Δεν έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη η περίπτωση του νηπιαγωγείου και οι διαφορές στην οργάνωση και τη λειτουργία του σε σχέση με τη δημοτική εκπαίδευση.Δεν έχει ληφθεί υπόψη πχ ότι πολλά παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο χωρίς διαγνώσεις και συνπεπώς ο αρχικός αριθμός των διαγνώσεων είναι δυνατόν να πολλαπλασιαστεί στη διάρκεια της χρονιάς. Επιπλεόν η εμπειρία έχει δείξει ότι τα ΚΕΔΥ σπανιότατα εισηγούνται φοίτηση σε ειδικό σχολείο ή παράλληλη στήριξη ακόμα και σε περιπτώσεις παιδιών με σοβαρότατες αναπηρίες υπό το πρίσμα της λογικής ότι είναι νωρίς και θα πρέπει να δοθεί στα παιδιά αυτά ευκαιρία να ενταχθούν σε ένα γενικό σχολείο. Πώς ωστόσο θα επιτευχθεί αυτό όταν τα παιδιά αυτά συνωστίζονται χωρίς επαρκή υποστήριξη (αν μη τι άλλο καθόλη τη διάρκεια του σχολικού ωραριου)σε μια γενική τάξη με άλλα παιδιά που επίσης προσπαθούν να ενταχθούν στη νέα σχολική πραγματικότητα;
Ο αριθμός των 21 παιδιών σε μια προσχολική τάξη με 3-4 παιδιά με αναπηρίες, συχνότατα σοβαρές δεν είναι δυνατό να είναι λειτουργικός ούτε να προωθεί την ένταξη. Συχνά, δε, όταν ο εκπαιδευτικός του Τ.Ε. μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε δύο τμήματα. Συνεπώς θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί με βάση τα δεδομένα της συγκεκριμενης βαθμίδας
α) ο μέγιστος αριθμός παιδιών στο Τ.Ε. σε ένα νηπιαγωγείο, β)το πόσα παιδιά με αναπηρία μπορούν να φοιτούν σε ένα γενικό τμήμα νηπιαγωγείου και γ) η ταυτόχρονη παροχή παράλληλης στήριξης σε περιπτώσεις παιδιών σοβαρές αναπηρίες, δ) η ύπαρξη ειδικού βοηθητικού προσωπικού όταν υπάρχουν ζητήματα αυτοεξυπηρέτησης.
Δεν έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη η περίπτωση του νηπιαγωγείου και οι διαφορές στην οργάνωση και τη λειτουργία του σε σχέση με τη δημοτική εκπαίδευση.Δεν έχει ληφθεί υπόψη πχ ότι πολλά παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο χωρίς διαγνώσεις και συνπεπώς ο αρχικός αριθμός των διαγνώσεων είναι δυνατόν να πολλαπλασιαστεί στη διάρκεια της χρονιάς. Επιπλεόν η εμπειρία έχει δείξει ότι τα ΚΕΔΥ σπανιότατα εισηγούνται φοίτηση σε ειδικό σχολείο ή παράλληλη στήριξη ακόμα και σε περιπτώσεις παιδιών με σοβαρότατες αναπηρίες υπό το πρίσμα της λογικής ότι είναι νωρίς και θα πρέπει να δοθεί στα παιδιά αυτά ευκαιρία να ενταχθούν σε ένα γενικό σχολείο. Πώς ωστόσο θα επιτευχθεί αυτό όταν τα παιδιά αυτά συνωστίζονται χωρίς επαρκή υποστήριξη (αν μη τι άλλο καθόλη τη διάρκεια του σχολικού ωραριου)σε μια γενική τάξη με άλλα παιδιά που επίσης προσπαθούν να ενταχθούν στη νέα σχολική πραγματικότητα; Ο αριθμός των 21 παιδιών σε μια προσχολική τάξη με 3-4 παιδιά με αναπηρίες, συχνότατα σοβαρές δεν είναι δυνατό να είναι λειτουργικός ούτε να προωθεί την ένταξη. Συχνά, δε, όταν ο εκπαιδευτικός του Τ.Ε. μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε δύο τμήματα. Συνεπώς θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί με βάση τα δεδομένα της συγκεκριμενης βαθμίδας α) ο μέγιστος αριθμός παιδιών στο Τ.Ε. σε ένα νηπιαγωγείο, β)το πόσα παιδιά με αναπηρία μπορούν να φοιτούν σε ένα γενικό τμήμα νηπιαγωγείου και γ) η ταυτόχρονη παροχή παράλληλης στήριξης σε περιπτώσεις παιδιών σοβαρές αναπηρίες, δ) η ύπαρξη ειδικού βοηθητικού προσωπικού όταν υπάρχουν ζητήματα αυτοεξυπηρέτησης.