• Σχόλιο του χρήστη 'H.H. ger' | 1 Δεκεμβρίου 2009, 18:31

    1. Για τους περισσότερους καθηγητές και δασκάλους που γνωρίζω, ακόμη κι αν δεν έχουν παιδιά, είναι μεγάλο θέμα - δράμα το "μακριά από τον τόπο μου" (κάποιοι συνάδελφοι αποκαλούν μάλιστα μια δυσπρόσιτη περιοχή της Ελλάδας ξενιτιά). Προφανώς το προφίλ της μέσης ελληνικής οικογένειας που ωθεί έμμεσα ή άμεσα τα παιδιά της προς αυτόν τον κλάδο είναι κάπως έτσι. (Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Πιστεύω ότι το Υπουργείο, αν θέλει να αλλάξει "νότα" η εκπαίδευση, πρέπει να βρει τρόπους εφαρμόσιμους μεσοπρόθεσμα που να ωθούν προς το επάγγελμα αυτό ανθρώπους ΚΑΙ άλλου προφίλ: πιο ανοιχτόμυαλους, ανήσυχους, με πιο ερευνητικό μυαλό, λιγότερο κομφορμιστές ή φοβισμένους. Είναι θέμα πολιτικής, δηλ. τι ΘΕΛΟΥΜΕ τελικά. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα σήμερα, με την ευθύνη κράτους και "απλών πολιτών", το βλέπω πολύ δύσκολο να προχωρήσει κανείς σε ριζικές αλλάγές. 2. Επίσης προτείνω βραχυπρόθεσμα, για το καλό των μαθητών αλλά και για αποσυμφόρηση του συστήματος, να υπάρξουν κάποια κίνητρα έτσι ώστε, όσοι καθηγητές είναι κοντά στη σύνταξη και έχουν βαρεθεί, να συναταξιοδοτηθούν ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ το συντομότερο, ή έστω να αποσπαστούν αυτοί σε διοικητικές θέσεις -όχι οι ημέτεροι. Αρκετοί από τους παλιούς καθηγητές έχουν κουραστεί πολύ, έχουν καταλάβει τις οργανικές θέσεις στις πρωτεύουσες των νομών και πραγματικά χαλάνε και την ατμόσφαιρα στο σχολείο. Μάλιστα διεκδικούν, με τον τρόπο τους, και άτυπα προνόμια λόγω αρχαιότητας. Δεν μιλάω θεωρητικά, ούτε με εμπάθεια. Ξέρω πολλά και συγκεκριμένα παραδείγματα.