ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΤΥΧΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε στην περιθωριοποίηση της ειδικής από την γενική εκπαίδευση.
Πώς είναι δυνατόν να δουλέψεις για την ένταξη ενός μαθητή όταν δε γνωρίζεις ούτε το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου ούτε τις παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους και εργαλεία που αυτό χρησιμοποιεί αλλά ούτε έχεις τη γνώση για την "τυπική", μέση ανάπτυξη;
Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν για να γίνει κάποιος εκπαιδευτικος σε σχολείο τόσο γενικής όσο και ειδικής αγωγής, να μην είναι απαραίτητο να έχει παιδαγωγική-εκπαιδευτική επάρκεια; Τα τμήματα ειδικής αγωγής δε μπορούν να την εξασφαλίσουν στους αποφοίτους τους, δεδομένου ότι δε διδάσκουν παρά απειροελάχιστα μαθήματα παιδιαγωγικών, ωστόσο, οι ίδιοι πτυχιούχοι που δεν έχουν επάρκεια εκπαιδευτική για να διδάξουν στα γενικά σχολεία της χώρας κρίνονται όχι απλώς κατάλληλοι αλλά και ειδικοί να διδάξουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν στα σχολεία αυτά. Οι μαθητές αυτοί δηλαδή γίνονται το όχημα για ορισμένους προκειμένου να λύσουν το εργασιακό τους ζήτημα. τότε ας ξεκαθαριστεί αν η εκπαίδευση του συγκεκριμένου μαθητικού πληθυσμού θα παρέχεται από εκπαιδευτικούς-παιδαγωγούς ή εκπαιδευτές-θεραπευτές διαταραχών και αν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση θέση και λόγος ύπαρξης δομών ένταξης και συνεκπαίδευσης.
Η ποσόστωση που δίνεται στους 60.50, 70.50 είναι όχι απλώς ανεπαρκής αλλά αποτελεί εμπαιγμό από την πλευρά του υπουργείου, δεδομένου ότι οδηγεί στην ανεργία την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ακόμα και με αρκετά έτη προϋπηρεσίας. Το υπουργείο οφείλει να βρει μία πραγματική λύση στο πρόβλημα που το ίδιο έχει δημιουργήσει με το νομοσχέδιο που φερνει για δεύτερη φορά στη διαβούλευση, δεδομένου ότι ενώ ήδη από την προηγούμενη φορά υπήρχαν έντονες αντιδράσεις και αρνητικές κριτικές σε αυτό, λίγους μήνες μετά και χωρίς να έχει κάνει κάποια ουσιαστική αλλαγή το επαναφέρει στην ουσία εξυπηρετώντας ακριβώς τους ίδιους σκοπούς για τους οποίους εξαρχής δημιουργήθηκε, δηλαδή, την εργασιακή αποκατάσταση μιας μερίδας εργαζομένων.
Η αδικία που πραγματοποιείται εις βάρος των εκπαιδευτικών με μεταπτ./διδακτορ. σπουδές στην ειδική αγωγή πρέπει να αποκατασταθεί με μία λύση που να μην απαξιώνει τα αυξημένα προσόντα τους. Η μεταχείριση μεταξύ των δύο (61, 71 και 60.50, 70.50) θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση και τουλάχιστον ΙΣΟΤΙΜΗ.
ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΤΥΧΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε στην περιθωριοποίηση της ειδικής από την γενική εκπαίδευση. Πώς είναι δυνατόν να δουλέψεις για την ένταξη ενός μαθητή όταν δε γνωρίζεις ούτε το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου ούτε τις παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους και εργαλεία που αυτό χρησιμοποιεί αλλά ούτε έχεις τη γνώση για την "τυπική", μέση ανάπτυξη; Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν για να γίνει κάποιος εκπαιδευτικος σε σχολείο τόσο γενικής όσο και ειδικής αγωγής, να μην είναι απαραίτητο να έχει παιδαγωγική-εκπαιδευτική επάρκεια; Τα τμήματα ειδικής αγωγής δε μπορούν να την εξασφαλίσουν στους αποφοίτους τους, δεδομένου ότι δε διδάσκουν παρά απειροελάχιστα μαθήματα παιδιαγωγικών, ωστόσο, οι ίδιοι πτυχιούχοι που δεν έχουν επάρκεια εκπαιδευτική για να διδάξουν στα γενικά σχολεία της χώρας κρίνονται όχι απλώς κατάλληλοι αλλά και ειδικοί να διδάξουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν στα σχολεία αυτά. Οι μαθητές αυτοί δηλαδή γίνονται το όχημα για ορισμένους προκειμένου να λύσουν το εργασιακό τους ζήτημα. τότε ας ξεκαθαριστεί αν η εκπαίδευση του συγκεκριμένου μαθητικού πληθυσμού θα παρέχεται από εκπαιδευτικούς-παιδαγωγούς ή εκπαιδευτές-θεραπευτές διαταραχών και αν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση θέση και λόγος ύπαρξης δομών ένταξης και συνεκπαίδευσης. Η ποσόστωση που δίνεται στους 60.50, 70.50 είναι όχι απλώς ανεπαρκής αλλά αποτελεί εμπαιγμό από την πλευρά του υπουργείου, δεδομένου ότι οδηγεί στην ανεργία την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ακόμα και με αρκετά έτη προϋπηρεσίας. Το υπουργείο οφείλει να βρει μία πραγματική λύση στο πρόβλημα που το ίδιο έχει δημιουργήσει με το νομοσχέδιο που φερνει για δεύτερη φορά στη διαβούλευση, δεδομένου ότι ενώ ήδη από την προηγούμενη φορά υπήρχαν έντονες αντιδράσεις και αρνητικές κριτικές σε αυτό, λίγους μήνες μετά και χωρίς να έχει κάνει κάποια ουσιαστική αλλαγή το επαναφέρει στην ουσία εξυπηρετώντας ακριβώς τους ίδιους σκοπούς για τους οποίους εξαρχής δημιουργήθηκε, δηλαδή, την εργασιακή αποκατάσταση μιας μερίδας εργαζομένων. Η αδικία που πραγματοποιείται εις βάρος των εκπαιδευτικών με μεταπτ./διδακτορ. σπουδές στην ειδική αγωγή πρέπει να αποκατασταθεί με μία λύση που να μην απαξιώνει τα αυξημένα προσόντα τους. Η μεταχείριση μεταξύ των δύο (61, 71 και 60.50, 70.50) θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση και τουλάχιστον ΙΣΟΤΙΜΗ.