Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'mary' | 1 Δεκεμβρίου 2009, 16:22

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Mary Προσπαθώντας να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, θα κάνω μια μικρή περιδιολόγηση στην εκπαιδευτική μου ζωή. Η διδακτική μου εμπειρία ξεκίνησε το 1968 όταν οι δάσκαλοί μου με έβαζαν να κάνω μάθημα σε παιδιά μικρότερων τάξεων... Θυμάμαι το σχολείο μας, διώροφο με ξύλινη εσωτερική σκάλα που για να φτάσεις σ’ αυτό το χειμώνα έπρεπε να χωθείς σε χιόνι πενήντα πόντων. Μεσολάβησαν αρκετά χρόνια μέχρι να μπω και πάλι σε τάξη ως νηπιαγωγός (προηγήθηκαν σπουδές και εμπειρία στην κατασκευή κτιρίων). Μετακινούμενη με διερχόμενα λεωφορεία (άλλαζα δύο και άλλοτε τρία) κύλησαν τα πρώτα εκπαιδευτικά μου χρόνια. Στην αρχή σε κρατικούς παιδικούς σταθμούς και κατόπιν σε νηπιαγωγεία στην παραμεθόριο. Από την επαρχιακή πόλη καταγωγής μου κατά το διορισμό μου βρέθηκα σ’ ένα αιγιοπελαδίτικο νησί και στη συνέχεια υπηρέτησα σε σχολεία του νομού μου. Οι δυσκολίες του επαγγέλματος της νηπιαγωγού -για τις οποίες έχει γίνει ελάχιστη συζήτηση ως τα σήμερα- μ’ έστρεψαν σε μια διαρκή επιμόρφωση. Μαθήματα ζωγραφικής, θεατρικού παιχνιδιού, κουκλοθεάτρου, ραδιόφωνου, βυζαντινής αγιογραφίας, κ.ά. γέμιζαν τον ελεύθερο μου χρόνο. Η αξιοποίησή τους στα παιδιά έσπαζε την τυποποιημένη ρουτίνα μιας συμβατικής τάξης και ενέπλεκε τους μαθητές/τριές μου σε δημιουργικές καινοτόμες δραστηριότητες. Έτσι έφτασα στο 1999 μια εξαιρετικά δύσκολη σχολική χρονιά για μένα. Τότε πήρα την απόφαση για μετεκπαίδευση. Πρώτη εισαχθείσα στη σχολή και πρώτη αποφοιτήσασα. Κατόπιν ετήσια επιμόρφωση στο ΕΑΠ και μεταπτυχιακές σπουδές κατόπιν εξετάσεων σε Παιδαγωγικό Τμήμα, όπου αρίστευσα. Για έξι κοντά χρόνια εργασία το πρωί (υπεύθυνη καινοτόμων προγραμμάτων/μη σκεφτείτε πως πήρα κομματικά τη θέση δεν υπήρχε την πρώτη τετραετία κανείς άλλος ενδιαφερόμενος) και το απόγευμα με την αστική συγκοινωνία ή το τραίνο στο Πανεπιστήμιο (4 ώρες καθημερινή μετακίνηση εκτός της υποχρεωτικής παρακολούθησης των μαθημάτων). Στις προηγούμενες κρίσεις δεν μπόρεσα να μπω καν στη διαδικασία επιλογής συμβούλων γιατί παρά δύο μήνες δεν είχα την προαπαιτούμενη διδακτική προϋπηρεσία (οι υπεύθυνοι καινοτόμων δραστηριοτήτων θεωρήθηκε ότι δεν ασκούν καθοδηγητικό έργο οπότε και δε μοριοδοτήθηκε η θητεία στη θέση τους ως διδακτική). Δεν τόβαλα κάτω. Το όραμα συνέχιζε να με οδηγεί σε δύσκολες αποφάσεις. Υπέβαλα αίτηση για να αναλάβω καθήκοντα σε μια νεοσύστατη αποκεντρωμένη εκπ/κή δομή στο νομό μου…Δεν πήρα τη θέση που δικαιούμουν κατά την άποψή μου…αρχικά. Την ανέλαβα όταν αυτός που τοποθετήθηκε στη θέση έγινε Λούης μόλις κατάλαβε τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε για το στήσιμό της…Και εκεί άρχισε το σημαντικότερο και δυσκολότερο σχολείο της επαγγελματικής μου ζωής. Διοίκηση, οικονομική διαχείριση, γραφειοκρατικές αντιλήψεις συνεργατών, κομματικές παντιέρες, κ.ο.κ. Δεν έχω να προτείνω κάτι άλλο στο θέμα πλην της μικρής εξομολόγησής μου, παρόλο που το θέμα με απασχολεί χρόνια. Μάλλον με κούρασε όλη αυτή η μιζέρια, το ζύγισμα τόσο τα μετρήσιμα, τόσο τα μη. Ξόδεψα χρήματα για τις σπουδές μου δυσανάλογα των δυνατοτήτων μου, λειτούργησα σε βάρος της ποιότητας ζωής της οικογένειάς μου, του εαυτού μου (κακή φυσική κατάσταση από το στρες και την καθιστική ζωή). Τα σχόλια της διαβούλευσης κοντεύουν τα 2100 μέχρι τώρα. Μπορώ να βοηθήσω στην επεξεργασία των δεδομένων των σχολίων αν αυτό ανατεθεί σε μια ομάδα ανθρώπων -παρόλο που έχω μηδενικό ελεύθερο χρόνο-. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι διαπιστώσεις, ελπίζω λίγο για τη συνέχεια.. Υ.Υ. Κατά τη γνώμη μου ένα ίσως θα πρέπει να είναι το βασικό προσόν των στελεχών: βαθιά δημοκρατική συνείδηση ανεξάρτητα με το χρώμα τους...