Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κοντου' | 25 Νοεμβρίου 2009, 18:52

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ολοι μας,εκπαιδευτικοί και γονείς, θέλουμε πάνω από όλα το καλό των παιδιών μας. Εφ΄όσον λοιπόν το ζητούμενο είναι να μπαίνουν στις αίθουσες οι καλύτεροι, όσοι έχουν δηλαδή γνώσεις, μεταδοτικότητα, όρεξη για δουλειά, ψυχική υγεία,αντοχές, υπομονή, αγάπη για τα παιδιά και το γνωστικό τους αντικείμενο,επιθυμούν συνεχή αναβάθμιση των γνώσεών τους, αντιμετωπίζουν αυτό που κάνουν ως λειτούργημα και προνόμιο και όχι σαν αγγαρεία (και πολλά πολλά άλλα...) θα πρότεινα τα εξής: Η αξιολόγηση να ξεκινά από τη στιγμή που ένα νέο παιδί εκφράζει την επιθυμία να γίνει εκπαιδευτικός.Οι εξετάσεις για το συγκεκριμένο επάγγελμα να περιλαμβάνουν και την αξιολόγηση της προσωπικότητας, των ειδικών ικανοτήτων και προσόντων που πρέπει να διαθέτει όποιος αναλαμβάνει το δύσκολο έργο του Δασκάλου. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, να περιλαμβάνονται στις εξετάσεις του πτυχίου ΟΛΑ ΑΥΤΑ που τώρα ζητά ο ΑΣΕΠ, ώστε να μην υποτιμάται η αξία του πανεπιστημιακού τίτλου, όπως γίνεται τώρα. Εφ όσον το κράτος αγωνιά για την ποιότητα των γνώσεων που αποκτώνται στα Πανεπιστήμια και δείχνει τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης στα πτυχία τους, να φροντίσει ΟΛΟΙ οι καθηγητές να διδάσκονται-επομορφώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, με ΔΙΚΑ ΤΟΥ χρήματα, συμπεριλαμβανομένων και των ήδη διορισμένων. Με αυτό τον τρόπο,ο ΑΣΕΠ δεν θα είναι εργαλείο αποκλεισμού των καθηγητών από τις λίγες θέσεις που διτίθενται κάθε χρόνο. Δεν γινεται να θεωρείται επαρκής ένας εκπαιδευτικός όσο εργάζεται ωρομίσθιος με ευτελή ποσά, καλύπτοντας κενά για χρόνια, σε δυσμενέστατες συνθήκες, χωρίς τη δυνατότητα να πληρώνει φροντιστήρια για τον ΑΣΕΠ, φροντίζοντας παράλληλα οικογένεια και συχνά με δεύτερη εργασία και να πρέπει να αξιολογηθεί και βαθμολογηθεί μόλις πρόκειται να διοριστεί και να πληρώνεται καλύτερα. Ο καλός Δάσκαλος πρέπει να είναι πάνω απ' όλα ευχαριστημένος με τη δική του ζωή , να νοιώθει αξιοπρεπής και περήφανος γι' αυτό που κάνει, ώστε μέσα στην τάξη και στο σχολείο να αποτελεί παράδειγμα στα παιδιά, σημείο αναφοράς γι αυτά και ίσως και για τις οικογένειές τους. Τα παιδιά μας πλέον περνούν τόσο χρόνο στο σχολείο, οι γονείς εργάζονται και απουσιάζουν ουσιστικά από τις ζωές τους. Το σχολείο καλείται να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία και το κύριο βάρος πέφτει στους εκπαιδευτικούς. Η ευθύνη της πολιτείας για την επιλογή των κατάλληλων είναι πιο βαριά από ποτέ.