Αρχική Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού - Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της ΕκπαίδευσηςΒ΄ Κρίση και Επιλογή των Στελεχών της ΕκπαίδευσηςΣχόλιο του χρήστη Τσολερίδου Αναστασία | 2 Δεκεμβρίου 2009, 00:16
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κυρία υπουργέ Θα ήθελα παρακαλώ να εξηγήσετε πως προέκυψαν οι μοριοδοτήσεις που προτείνετε στο κείμενο των προτάσεων που καταθέσατε. Με ποια λογική λόγου χάριν ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό στη θεολογία, τη λαογραφία ή άλλο άσχετο κλάδο πρέπει να μοριοδοτείται το ίδιο με αντίστοιχους τίτλους σπουδών που εχουν σχέση με την εκπαίδευση. Στο παρελθόν έχουν σημειωθεί πολλά ευτράπελα. Εκπαιδευτικοί με διδακτορικό με θέμα τις παραδοσιακές στολές του τάδε χωριού, να μοριοδοτούνται υψηλότερα από κάποιον που έχει πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων, την εκπαιδευτική και κοινωνική πολιτική ή την κοινωνική ψυχολογία και να καταλαμβάνει θέση για την οποία κάθε άλλο παρά έχει τα προσόντα και τις γνώσεις που απαιτούνται. Η κατοχή ενός μεταπτυχιακού ή διδακτορικού θα πρέπει να μοριοδοτείται υψηλά μόνο στο βαθμό που το αντικείμενο σπουδών είναι συναφές με τις απαιτήσεις της προσφερόμενης θέσης. Οι μη σχετικοί τίτλοι σπουδών θα πρέπει να μοριοδοτούνται με το ήμισι των μορίων των σχετικών με την εκπαίδευση τίτλων. Ένα άλλο ζήτημα σχετικά με τη μοριοδότηση αφορά τη διετή μετεκπαίδευση, η οποία και επιβρεβεύεται με 4 μόρια, ενώ το δεύτερο πτυχία για το οποίο κάποιος δαπάνησε όχι δύο αλλά τέσσερα χρόνια σπουδών παίρνει 3 μόρια. Οποιοσδήποτε καλόπιστος αναγνώστης αυτής σας της θέσης εύλογα αναρωτιέται τι είδους σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από το παραπάνω. Ένας απόφοιτος της εθνικής σχολής δημόσιας διοίκησης, του τμήματος εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής ή της νομικής είναι λιγότερο καταρτισμένος σε θέμα διοίκησης της εκπαίδευσης από κάποιον που παρακολούθησε δύο χρόνια μαθήματα σε ένα διδασκαλείο για να "φρεσκάρει" τις γνώσεις του? Επιπλέον από πότε πρέπει να επιβραβεύεται και να μοριοδοτείται η τύχη? Διάβασα στις προτάσεις σας για μοριοδότηση σπουδών σε σχολές όπως η ΣΕΛΔΕ και η ΣΕΛΕΤΕ. Οστόσο στα προαναφερόμενα τμήματα η φοίτηση γινόταν κατόπιν κλήρωσης, με αποτέλεσμα πολλοί που θα επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν, να μην καταφέρουν να το κάνουν. Πρόσθετα, αυτοί οι κύκλοι των σπουδών διήρκεσαν λίγο, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να κάνουν χρήση των υπηρεσιών τους. Σε οποιαδήποτε κρίση θα πρέπει να διασφαλίζεται η ισότητα των ευκαιριών. Πριμοδοτώντας κάποιους που λόγω χρονικής συγκυρίας και ευμενούς κλήρωσης κατάφεραν να παρακολουθήσουν ένα πρόγραμμα και μάλιστα απομακρυνόμενοι για ένα χρόνο από το χώρο του σχολείου, αυτόματα κάποιοι άλλοι "άτυχοι" στερούνται χωρίς δική τους υπαιτιότητα μόρια που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να καταλάβουν μια συγκεκριμένη θέση.Θέση μου είναι πως οποιοσδήποτε τίτλος αποκτάται χωρίς διαδικασία γραπτών κατατακτήριων εξετάσεων. Η διοίκηση πέραν των γνώσεων, είναι και ζήτημα εμπειρίας. Ένας επιπλέον τίτλος σπουδών δε σε κάνει αυτόματα καλύτερο διευθυντή ή προϊστάμενο. Συνεπώς η διοικητική εμπειρία θα πρέπει να αξιολογείται θετικότερα.Ίσως η επιπλέον μοριοδότησή της να είναι μια λύση. Ένα άλλο θέμα το οποίο πρέπει να εξεταστεί αφορά σε αυτές καθ' αυτές τις διοικητικές θέσεις. Θα πρέπει να διευκρινήσουμε: Είναι θέσεις πολιτικές? Είναι θέσεις καθαρά εκπαιδευτικές? Και τι γίνεται π.χ. στην περίπτωση που ένας ανίθετος με την κυβερνητική πολιτική προϊστάμενος υπονομεύσει τη λειτουργία μιας σχολικής μονάδας μη στελνοντας ικανό αριμό εκπαιδευτικών? Η αν προσπαθήσει με εφαλτήριο τη θέση του να καλλιεργήσει προσωπικές του ή κοματικές του φιλοδοξίες και συμφέροντα? Η άσκηση διοίκησης είναι εξόχως πολιτική πράξη και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Συνεπώς θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν μήπως με την στείρα συγκέντρωση "αντικειμενικά μετρίσημων" μορίων χαθεί το παιχνίδι που είναικατά κύριο λόγο η εφαρμογή συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πολιτικής. Η συνέντευξη δεν είναι από μόνη της ικανό όπλο στην φαρέτρα των εκάστοτε κρινόντων ώστε να διασφαλίσουν την ανεμπόδιστη εκτέλεση της όποιας καντρικά σχεδιαμένης πολιτικής. Τα παραπάνω τα υποστηρίζω παρόλο που προσωπικά οι προτάσεις του υπουργείου με βολεύουν καθόσον διαθέτω σχεδόν όλους τους τίτλους σπουδών με υψηλή μοριοδότηση. Οστόσο πιστεύω ότι κάποια ζητήματα θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίζονται πολιτικά.