• Σχόλιο του χρήστη 'Αντωνία Δαρδιώτη' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 09:52

    Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες σκέψεις για το θέμα της αξιολόγησης που προκαλεί πάντα αντιδράσεις. Επειδή πρότεινα σε προηγούμενο κείμενο την αξιολόγηση του παραγόμενου έργου των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, θα ήθελα να είμαι πιο συγκεκριμένη γιατί πάντα υπάρχει ο αντίλογος: ...και ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που θα μας αξιολογεί... Το μάθημα που κάνει κάποιος εκπαιδευτικός στην τάξη, δύσκολα αξιολογείται αντικειμενικά και είναι ένα θέμα που απαιτεί μία νέα διαβούλευση και δεν είναι του παρόντος. Σε όλες όμως τις αποσπάσεις, ειδικά σε διοικητικές θέσεις, αλλά και σε φορείς που ο εκπαιδευτικός ασκεί εκπαιδευτικό έργο με διαφορετικό τρόπο από το τυπικό σχολείο ή ασκεί διοικητικό και εκπαιδευτικό έργο συγχρόνως, υπάρχει ένας τρόπος να αξιολογηθεί το παραγόμενο έργο, που σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις στην εφαρμογή του, τουλάχιστον στην αρχή, αλλά στηρίζεται στην εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο, χωρίς εξωτερικούς αξιολογητές. Το ίδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους σε όλες τις υπηρεσίες, γιατί το φαινόμενο συσσώρευσης υπαλλήλων χωρίς έργο δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς, αλλά όλο τον δημόσιο τομέα. ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: Αν κάθε εργαζόμενος υποχρεούται να ενημερώνει κάθε μέρα ένα ημερολόγιο εργασιών, κάτι σαν το βιβλίο ύλης που έχει ο εκπαιδευτικός στην τάξη, το οποίο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πχ. κάθε μήνα) θα τυπώνεται και θα μπαίνει σε φάκελο, που όλοι οι εργαζόμενοι στον ίδιο φορέα μπορούν να δουν, έτσι ώστε να γνωρίζουν και τι κάνουν οι συνάδελφοί τους; Αν στον ίδιο φάκελο και ο εκάστοτε προϊστάμενος καταθέτει ισότιμα τη δική του "πρόοδο" εργασιών και υπογράφει, εγκρίνοντας, την πρόοδο εργασιών των υφισταμένων του; Δεν θα βοηθούσε αυτή η διαδικασία και την εσωτερική επικοινωνία που είναι προβληματική στις υπηρεσίες που εργάζονται πολλοί και την παραγωγικότητα και τη συνεργασία; Δεν θα υπήρχε μία αναγνώριση, τουλάχιστον ηθική, των εργαζόμενων που είναι πιο παραγωγικοί; Δεν θα απέβαλε το σύστημα από μόνο του αυτούς που προκλητικά δεν κάνουν τίποτα;