Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ' | 1 Δεκεμβρίου 2009, 12:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αγαπητή κυρία υπουργέ, Θα ήθελα να ξεκινήσω από το συγκεκριμένο για να πάω στο γενικό και, όπως είναι αναμενόμενο, θα αναφερθώ σε προσωπικές εμπειρίες ή εμπειρίες φίλων. Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ το 1993 έχοντας τη βεβαιότητα ότι κάποτε θα διοριστώ,μετά από πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, πάντως θα διοριστώ.Το 1997 καταργείται η επετηρίδα και μαζί και οι ελπίδες μου. Στη συνέχεια καταρτίζεται ένα σύστημα με προϋπηρεσίες, μόρια, πίνακες Α, πίνακες Β κλπ, στο οποίο δεν είχα καμία πρόσβαση διότι εγώ εργαζόμουν σε κάτι άσχετο, σε τράπεζα πια, και δεν είχα καν τη δυνατότητα να εργαστώ σαν αναπληρώτρια αφού έπρεπε να εγκαταλείψω τη δουλειά μου. Ούτε ώρες για πρόσθετη διδακτική στήριξη μπορούσα να πάρω λόγω του γνωστού τρόπου πρόσληψης. Ωστόσο, δεν μπορώ να αποβάλω το συναίσθημα της τιμωρημένης διότι, αν και άριστη μαθήτρια και φοιτήτρια, έμεινα εκτός εκπαίδευσης γιατί θέλησα να είμαι οικονομικά αυτάρκης και είχα την ικανότητα να το πετύχω( εργάζομαι στην Εθνική μετά από διαγωνισμό του ΑΣΕΠ). Γνωρίζω ότι υπάρχουν αρκετοί σαν εμένα που πήραν σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους όταν ίσχυαν άλλοι νόμοι οι οποίοι ανατράπηκαν. Πιστεύω ότι θα πρέπει να αποκαταστηθούν επαγγελματικά στην εκπαίδευση όσοι έλαβαν πτυχίο μέχρι το 1997 και νομίζω ότι αυτό είναι εφικτό λόγω του περιρισμένου πια αριθμού τους. Εξάλλου, οι περισσότεροι από αυτούς μπήκαν στις παιδαγωγικές σχολές με βάσεις που καμία σχέση δεν έχουν αν συγκριθούν με αυτές των τελευταίων χρόνων (μεγάλη η απόσταση από το 18 μέχρι το 13...).Οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί καθηγητές στις παραδόσεις των μαθημάτων τους υποστηρίζουν ότι το επίπεδο των αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης φθίνει χρόνο με το χρόνο. Υπάρχει ωστόσο καλό και παραγκωνισμένο υλικό που, από ευγνωμοσύνη και μόνο αν αποκατασταθεί, μπορεί να προσφέρει πολλά. Έτσι, αν οι καθηγητές ειδικότητας ΠΕ02 δεν μπορούν να προσληφθούν ως φιλόλογοι στην εκπαίδευση χωρίς να συμμετάσχουν στο ΑΣΕΠ, μπορούν ίσως να διοριστούν ή να τους δοθεί το δικαίωμα να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για διορισμό δασκάλων με την προϋπόθεση παρακολούθησης σχετικών μαθημάτων κατά τη διάρκεια της δόκιμης θητείας τους. Γνωρίζω πολλούς που δεν έχουν πια το κουράγιο΄ούτε καν να συμμετάσχουν στον εξοντωτικό για τους φιλολόγους διαγωνισμό του ΑΣΕπ που απαιτεί, για μια συμμετοχή με πιθανότητες επιτυχίας, εγκατάλειψη της εργασίας και των οικογενειακών υποχρεώσεων για τουλάχιστον ένα τετράμηνο.Αυτό δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται ες αεί.Εξάλλου, οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι γνωρίζουν φιλικά κάποιο θερμουδραυλικό, μία κομμώτρια, ένα συντηρητή ανελκυστήρων που διορίστηκε πρόσφατα χωρίς να ακουμπήσει καν μια τέτοια ψυχοφθόρα διαδικασία.Αυτό που αναδύεται είναι ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ. Πέρα από τους παραπάνω προτεινόμενους τρόπους απορρόφησης των "προδομένων" πριν το 1997 πτυχιούχων, θα ήθελα ακόμη να επισημάνω την καταφανή αδικία και μεροληψία κατά των αποφοίτων διαφόρων ειδικοτήτων Φιλοσοφικών Σχολών. Το πτυχίο τους δεν γίνεται δεκτό σε προκηρύξεις ΑΣΕΠ για θέσεις διοικητικών του έυρύτερου δημόσιου τομέα και γίνονται δεκτά άλλα πτυχία,για παράδειγμα, Ιστορίας και Εθνολογίας, Σλαβικών Σπουδών κλπ, των οποίων τη μεγαλύτερη συνάφεια με τη θέση εργασίας αδυνατώ να διακρίνω. Δώστε τους, λοιπόν, την ευκαιρία να διεκδικήσουν άλλες λύσεις εργασίας.Μην τους ακρωτηριάζετε πλήρως. Τέλος, θα ήθελα να εξεταστεί η με κάποιο τρόπο ενίσχυση όλων αυτών που κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες να ολοκληρώσουν ένα μεταπτυχικό πρόγραμμα όντας εργαζόμενοι αλλά δεν τα κατάφεραν. Και πάλι θα αναφερθώ σε προσωπική εμπειρία:παρά το εντελώς διαφορετικό εργασσιακό μου αντικείμενο συμμετείχα σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ΕΑΠ σχετικό με την εκπαίδευση, το οποίο δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω αφού δεν κατόρθωσα να υποβάλω τη διπλωματική εργασία η οποία απαιτούσε περισσότερο χρόνο για την εκπόνησή της από αυτόν που μπορούσα να διαθέσω.Το αποτέλεσμα;Δεν έχω κανένα επίσημο τίτλο στα χέρια μου που να προσμετράται κάπου παρά μόνο ένα πιστοποιητικό Παρακολούθησης Θεματικών Ενοτήτων που, σημειώνω, δεν προσμετράται ΠΟΥΘΕΝΑ.ΓΙΑΤΙ;;;Πώς μπορούμε να μιλάμε για δια βίου μάθηση όταν ακόμη δεν υποψιαζόμαστε καν τις βασικές αρχές της; Διότι αν η ανοικτή εκπαίδευση προβλέπει (και πραγματικά το κάνει)διαδικασίες που είναι σημαντικά πιο περιοριστικές από αυτές της συμβατικής εκπαίδευσης, τότε δεν έχει θέση στη ζωή των ενήλικων εργαζόμενων και σίγουρα δεν μπορεί να ονομάζεται ανοικτή. Η δια βίου μάθηση είναι κάτι ιερό διότι σε αυτή επενδύεται μόχθος πραγματικός.Δεν πρόκειται για σπουδές χρηματοδοτούμενες από ευκατάστατους γονείς σε συμβατικά πανεπιστήμια με παρακολουθήσεις που δεν επιτρέπουν την ταυτόχρονη εργασία. {Αλήθεια, με αυτό τι θα γίνει;Αν εργάζεσαι με οκτάωρο, είναι αδύνατο να συμμετάσχεις σε μεταπτυχιακό συμβατικού πανεπιστημίου γιατί δεν θα προλαβαίνεις τις υποχρεωτικές παραδόσεις.} Μιλάμε λοιπόν, νομίζω, για δια βίου εξουθένωση. Πρέπει η πολιτεία να τολμήσει και να συνηθίσει να ανταμείβει όχι μόνο αυτούς που διαθέτουν τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα και χαρακτηριστικά αλλά και αυτούς που, θα μπορούσαν να τα έχουν, αλλά, λόγω οικονομικής αδυναμίας, δεν κατάφεραν να τα αποκτήσουν παρά τις άξιες προσπάθειες.