• Σχόλιο του χρήστη 'Σωτήριος Π. Χατζής' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 07:16

    Προς κύριο Νίκο που έκανε μια αναφορά στο πως επιλέγονται τα μέλη ΔΕΠ (Νοεμβρίου 30, 2009 @ 8:34 μμ): Ισχύει αυτό που λέτε. Όσο καλός και να είναι κάποιος, αν δεν έχει πρόσβαση στο σύστημα της κολλεγιάς που λέγεται δημόσιο πανεπιστήμιο, δύσκολα θα βρει θέση, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλο πανεπιστήμιο του κέντρου. Είναι μάλιστα τέτοια η κατάντια, που ούτε καν μπορεί να κατηγορήσει κανείς το πολιτικό σύστημα: Οι προκηρύξεις συνήθως είναι φωτογραφικές, και όταν αυτό δεν συμβαίνει το εκλεκτορικό σώμα είναι από πριν μιλημένο από τους ίδιους τους συναδέλφους τους. Έτσι βλέπουμε συνέχεια κουμπάρους, γιους, και άλλους κολλητούς να καρπούνται θέσεις. Μόλις χθες μου μετέφεραν την εμετική κατάσταση σε μια εκλογή σε μεγάλο πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου δυο καθηγητάδες με μεγάλη επιρροή τσακώνονταν στους διαδρόμους για το ποιανού ο εκλεκτός θα εκλεγεί σε μια θέση. Προφανές είναι ότι ο καθένας έκανε για τον κολλητό του ότι μπορούσε για να τον "πουσάρει". 'Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσα έχουν γραφεί κατά καιρούς για γνωστή δημοσιογράφο και μέλος ΔΕΠ που επανηλλειμένα έχει προσπαθήσει να στήσει εκλογή για κολλητή της, με διάφορες παρατυπίες στην σύσταση των εκλεκτορικών σωμάτων που οδήγησαν σε αντίδραση συναφέλφων της και λόγω αυτής την ακύρωση της διαδικασίας. Αν δεν συνδεθεί η χρηματοδότηση των ΑΕΙ με την επίδοση και δη με των αριθμό καλών δημοσιεύσεων ανά μέλος ΔΕΠ, και αν δεν αλλάξει τελείως ο τρόπος εκλογής ΔΕΠ, με χρήση πολλών εξωτερικών κριτών και θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων, θα συνεχίσει αυτή η κατάσταση. Πάντως, σχετικά με τα διδακτορικά, δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς να είναι κολλητός για να κάνει ενα διδακτορικό. Αρκεί ένας καλός βαθμός και μια καλή προηγούμενη συνεργασία με έναν καθηγητή (π.χ. στα πλαίσια μιας πτυχιακής) ώστε να γίνει δεκτός.