωρήσουν στους νέους απόφοιτους ΠΕ71-61;; Ας μην ξεχνάμε πως ότι προσόντα έχουμε εμείς, ΠΕ70.50-60.50, που θεωρούμαστε ανεπαρκείς, τα ίδια έχουν και αυτοί! -Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση της γενικής παιδαγωγικής (EuropeanAgencyfordevelopmentinspecialneedseducation, 2010). Σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο InternationalConferenceonEducation με θέμα «InclusiveEducation: Thewayofthefuture» (UNESCO InternationalBureauofEducation, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική- γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο. Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση και επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. -Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συνεκπαιδευτική προσέγγιση (εξωτ. Αξιολ σ.9). -Το ποσοστό των δασκάλων και των νηπιαγωγών θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 30% -50%! -Τέλος πιστεύω πως πρέπει να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στα σεμινάρια! Ο τότε υφυπουργού παιδείας (Ε. Χριστοφιλοπούλου, 22/12/2009) είδε δηλώσει: «Τα χρυσοπληρωμένα σεμινάρια έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση της εκπαιδευτικής κοινότητας και κάθε απόπειρα επαναφοράς τους συνιστά «εμπαιγμό»». Πως είναι δυνατόν μετά από 4 χρόνια ένα νεοεμφανιζόμενο σεμινάριο να δίνει 1 μόριο; Πώς είναι δυνατόν ενώ μέχρι πρότινος δεν μετρούσαν τα σεμινάρια, από τον Αυγούστα του 2010 και μετά, φέτος να μετράνε μέχρι το 2014; Όλο αυτό είναι πάρα πολύ περίεργο και ύποπτο. Το μόνο δίκαιο θα ήταν να καταργηθούν όλα τα σεμινάρια. Στη χειρότερη περίπτωση που θα συνεχίσουν να υπάρχουν θα πρέπει τουλάχιστον να μετράνε αθροίστηκα με όλα τα υπόλοιπα προσόντα και να δίνονται σε όλα τα ίδια μόρια.