Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΜΠΌΖΟΒΙΤΣ (Μητέρα παιδιού με ΑΥΤΙΣΜΟ που φοιτεί στην Α' βάθμια εκπαιδευση)' | 13 Δεκεμβρίου 2014, 01:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το άρθρο 5 παραμένει ίδιο με το άρθρο 4-3Γ της προηγούμενης πρότασης νόμου που καταπατά το δικαίωμα των Γονέων να επιλέγουν το Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού τους (το οποίο τηρούνταν στον ισχύοντα νόμο 3699/08) και παραβιάζει με αυτό θεμελιώδη Δικαιώματα και θεσμούς και διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα. Συνεπώς ισχύει η παρακάτω υπ. αριθμ. Β1 τοποθέτηση / αντιπρόταση της Ε.Ο.Δ.Α.Φ. (εθνικής ομοσπονδίας για τα δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος) που έχει κατατεθεί στον Υπουργού με Αριθμό Πρωτοκόλλου 8485/25-8-2014 / ΥΠΑΙΘ-Γραφείο Υπουργού. Τοποθέτηση Β1) Παραβίαση Ανθρωπίνων και Συνταγματικών Δικαιωμάτων με: -Κατάργηση Δικαιώματος (Κατάργηση του άρθρου 4.1-γ.στ & 6.1 β του προηγούμενου νόμου 3699/08) και: -Νέο νομοθέτημα παραβίασης Ανθρωπίνων και Συνταγματικών Δικαιωμάτων (άρθρο 4-3Γ και αρ. 7-4 του νέου προτεινόμενου νόμου). Καταργείται η διάταξη (άρθρο 4.1 γ – στ & 6.1.β του προηγούμενου νόμου 3699/08) που όριζε ότι τα ΚΕΔΔΥ (και οι υπηρεσίες του υπουργείου) απλά «εισηγούνται» και οι Γονείς αποφασίζουν (όπως είναι και το σωστό που ισχύει σε όλον τον Δημοκρατικό κόσμο). - Αντ’ αυτού, τώρα πλέον, με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 4-3Γ και αρ. 7-4 του νέου προτεινόμενου νόμου), ορίζεται ότι οι αποφάσεις αυτές (για το Εκπαιδευτικό πλαίσιο στο οποίο θα φοιτήσει το παιδί - δηλ. για το αν θα φοιτήσει σε κανονικό Σχολείο ή αν θα ασυλοποιηθεί) «είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των ΚΕΔΔΥ» – ΕΔΕΑΥ και Β΄βάθμιας ΕΔΕΑ και είναι «οριστικές και δεσμευτικές». Α) ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Για πρώτη φορά στην ιστορία Δημοκρατικού κράτους, τις αποφάσεις για την τύχη ενός παιδιού, δεν τις παίρνει το ίδιο και η οικογένειά του, αλλά κρατικοί υπάλληλοι / εξαρτώμενοι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι είναι εξαναγκασμένοι να υπακούουν στις αποφάσεις των πολιτικών προϊσταμένων τους για περικοπές, ασυλοποιήσεις και αποκλεισμούς. Επίσης, υπάλληλοι στους οποίους τα νέα νομοθετικά μέτρα Ειδικής Εκπαίδευσης και η υπάρχουσες δημοσιονομικές συνθήκες, δημιουργούν κίνητρα και συμφέροντα προς ασυλοποίηση και αποκλεισμό των παιδιών του ΑΦ από την Εκπαίδευση. (Πολιτικές αποφάσεις περικοπών και συνακόλουθη εύνοια προς αυτές, απολύσεις Εκπαιδευτικών, μεγάλες μειώσεις μισθών, επιστημονική ανεπάρκεια στον Αυτισμό, μείωση προσωπικού και επιβάρυνση του Εκπαιδευτικού έργου, πρόσφατα διοικητικά και νομοθετικά μέτρα που πιστοποιούν ότι η κακοποίηση των Εκπαιδευτικών δυνατοτήτων και της Υγείας των παιδιών του ΑΦ εντός της Δημόσιας Εκπαίδευσης είναι ανεκτή, επιδιώξιμη και επιθυμητή – συνεπώς και επιβραβεύσιμη από την κυβέρνηση του Ελληνικού κράτους, υψηλότατη διαφθορά κλπ). -Ενώ μέχρι τώρα οι αποφάσεις του ΚΕΔΔΥ και των κρατικών στελεχών ήταν απλά συμβουλευτικές γνωμοδοτήσεις και την απόφαση για το εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού έπαιρναν οι Γονείς και η οικογένεια (βάσει των σοβαρών γνωματεύσεων που είχαν από πραγματικούς ειδικούς), τώρα πλέον, τα πορίσματα των ΚΕΔΔΥ και των κρατικών στελεχών, γίνονται «δεσμευτικές αποφάσεις»!!!!!. Αν εξαιρέσουμε την περίοδο της Τουρκοκρατίας (παιδομάζωμα), τον μεσαίωνα και την εποχή του ναζισμού, ποτέ στην ιστορία Δημοκρατικού κράτους δεν έχει συμβεί παρόμοιο (και μάλιστα νομοθετημένο) φαινόμενο. Με το άρθρο αυτό του νπν, θεσμοθετείται ότι μερικοί Γονείς (και μερικά παιδιά) έχουν το Δικαίωμα επιλογής του πλαισίου Εκπαίδευσής τους και κάποιοι άλλοι αποκλείονται από αυτό: Τα τυπικά παιδιά και οι Γονείς τους, αποφασίζουν οι ίδιοι για την Εκπαίδευση και την τύχη τους, ενώ οι Γονείς των παιδιών του ΑΦ, αποκλείονται. Το μέτρο αυτό παραβιάζει πλήρως και την βασική Συνταγματική αρχή της ίσης μεταχείρισης, επειδή: Ίση μεταχείριση, σημαίνει ότι ΟΛΟΙ οι Γονείς και ΟΛΑ τα παιδιά έχουν ίσα Δικαιώματα. Συνεπώς, ή όλα τα παιδιά και οι Γονείς τους θα αποφασίζουν για την τύχη τους, ή για ΟΛΟΥΣ ανεξαίρετα θα αποφασίζουν οι κρατικοί υπάλληλοι. Επομένως, εάν θεσμοθετηθεί ότι για το Εκπαιδευτικό πλαίσιο, σχήμα και το μέλλον των παιδιών του ΑΦ αποφασίζουν τα κρατικά στελέχη, τότε, θα πρέπει να ισχύει το ίδιο και για τα τυπικά παιδιά της Γενικής Εκπαίδευσης – και κατά τον ίδιο τρόπο, να αποφασίζουν τα κρατικά στελέχη για το ποιο παιδί δικαιούται να πάει σε Γενικό και ποιο σε τεχνικό Σχολείο, ποιο δικαιούται να δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, κλπ. Εφ’ όσον για τα τυπικά παιδιά ισχύει ότι τα ίδια και οι Γονείς τους αποφασίζουν για το Σχολείο και το πλαίσιο που θα φοιτήσουν, τότε και τα παιδιά του ΑΦ και οι Γονείς τους δικαιούνται εξ ίσου να αποφασίζουν για το ίδιο θέμα. Επίσης, είναι αδιανόητος ο τρόπος και τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζεται ότι κάποιοι Γονείς κρίνονται (με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια – ανάλογα με την πάθηση του παιδιού τους), ως δικαιούχοι των Δικαιωμάτων και κάποιοι άλλοι όχι. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν Γονείς τυπικών και υγιέστατων παιδιών, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ή με ποινικό παρελθόν, στους οποίους αναγνωρίζεται πλήρως (και πολύ σωστά) το Δικαίωμα της απόφασης για το μέλλον του παιδιού τους. Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης γνωστό ότι υπάρχουν πολλοί Γονείς παιδιών του ΑΦ, που είναι διακεκριμένοι επιστήμονες και αναγνωρισμένα Δημόσια πρόσωπα με υπεύθυνες θέσεις. Με ποιο λοιπόν κριτήριο αποκλείονται από το Δικαίωμα αυτό οι Γονείς παιδιών του ΑΦ; -Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι γνωστό ότι πολλά παιδιά του ΑΦ έχουν υψηλότατη νοημοσύνη (πολύ μεγαλύτερη του μέσου όρου), αλλά τους απαγορεύεται το Δικαίωμα που έχουν τα άλλα παιδιά να επιλέξουν την Εκπαίδευση που προτιμούν και να αποφασίζουν για τη ζωή και το μέλλον τους. Με ποιο κριτήριο αποφασίζεται αυτό; -Η προφανέστερη σκοπιμότητα αυτού του άρθρου, είναι το να μπορούν οι εκάστοτε κυβερνητικοί υπάλληλοι να ασυλοποιούν τα παιδιά του ΑΦ στα γνωστά «ειδικά Σχολεία» που είναι δομημένα για την νοητική υστέρηση – και που για τα παιδιά του ΑΦ αποτελούν πλαίσιο στο οποίο επικρατούν (για αυτά) συνθήκες «απάνθρωπης μεταχείρισης και ψυχικού / μη σωματικού βασανισμού», ώστε να εξαναγκάζονται σε εγκατάλειψη και αποκλεισμό από την Δημόσια Εκπαίδευση. Με τον τρόπο αυτό, ικανοποιείται η υπηρέτηση των επισήμως ληφθέντων πολιτικών αποφάσεων περικοπής των Δημοσίων δαπανών και της συνακόλουθης μείωσης των κοινωνικών υπηρεσιών του Δημόσιου τομέα, για την εξοικονόμηση Δημόσιου χρήματος προς εξυπηρέτηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και των εν γένει αναγκών του «Δημόσιου χρέους». -Ως προς την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών, η κυριότερη σκοπιμότητα που εξυπηρετείται αντικειμενικά από το συγκεκριμένο νομοθέτημα, είναι ο εξαναγκασμός των παιδιών του ΑΦ σε κακοποίηση, Εκπαιδευτική αποτυχία, ασυλοποίηση, αποπομπή και αποκλεισμό από το Δημόσιο Σχολείο, ώστε η κυβέρνηση του Ελληνικού κράτους να απαλλαγεί από την Συνταγματική υποχρέωση της Εκπαίδευσής τους και από τα έξοδα που αυτή συνεπάγεται, όπως πχ οι υποδομές και η μισθοδοσία των αναγκαίων για την Εκπαίδευσή τους Εκπαιδευτικών. Δηλ. εξυπηρετείται ο μη διορισμός και οι μαζικές απολύσεις Εκπαιδευτικών (Ειδικής και Γενικής Εκπαίδευσης), οι οποίοι είναι αναγκαίοι, τόσο για την εξειδικευμένη ατομική υποστήριξη των παιδιών του ΑΦ, όσο και για την υποστήριξη της απαιτούμενης ολιγαριθμίας των τμημάτων τους και την εν γένει επάρκεια Εκπαιδευτικών για την Εκπαίδευσή τους στα πλαίσια της Γενικής Εκπαίδευσης. -Άλλο συμφέρον το οποίο εξυπηρετείται από το συγκεκριμένο νομοθέτημα, είναι η ευνόηση της κρατικής διαφθοράς και το εμπόριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εις βάρος των παιδιών του ΑΦ και των οικογενειών τους, προς όφελος των αρμοδίων στελεχών του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, δεδομένου ότι: Οι κρατικοί υπάλληλοι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, αποκτούν την δυνατότητα να εμπορεύονται το Δικαίωμα του παιδιού για φοίτηση σε κατάλληλο / μη απάνθρωπο πλαίσιο και να εκβιάζουν ανάλογα τους Γονείς για χρηματικά ή άλλα ανταλλάγματα. Επίσης αποκτούν την δυνατότητα να εμπορεύονται τα Δικαιώματα των παιδιών του ΑΦ για κατάλληλο – και μη απάνθρωπο πλαίσιο Εκπαίδευσης, ως αντάλλαγμα της πολιτικής και κομματικής εύνοιας του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, είτε γνωμοδοτώντας μαζικά την ασυλοποίηση των παιδιών του ΑΦ σε «ειδικά Σχολεία», ώστε να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν το Δημόσιο Σχολείο αποδεσμεύοντας την κυβέρνηση από τα έξοδα της Εκπαίδευσής τους εφ όσον η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος επιτάσσει περικοπές (όπως συμβαίνει την παρούσα περίοδο), είτε χορηγώντας κατ’ επιλογήν την φοίτηση σε κατάλληλο πλαίσιο στα παιδιά των κομματικών στελεχών και των ευνοουμένων του κυβερνώντος κόμματος και περικόπτοντας το Δικαίωμα αυτό από τα παιδιά των μη αρεστών στο κυβερνόν κόμμα και των υπολοίπων πολιτών. -Αποκτούν επίσης την δικαιοδοσία να εξαναγκάζουν τα παιδιά του ΑΦ σε εγκατάλειψη του Σχολείου, αποκλείοντάς τα από την Δημόσια Εκπαίδευση, δεδομένου ότι οι ίδιοι, δεν διαθέτουν τα απαραίτητα για την Εκπαίδευσή τους προσόντα και ότι τα παιδιά αυτά τους επιβαρύνουν εργασιακά, εξασφαλίζοντας έτσι για τον εαυτό τους συγκάλυψη της ανεπάρκειάς τους στον συγκεκριμένο τομέα και την απαλλαγή τους από τα δύσκολα εργασιακά καθήκοντα. -Συνεπώς, η μόνη προφανής σκοπιμότητα που εξυπηρετεί το συγκεκριμένο νομοθέτημα, είναι η καταπάτηση Ανθρωπίνων και Συνταγματικών Δικαιωμάτων των παιδιών του ΑΦ, προς όφελος της χρηματοδότησης των τραπεζιτών και των άλλων ευνοουμένων του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, καθώς και προς όφελος της εκάστοτε κυβερνητικής διαφοράς, η οποία παρουσιάζει στη χώρα μας μία παγκοσμίως πρωτοφανή έκρηξη και ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τις εκθέσεις των έγκυρων διεθνών οργανισμών. Β) ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ. Β1) ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ : Παραβιάζονται τα Δικαιώματα των παιδιών του ΑΦ και των οικογενειών τους στην Ατομική Ελευθερία και την Οικογενειακή ζωή, αφού οι αποφάσεις για την Εκπαίδευση, την ασυλοποίηση ή μη, την Υγεία, την εν γένει ζωή και την τύχη ενός παιδιού, αφαιρούνται από το ίδιο και η οικογένειά του και δίδονται στην δικαιοδοσία κρατικών υπαλλήλων. Επίσης, παραβιάζονται τα Δικαιώματα στην Ίση μεταχείριση, την αποφυγή των διακρίσεων και αποκλεισμών, στην Εκπαίδευση και τα συναρτώμενα με αυτήν Δικαιώματα στην Εργασία και την Ένταξη, όπως αναφέρουμε κατωτέρω.