Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Μαλλιαρός' | 1 Δεκεμβρίου 2009, 21:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εμφανίζεται ότι η λύση στο πρόβλημα που δημιουργείται από τις ρουσφετολογικές αποσπάσεις είναι να μένουν ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί για 3 (κατά το υπουργείο) ή κατ’ άλλους 5 ή περισσότερα χρόνια στο σχολείο του πρώτου διορισμού (και ίσως μετά από μετάθεση?). Οι τοποθετήσεις αυτές, μόνο ως ανιστόρητες μπορούν να χαρακτηριστούν και δείχνουν επίσης ότι αυτός που τις κάνει δεν γνωρίζει το υπάρχον νομικό πλαίσιο. Μέχρι το 1975 υπήρχε υποχρέωση 5ετούς παραμονής προ της μετάθεσης η οποία έγινε τότε 3ετής και κατόπιν μονοετής (αλλά χωρίς απαγόρευση των αποσπάσεων). Στα τέλη του 1980 ψηφίζεται νόμος που παίρνει τον αριθμό 1143/81 που στο άρθρο 41 προβλέπει τη δυνατότητα για διορισμό σε ΟΡΙΣΜΕΝΑ σχολεία (τα λεγόμενα δυσπρόσιτα ή με δύσκολες συγκοινωνιακές συνθήκες) εκτός σειράς (επετηρίδα) με υποχρέωση παραμονής τουλάχιστον 3 χρόνια. Η δυνατότητα αυτή (η οποία υπάρχει και σήμερα αφού ο νόμος αυτός ποτέ δεν καταργήθηκε) ενεργοποιήθηκε από τους εκάστοτε υπουργούς παιδείας σε διάφορες εποχές. Για πρώτη φορά ενεργοποιείται το 1986 με 3ετή προοπτική όπως και το 87. Οι εκλογικές ανάγκες όμως του 89 δίνουν τη δυνατότητα σε όλους να φύγουν όλοι το 89 από τα σχολεία διορισμού (δηλ. και στα 2 χρόνια). Επόμενη φορά ήταν το 1995 – 96 – 97(?) με την τριετία να τηρείται (το 96 διορίστηκα κι εγώ). Πάλι πέρασε κάποιος καιρός μέχρι να ξαναενεργοποιηθεί με διετή υποχρέωση πια. Όσοι διοριστήκαμε με τον νόμο αυτόν ξέραμε ότι δεν είχαμε δυνατότητα απόσπασης ακόμα και εκεί που άλλες διατάξεις του νόμου το επέβαλαν (π.χ. σύζυγοι δικαστικών). Όμως, κι εκεί δεν έλειψαν κάποια κωμικοτραγικά. Π.χ. σε ένα δυσπρόσιτο σχολείο να διορίζονται 2 θεολόγοι που επειδή δεν χρειαζόντουσαν, να μετακινούνται υποχρεωτικά. Ή να διορίζονται στην Γ’ Χίου (Ψαρά) 1 με τον νόμο περί δυσπρόσιτων και 2, 3 ή και περισσότεροι με τους κανονικούς διορισμούς οι οποίοι ανάλογα το «μέσον» που είχαν μετακινιόντουσαν λίγο (στη Χίο) ή περισσότερο (στο σπίτι τους). Θυμάμαι το 1998 μόνο μαθηματικοί διορίστηκαν στην Β’ Πειραιά (Σαλαμίνα, Αίγινα, Ύδρα, Σπέτσες, Πόρο, Μέθανα) πάνω από 60. Αναγκαστικά οι περισσότεροι υπηρέτησαν στην Α’ Πειραιά (Πειραιάς και προάστια) Άρα, με το να προτείνει κάποιος σήμερα να υποχρεώνονται οι εκπαιδευτικοί να παραμείνουν για 3 χρόνια στον τόπο διορισμού απλά «κομίζει γλαυκά εις Αθήνας». Αυτό που χρειάζεται είναι να επανδρωθούν οι διοικητικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας (από τα γραφεία μέχρι την κεντρική υπηρεσία και μέχρι τα γραφεία στο εξωτερικό) από διοικητικούς υπαλλήλους. Αν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που για κάποιο λόγο επιθυμούν να εργάζονται σε διοικητικοί θέση, να δοθεί η δυνατότητα μετάταξης. Επίσης, να καλυφθούν οι θέσεις γραμματέων στα σχολεία. Όλες οι άλλες υπηρεσίες να φροντίσουν οι ίδιες για τη στελέχωσή τους. Αποσπάσεις θα χρειάζονται πάντα και θα πρέπει να προβλέπονται. Δυστυχώς, οι λόγοι αποσπάσεων δεν είναι εύκολο να ζυγιστούν, ωστόσο θα μπορούσαν να μοριοδοτούνται με διαφορετικό σύστημα από τις μεταθέσεις. Πάντα όμως, σε κάθε απόσπαση, θα πρέπει να λαμβάνονται τα μόρια του τόπου (πραγματικής) υπηρεσίας. Οι αποσπάσεις στα γραφεία βουλευτών κλπ που προβλέπονται για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους κι αυτές δεν μπορούν να αποφευχθούν, αλλά έτσι κι αλλιώς αφορούν έναν πολύ περιορισμένο αριθμό. Η θέση να υποχρεώνονται να παραμένουν ΟΛΟΙ στον τόπο διορισμού για 2 τουλάχιστον χρόνια είναι ανάλγητη κοινωνικά μιας και δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε ανθρώπους με οικογένεια. Εκτός κι αν δεχτούμε τη λογική που άκουσα από κάποιο συντονιστή «να μην λαμβάνεται καθόλου υπόψη η οικογένεια για να μην δημιουργούνται προβληματισμοί στην υπηρεσία». Για τα σχολεία που δεν έχουν «οργανικότητα» (δηλ. ντόπιους που να θέλουν να μείνουν για καιρό σ’ αυτά) μπορεί να γίνονται διορισμοί με το άρθρο 41 του Ν. 1143/81 και να στελεχώνονται συνεχώς από ανθρώπους που μπορούν και θέλουν να παραμείνουν εκεί για κάποιο (προκαθορισμένο και συμφωνημένο από την προκήρυξη) χρόνο. Για να κλείσω επανέρχομαι στο παράδειγμα των Ψαρών (θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε σχολείο – απλά εδώ συμπίπτει το σχολείο με ολόκληρη περιοχή μετάθεσης και βολεύει ως παράδειγμα). Ποιος και πώς δημιούργησε τα κενά όταν εκεί βρίσκονται διορισμένοι πάνω από 60 εκπαιδευτικοί? Είναι ποτέ δυνατόν να χρειάζονταν να διοριστούν τόσοι? Ποιος τους έστειλε? Και γιατί τους μετακίνησε και άφησε το σχολείο χωρίς προσωπικό τελικά? Τι φταίει γι’ αυτή την κατάσταση?