Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Anastasias' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 07:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαβάζω σήμερα τα σχόλια των εκπαιδευτικών στη διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας και επιθυμώ να αποστασιοποιηθώ από τα κακώς εννοούμενα κεκτημένα του κλάδου μας που περιέχονται σ' αυτά τα σχόλια. 1. Δεν είναι υποχρεωμένο το κράτος να μας διορίσει, επειδή έχουμε ένα πτυχίο που γράφει φιλόλογος ή μαθηματικός. Δεν ζούμε σε χώρα του υπαρκτού ή ανύπαρκτου σοσιαλισμού, για να αντιστοιχεί στον καθένα μας μια θέση στο δημόσιο. Το κράτος δικαιούται να μη μας διορίσει ποτέ αν δεν μας έχει ανάγκη. 2. Δεν δικαιούμαστε, όταν διοριστούμε, να πάμε σπίτι μας. Το σπίτι μας είναι εκεί που είναι η δουλειά μας, να πάμε εκεί με τα παιδάκια μας και να οργανώσουμε τη ζωή μας κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές. Καλό θα είναι να γίνεται σεβαστή η συνυπηρέτηση, μα μόνο όταν υπάρχουν θέσεις κενές. Αλλιώς να γίνεται προς τα εκεί που υπάρχουν, πχ όλοι στο δυσπρόσιτο κι όχι το αντίστροφο. 3. Δεν είναι τα παιδάκια μας περισσότερο παιδιά από τους μαθητές μας, για να μην μπορούν να ζήσουν σε ένα απομακρυσμένο μέρος που είναι η δουλειά των γονιών τους. Άλλωστε, σ' αυτό το μέρος λείπουν καθηγητές, αν δεν μας αρέσει, ας κάνουμε άλλη δουλειά στην πόλη. 4. Αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε παράπλευρους δρόμους, για να διοριστούμε- παρακάμπτοντας τα κορόιδα που πετυχαίνουν και ξαναπετυχαίνουν στον ΑΣΕΠ και τρώνε τη σκόνη μας, αφού με το κονέ σε 3 χρονάκια διοριζόμαστε- δεν ζητάμε να ισχύσει καμιά νομιμότητα, ούτε κλαίμε σαν τη Μάρθα Βούρτση για τα χαμένα χρόνια. Εμείς την καταπατήσαμε τη νομιμότητα, εμείς αδικήσαμε, εμείς παίξαμε και χάσαμε. 5. Με τον ΑΣΕΠ μπορεί να μην επιλέγονται οι καλύτεροι, αλλά ούτε και με τα ρουσφέτια κατακτάται η προϋπηρεσία. Και, για την ώρα, ο ΑΣΕΠ είναι το μόνο σύστημα επιλογής που δεν είναι διαβλητό. Ας προτείνουμε καλύτερο κι όχι να ζητάμε να παρακαμφθεί από την αποκτηθείσα με ρουσφέτι προϋπηρεσία. 6. Εμείς οι παλιοί που δεν τα περάσαμε αυτά, καλά θα κάνουμε να σκεφθούμε γιατί τόσος κόσμος σφάζεται, για να βρει μια θέση σε σχολείο, αφήνοντας ακόμα και καλοπληρωμένες θέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Γιατί είναι τόσο περιζήτητη η δουλειά μας; Μήπως ο πήχης έχει πιάσει έδαφος; Μήπως γι' αυτό δεν μας πιστεύουν όταν ζητάμε αυξήσεις ή βελτιώσεις στα εργασιακά μας δικαιώματα; Μήπως να δούμε πώς θα γίνει η δουλειά μας λιγότερο "μήλον της έριδος" για κάθε βολεψάκια και θα απευθυνθεί σε ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να είναι δάσκαλοι; 7. Κανείς δεν μπορεί να επικαλείται την προϋπηρεσία ως αδιάψευστο πιστοποιητικό εκπαιδευτικής ικανότητας, ούτε εμείς οι μαθουσάλες, γιατί κανείς δεν μας αξιολόγησε ποτέ, κανείς δεν μπορεί να μας κουνήσει, ακόμα κι αν υποπέσουμε σε ποινικό αδίκημα, πόσο μάλλον αν μπαίνουμε στην τάξη και δεν κάνουμε μάθημα. Κι αν κοιτάξουμε τις πανελλήνιες και τα αποτελέσματά τους ή την παγκόσμια κατάταξη της PISA για τους μαθητές μας, μάλλον δεν κάνουμε και τόσο καλά τη δουλειά μας. Μόνο αν βγάλουμε τα ανωτέρω παραπετάσματα από το μυαλό μας, θα μπορέσουμε να συζητήσουμε σοβαρά και εποικοδομητικά σε διαβουλεύσεις και να προτείνουμε ουσιαστικά μέτρα για την αναβάθμισή μας, μέσω της αναβάθμισης του δημοσίου σχολείου. Μέχρι τότε, απλώς εκτιθέμεθα ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινωνίας.