Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν για να γίνει κάποιος εκπαιδευτικος σε σχολείο τόσο γενικής όσο και ειδικής αγωγής, να μην είναι απαραίτητο να έχει παιδαγωγική-εκπαιδευτική επάρκεια; Τα τμήματα ειδικής αγωγής δε μπορούν να την εξασφαλίσουν στους αποφοίτους τους, δεδομένου ότι δε διδάσκουν παρά απειροελάχιστα μαθήματα παιδιαγωγικών, ωστόσο, οι ίδιοι πτυχιούχοι που δεν έχουν επάρκεια εκπαιδευτική για να διδάξουν στα γενικά σχολεία της χώρας κρίνονται όχι απλώς κατάλληλοι αλλά και ειδικοί να διδάξουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν στα σχολεία αυτά. Οι μαθητές αυτοί δηλαδή γίνονται το όχημα για ορισμένους προκειμένου να λύσουν το εργασιακό τους ζήτημα. Τότε ας ξεκαθαριστεί αν η εκπαίδευση του συγκεκριμένου μαθητικού πληθυσμού θα παρέχεται από εκπαιδευτικούς-παιδαγωγούς ή εκπαιδευτές-θεραπευτές διαταραχών και αν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση θέση και λόγος ύπαρξης δομών ένταξης και συνεκπαίδευσης.
ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΤΥΧΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε στην περιθωριοποίηση της ειδικής από την γενική εκπαίδευση.
Πώς είναι δυνατόν να δουλέψεις για την ένταξη ενός μαθητή όταν δε γνωρίζεις ούτε το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου ούτε τις παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους και εργαλεία που αυτό χρησιμοποιεί αλλά ούτε έχεις τη γνώση για την "τυπική", μέση ανάπτυξη;
Η ποσόστωση που δίνεται στους 60.50, 70.50 είναι ανεπαρκής δεδομένου ότι οδηγεί στην ανεργία την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ακόμα και με αρκετά έτη προϋπηρεσίας. Το υπουργείο και ο υπουργός παιδείας οφείλει να βρει μία πραγματική λύση στο πρόβλημα και όχι να την εργασιακή αποκατάσταση μόνο μιας μερίδας εργαζομένων, μονο και μονο επειδύ τυχγάνει να υπερτερούν αριθμητικά αλλά σίγουρα όχι σε επιστημονική κατάρτιση και εκπαιδευτικά προσόντα που είναι απαραίτητα για να τον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.
Η αδικία που πραγματοποιείται εις βάρος των εκπαιδευτικών με μεταπτ./διδακτορ. σπουδές στην ειδική αγωγή πρέπει να αποκατασταθεί με μία λύση που να μην απαξιώνει τα αυξημένα προσόντα τους. Η μεταχείριση μεταξύ των δύο (61, 71 και 60.50, 70.50) θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση και τουλάχιστον ΙΣΟΤΙΜΗ.
Είναι απορίας άξιο πώς είναι δυνατόν για να γίνει κάποιος εκπαιδευτικος σε σχολείο τόσο γενικής όσο και ειδικής αγωγής, να μην είναι απαραίτητο να έχει παιδαγωγική-εκπαιδευτική επάρκεια; Τα τμήματα ειδικής αγωγής δε μπορούν να την εξασφαλίσουν στους αποφοίτους τους, δεδομένου ότι δε διδάσκουν παρά απειροελάχιστα μαθήματα παιδιαγωγικών, ωστόσο, οι ίδιοι πτυχιούχοι που δεν έχουν επάρκεια εκπαιδευτική για να διδάξουν στα γενικά σχολεία της χώρας κρίνονται όχι απλώς κατάλληλοι αλλά και ειδικοί να διδάξουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν στα σχολεία αυτά. Οι μαθητές αυτοί δηλαδή γίνονται το όχημα για ορισμένους προκειμένου να λύσουν το εργασιακό τους ζήτημα. Τότε ας ξεκαθαριστεί αν η εκπαίδευση του συγκεκριμένου μαθητικού πληθυσμού θα παρέχεται από εκπαιδευτικούς-παιδαγωγούς ή εκπαιδευτές-θεραπευτές διαταραχών και αν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση θέση και λόγος ύπαρξης δομών ένταξης και συνεκπαίδευσης. ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΤΥΧΙΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε στην περιθωριοποίηση της ειδικής από την γενική εκπαίδευση. Πώς είναι δυνατόν να δουλέψεις για την ένταξη ενός μαθητή όταν δε γνωρίζεις ούτε το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου ούτε τις παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους και εργαλεία που αυτό χρησιμοποιεί αλλά ούτε έχεις τη γνώση για την "τυπική", μέση ανάπτυξη; Η ποσόστωση που δίνεται στους 60.50, 70.50 είναι ανεπαρκής δεδομένου ότι οδηγεί στην ανεργία την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ακόμα και με αρκετά έτη προϋπηρεσίας. Το υπουργείο και ο υπουργός παιδείας οφείλει να βρει μία πραγματική λύση στο πρόβλημα και όχι να την εργασιακή αποκατάσταση μόνο μιας μερίδας εργαζομένων, μονο και μονο επειδύ τυχγάνει να υπερτερούν αριθμητικά αλλά σίγουρα όχι σε επιστημονική κατάρτιση και εκπαιδευτικά προσόντα που είναι απαραίτητα για να τον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η αδικία που πραγματοποιείται εις βάρος των εκπαιδευτικών με μεταπτ./διδακτορ. σπουδές στην ειδική αγωγή πρέπει να αποκατασταθεί με μία λύση που να μην απαξιώνει τα αυξημένα προσόντα τους. Η μεταχείριση μεταξύ των δύο (61, 71 και 60.50, 70.50) θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση και τουλάχιστον ΙΣΟΤΙΜΗ.