Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μανώλης Χρυσόγελος' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 14:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρία Υπουργέ, Ο διάλογος θα έπρεπε να είναι ανοικτός σε όλη την Κοινωνία και όχι να γίνεται μόνο μεταξύ αδιόριστων εκπαιδευτικών που ψάχνουν εναγωνίως να διορισθούν. Που είναι οι γονείς, και μάλιστα οι γονείς πολλών παιδιών σε αυτό το διάλογο; Γιατί δεν τους καλείτε, να σας καταθέσουν τις απόψεις των; Γιατί δεν καλείτε τις Ομοσπονδίες των; Πριν πέντε χρόνια είχα μια συνάντηση με την τότε Υπουργό Παιδείας την κ. Γιαννάκου και την παρεκάλεσα μεταξύ των άλλων... να μην προχωρήσει στην κατάργηση των εξετάσεων της Β΄ Λυκείου, γιατί βλέπαμε εμείς οι γονείς( από την εμπειρία των παιδιών μας με τα διάφορα εξεταστικά κλπ συστήματα που έχουν περάσει…) ότι αυτές ήταν προς το συμφέρον των παιδιών, δυστυχώς δεν μας άκουσε, ήθελε να τηρήσει το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ( που ήταν γραμμένο από ανθρώπους χωρίς παιδιά!). Διάβασα τις απόψεις πολλών συναδέλφων εκπαιδευτικών, πρέπει κατ' αρχάς να πω ότι συμμερίζομαι πολλές από τις αγωνίες των… μα πριν από όλα να συστηθώ: Πρωτομπήκα στην τάξη, πριν από είκοσι - έξι χρόνια ως αναπληρωτής. Τότε δεν είχα δικά μου παιδιά. Από τότε πέρασε πολύς καιρός, υπηρέτησα σε πολλά σχολεία, διορίστηκα με την πολύ αξιοκρατική επετηρίδα, απόχτησα πολλούς μαθητές και συν Θεώ 7 δικά μου παιδιά. Με ρωτάς ποιος μου είπε να κάνω παιδιά. Υποθέτω κανείς. Η αγάπη μας για τα παιδιά μας οδήγησαν, μια αγάπη που μας συνέχει από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Από μικρή η σύζυγος μου όταν αναρωτιόταν τί ήθελε να κάνει στη ζωή της, απαντούσε πως ήθελε να κάνει οικογένεια και να ασχοληθεί με παιδιά.Ρωτάς τί παραπάνω έχει ένας πολύτεκνος εκπαιδευτικός. Έχει κατά τεκμήριο 3 πράγματα: 1. Αγάπη για τα παιδιά. Ποιος κάνει 4, 8 ή και 14 παιδιά, αν πραγματικά δεν αγαπά τα παιδιά; Ένα παιδί, ως γνωστόν, φτάνει και περισσεύει για να διαιωνίσεις το είδος σου και να διασκεδάσεις την αγωνία του κοινωνικού περιβάλλοντος που απαιτεί ολοκλήρωση της οικογένειας «μ' ένα παιδάκι». 2. Διάθεση προσφοράς. Κανείς δεν κάνει 7 παιδιά αν δεν έχει μάθει να δίνει όχι από τον εαυτό του, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό. Ξέρω τι σκέφτεσαι. Θα μου πεις ότι μπορεί να δίνεις τον εαυτό σου στα 7 παιδιά σου, όχι όμως και στους μαθητές σου. Όχι φίλε. Και δε μιλώ μόνο για μένα. Ξέρω πάρα πολλούς πολύτεκνους εκπαιδευτικούς (άλλωστε «όμοιος ομοίω αεί πελάζει») κι όλοι δείχνουν στην τάξη και στο σχολείο γενικότερα την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη διάθεση προσφοράς απ' ότι στην οικογένειά τους. 3. Φιλοπονία. Φαντάζεσαι κάποιον ν' αγαπάει την καλοπέραση, την ξάπλα, τη χαλάρωση ή έστω το μεσημεριανό ή ακόμα και το βραδινό ύπνο και να κάνει τόσα παιδιά; Λοιπόν συνάδελφοι, ένα δεν έχει αποδειχθεί: η επιστημονική κατάρτιση των πολυτέκνων. Αλλά κάποιος που αγαπάει πραγματικά τους μαθητές του και νοιάζεται να τους δώσει ό,τι καλύτερο μπορεί, δεν θα φροντίσει και σ' αυτό το σημείο να είναι επαρκής; Γι' αυτό φίλοι, μην παραπονιέστε για τους πολύτεκνους. Στο κάτω-κάτω, με τον κατήφορο που έχει πάρει το δημογραφικό, σε λίγο οι πολύτεκνοι θα κάνουν μάθημα κυρίως στα παιδιά τους!. Βεβαίως και δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Παιδείας, χρειάζονται παρεμβάσεις …, αλλά δεν είναι το μείζον οι προσλήψεις των εκπαιδευτικών, μόνο για ένα Κυβερνών Κόμμα που ανεβαίνει στην εξουσία, μπορεί να είναι ο τρόπος των προσλήψεων μέγα θέμα για ευνόητους λόγους, όμως… Παρεμβάσεις που; Με την κατάσταση που επικρατεί στο Δημόσιο Σχολείο σήμερα, η ηθική και πνευματική αγωγή των παιδιών έχει θυσιαστεί παντελώς στο βωμό της επαγγελματικής διάστασης της παιδείας. Με διαχρονική ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας έχει υποκατασταθεί πλήρως από την αποσπασματική εκπαίδευση. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένας άριστος συνδυασμός παιδείας και εκπαίδευσης. Ούτε παιδαγωγικοποίηση της εκπαίδευσης είναι νοητή, από την οποία θα λείπουν τα προγράμματα κατάρτισης για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτής της ζωής, ούτε εκπαιδευτικοποίηση της παιδείας από την οποία θα απουσιάζουν οι στόχοι καλλιέργειας της πνευματικότητας και της ανάδειξής των νεαρών υπάρξεων σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Εκτός από το Σύνταγμα όμως και ο Νόμος 1566/1985 περί της Δομής και λειτουργίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο άρθρο 1 ορίζει, ότι οι μαθητές πρέπει: «α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη.» Πριν εκδοθεί οποιαδήποτε απόφαση, εγκύκλιος, έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας είτε από την πολιτική ηγεσία, είτε από το διοικητικό μηχανισμό του Υπουργείου θα πρέπει να ελέγχεται η ευθυγράμμιση με το Σύνταγμα και τον ανωτέρω Νόμο. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθεί για μία ακόμη φορά, ότι νόμους έχουμε αλλά εφαρμογή τους δεν γίνεται – κατά παράβαση του Συντάγματος και πάλι, που δεν επιτρέπει επιλεκτική εφαρμογή των Νόμων. Βάσει των ανωτέρω, είναι προφανής και επιτακτική η ανάγκη επανακαθορισμού των στόχων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως εξής: I. Διαμόρφωση αξιών και ιδανικών με βάση : α. τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση και β. τις αρχές της χριστιανικής θρησκείας, με ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. II. Προετοιμασία χρήσιμων πολιτών για την κοινωνία με: α. καλλιέργεια χαρακτήρα, υπευθυνότητας και ανάπτυξη προσωπικότητας, β. ανακάλυψη και συνειδητοποίηση μέσω αξιόπιστου επαγγελματικού προσανατολισμού για το είδος σπουδών ή επαγγελματικής κατάρτισης και γ. απόκτηση γνώσεων, θεωρητικών και πρακτικών, και στέρεων υποδομών για περαιτέρω πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή επαγγελματική αποκατάσταση Θέσεις – προτάσεις, για την Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση επιγραμματικά είναι οι εξής: 1. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου ΣΥΝΟΛΙΚΑ (προγραμμάτων σπουδών, σχολικών βιβλίων, εκπαιδευτικού υλικού, αξιολόγηση των μαθητών και των σχολικών μονάδων, και των εκπαιδευτικών). Είναι αδιανόητο να μην μπαίνει κανείς στην τάξη για να ελέγξει το έργο του εκπαιδευτικού, αλλά και την πρόοδο του μαθητή. Αυτονόητο είναι ότι η αξιολόγηση θα πρέπει να είναι αξιοκρατική και όχι κομματική ή τυποποιημένη έκθεση αξιολόγησης που συντάσσεται για τους δημοσίους υπαλλήλους. Απαραίτητη προϋπόθεση η κατάλληλη, επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, επιλογή των αξιολογητών. Ούτε είναι νοητό η πλειοψηφία των μαθητών να είναι αριστούχοι, ενώ ελάχιστοι μπορούν να διατυπώσουν μία λογική μονοσέλιδη έκθεση, και παράλληλα ουδείς μαθητής στην Ελλάδα να μένει στην ίδια τάξη – πράγμα που αποτελεί και παγκόσμιο ρεκόρ! Η εκπαιδευτική πραγματικότητα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, αποδεικνύει ότι η ελληνική εκπαίδευση είναι αναποτελεσματική. Κανένας σχεδόν μαθητής δεν μπορεί να πάρει ακόμη και το μικρού βεληνεκούς Lower στα Αγγλικά, με μόνες τις γνώσεις του σχολείου, αλλά θα πρέπει να καταφύγει στα ιδιωτικά Φροντιστήρια, όπου η οικογένειά του υποχρεούται να καταβάλει σημαντικά ποσά. Το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα πανελληνίως εξεταζόμενα μαθήματα. Και οι πιο άποροι μαθητές καταφεύγουν σε Φροντιστήρια, προκειμένου να εξασφαλίσουν έναν αξιοπρεπή βαθμό, ικανό να τους ανοίξει την πόρτα κάποιας Πανεπιστημιακής Σχολής. Ούτε είναι νοητή η σημερινή κατάσταση, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλονται σε τεράστιες οικονομικές δαπάνες στέλνοντας τα παιδιά τους στα Φροντιστήρια. Το ζήτημα που τίθεται ειδικά για τους πολύτεκνους είναι αν αντέχει μια οικογένεια με 5 ή 6 ή και περισσότερα παιδιά να τα στέλνει όλα στα φροντιστήρια, χωρίς τα οποία δεν νοείται πλέον επιτυχία στις εξετάσεις. Πού πάει όμως έτσι, η περίφημη αρχή των ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση; - Θα πρέπει να σας απασχολήσει το γεγονός ότι η ενισχυτική διδασκαλία έχει ευτελισθεί. Σε άλλες χώρες, όπως η Φιλανδία, η εξωσχολική εκπαίδευση είναι άγνωστη. Πώς το επιτυγχάνουν αυτό; Και επειδή σίγουρα τα παιδιά μας δεν είναι κατώτερης νοημοσύνης από των άλλων χωρών, θα πρέπει να σας απασχολήσουν οι άλλοι δύο συντελεστές της εκπαίδευσης, δηλαδή οι διδάσκοντες και οι μέθοδοι διδασκαλίας τους αφενός και τα προγράμματα σπουδών μαζί με την διδακτέα ύλη αφετέρου. 2. Σε συνάρτηση με την ανωτέρω αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να καθιερωθεί η βαθμολογική προαγωγή, συγχρόνως με την μισθολογική προαγωγή. Με τον τρόπο αυτό θα δοθεί όραμα στους εκπαιδευτικούς, αφού η εργασία τους θα αμείβεται με τη βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή και δε θα ισοπεδώνεται η εργασία του εκπαιδευτικού, που αναλίσκεται στην πρόοδο των μαθητών, με αυτήν του μερικώς ή ολοσχερώς αδιάφορου. Προφανές είναι ότι θα πρέπει να παύσει το παρόν σύστημα της ανά 4-ετίαν επιλογής των Διευθυντών, Προϊσταμένων Γραφείων Εκπαιδεύσεως κ.λπ., τους οποίους βέβαια και ουδείς υπολογίζει, αφού κατά κανόνα η επιλογή των γίνεται με κομματικά κριτήρια. Παράλληλα αυτοί θα πρέπει να έχουν και ειδικές γνώσεις στη Δημόσια Διοίκηση. Επίσης όλες οι σχολικές μονάδες πρέπει να αποκτήσουν μηχανοργάνωση και γραμματέα, έτσι ώστε να αποφεύγονται τριβές και ο δάσκαλος να προσηλώνεται στο λειτούργημά του. 3. Ενδυνάμωση του διδακτικού προσωπικού στην άσκηση του παιδαγωγικού του και του εκπαιδευτικού του ρόλου. Για παράδειγμα, θα πρέπει να παρέχεται χρόνος στο διδακτικό προσωπικό να έρχεται σε προσωπική επικοινωνία με μαθητές που εμφανίζουν διάφορα μαθησιακά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς και προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον. Στις μέρες μας είναι επιτακτική η παρουσία Ψυχολόγου στα σχολεία. Είναι απαραίτητη η ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών που αντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα (προσωπικά, οικογενειακά και μαθησιακά). Επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών σε θέματα διαχειρίσεως της σχολικής τάξης, αντιμετώπισης προβλημάτων συμπεριφοράς μαθητών και σχολικής διαρροής, καθώς οι εκπαιδευτικοί μας, δυστυχώς, δεν έχουν ειδικές ψυχολογικές γνώσεις. Σεμινάρια για τις νέες μεθόδους διδασκαλίας και ενημερώσεις επί των νέων επιστημονικών δεδομένων και γνώσεων. Μείωση της έμφασης στο στόχο «να βγει η ύλη» έναντι παντός τιμήματος - δηλαδή ακόμη κι αν τα παιδιά ζητούν περισσότερες επαναλήψεις και εμπέδωση. Μεγαλύτερη ευχέρεια στον εκπαιδευτικό να κρίνει εάν πρέπει να προχωρήσει στην ύλη ή όχι. 4. Κατάργηση των σχολικών μονάδων Ειδικής Αγωγής, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες θα πρέπει να εντάσσονται στο Γενικό σχολείο με παράλληλη στήριξη από προσωπικό του κλάδου της Ειδικής Αγωγής. Σε ειδικές περιπτώσεις μόνο (σαφώς περιγραφόμενες), θα δημιουργείται ολιγομελής τάξη με τέτοια παιδιά στο Γενικό σχολείο. Τα ειδικά σχολεία δημιουργούν γκετοποίηση και ρατσισμό, και αποστερούν την επικοινωνία των παιδιών με ειδικές ανάγκες με τα υπόλοιπα παιδιά, γεγονός που έχει αμφίπλευρη ευεργετική επίδραση. 5. Θέσπιση κανόνων εμφάνισης και συμπεριφοράς μαθητών. Απόλυτη εφαρμογή των αντικαπνιστικών νομοθετημάτων. Η πειθαρχία και το καθήκον δεν μπορεί να είναι άγνωστες λέξεις στο σχολείο, καθώς παράλληλα με τα δικαιώματα υπάρχουν και οι υποχρεώσεις. 6. Δημιουργία σχολείων υποδοχής και προετοιμασίας αλλοδαπών για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, βασικών στοιχείων του Ελληνικού πολιτισμού και κανόνων ζωής της Ελληνικής κοινωνίας, όπως συμβαίνει σε πολλά κράτη του εξωτερικού που είχαν ή και έχουν μεταναστευτικό ρεύμα. Κατόπιν εξετάσεων τα παιδιά αυτά θα κατατάσσονται στην κατάλληλη τάξη του Δημοτικού, Γυμνασίου ή Λυκείου και όχι βάσει ηλικίας και μόνο, όπως γίνεται τώρα. 7. Οι σχολικές εκδρομές, από τους καθιερωμένους μηνιαίους περιπάτους μέχρι την πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου, έχουν απολέσει κάθε μορφωτικό, παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό στόχο. Να επαναπροσδιορισθεί το περιεχόμενο του προγράμματος όλων των εκδρομών και ιδιαίτερα των πενθήμερων της τελευταίας τάξης του Λυκείου, ώστε να πάψουν αυτές να είναι απλά αμφιβόλου ποιότητας τουριστικές εκδρομές. Πάντως η πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου με την σημερινή της μορφή δεν προσφέρει τίποτε στους μαθητές, αφού ξεφεύγει από τα όρια της καλώς νοούμενης ψυχαγωγίας και θα πρέπει να καταργηθεί. 8. Ο ρόλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πρέπει να είναι ουσιαστικός, για αυτό πρέπει να έχει αξιοκρατική στελέχωση και αυτόνομη συμβουλευτική λειτουργία. Πρέπει να αποτελεί το θεματοφύλακα της τήρησης του Συντάγματος και των Νόμων για την αποστολή και την αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου και όχι να αποδέχεται σχολικά βιβλία, όπως π.χ. τα ανθολόγια κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που δε συνάδουν με τους σκοπούς της παιδείας, όπως τους αναφέρει το Σύνταγμα και ο Νόμος 1566/1985. Για να μη θυμηθούμε και το περίφημο βιβλίο της (ανιστόρητης) Ιστορίας. Οι εκπαιδευτικοί για να δουλέψουν σωστά χρειάζονται τα απαραίτητα εργαλεία. Δυστυχώς τα καινούργια Βιβλία δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. - Χρειάζεται να μπει μια τάξη στα Βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού. Πρέπει τα παιδιά να διδάσκονται τη Γραμματική με κάποια σειρά. Δεν εξυπηρετεί τις εκπαιδευτικές ανάγκες η αταξία που υπάρχει σήμερα στα Βιβλία της Γλώσσας ( π.χ ενώ μια ενότητα αναφέρεται στα ουσιαστικά, πριν ολοκληρωθεί η κλίση τους, η αμέσως επόμενη ενότητα αναφέρεται σε κάποιους ρηματικούς χρόνους και μετά επιστρέφει ξανά στα ουσιαστικά κλπ ). - Τα Βιβλία της Ν. Γλώσσας του Γυμνασίου είναι γεμάτα ανούσια κείμενα και παιδαριώδεις ασκήσεις. Θεωρείται γνωστή όλη η Γραμματική τη στιγμή που τα περισσότερα παιδιά δε γνωρίζουν, δυστυχώς, να ξεχωρίζουν τα μέρη του λόγου. Να σημειώσουμε δε ότι τα καινούργια Βιβλία της Ν. Γλώσσας βασίζονται σε μια Νέα Γραμματική, η οποία δεν έχει φθάσει ακόμη στα σχολεία! - Η Αρχαία Γλώσσα ασφαλώς πρέπει να διδάσκεται για να μάθουν τα παιδιά τις ρίζες της γλώσσας μας, όμως τα σημερινά Βιβλία είναι ανεπαρκή. Τα αποσπάσματα Αρχαίων Κειμένων, που περιέχονται στο Βιβλίο της Αρχαίας Γλώσσας, είναι πολύ δύσκολα για τα παιδιά που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με αυτή. Είναι δυνατό να υπάρχουν αποσπάσματα από τον Πλάτωνα σε παιδιά που μαθαίνουν τώρα την Αρχαία Ελληνική και να μην υπάρχουν αποσπάσματα από τα Ευαγγέλια και τα Βυζαντινά Κείμενα, που είναι πιο απλά; Τα καινούργια Βιβλία δίνουν στα παιδιά την εντύπωση πως η Αρχαία Γλώσσα είναι πολύ δύσκολη, ακατανόητη και άσχετη με τη σημερινή ομιλούμενη. Σε αυτό συντελούν και οι συχνές αλλαγές στη Ν. Γραμματική και στην παραδοσιακή ορθογραφία.(πχ τι εξυπηρετεί η ονομασία «πρόθημα» που χρησιμοποιείται στο Βιβλίο της Ν. Γλώσσας της Α` Γυμνασίου για τις αρχαίες προθέσεις τη στιγμή που ο Φιλόλογος αυτές τις ίδιες λέξεις θα τις ονομάσει προθέσεις στο μάθημα της Αρχαίας Γλώσσας;). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μέχρι σήμερα περήφανοι που έχουμε μια γλώσσα που διατηρείται με κάποιες μικρές αλλαγές ίδια ανά τους αιώνες. - Έγινε πολύς λόγος για το Βιβλίο της Ιστορίας της Στ` Δημοτικού, όμως κανείς δεν αναφέρθηκε στο απαράδεκτο Βιβλίο Ιστορίας της Β` Γυμνασίου. Είναι τόσο συνοπτικό και κακογραμμένο, που δε βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν τη δόξα του Βυζαντίου και το Βυζαντινό πολιτισμό. Το περιεχόμενο των Βιβλίων πρέπει να είναι περιεκτικό και ανάλογο με τις προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας, συνυπολογιζομένων του χρόνου επανάληψης της ύλης και τυχόν αργιών, ώστε να καθίσταται εφικτή η ολοκλήρωσή της ύλης χωρίς συντμήσεις. Άλλως θα εξακολουθήσει το φαινόμενο να υπάρχουν ωραία και με πληθώρα ύλης Βιβλία, τα οποία όμως ουδέποτε διδάσκονται ολόκληρα. Η διδασκόμενη ύλη θα πρέπει να εναρμονίζεται με αυτή των άλλων προηγμένων κρατών, ώστε ο απόφοιτος του ελληνικού σχολείου να έχει του ιδίου επιπέδου γνώσεις με τον απόφοιτο του αντιστοίχου σχολείου των προαναφερθέντων κρατών. 9. Ένταξη των ΙΕΚ στη βαθμίδα της Μεταδευτεροβάθμιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με μόνιμο προσωπικό και ουσιαστική αναβάθμιση της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης με στόχο όχι μόνο την ανάπτυξη δεξιοτήτων αλλά και την πνευματική καλλιέργεια των μαθητών. Για το σύστημα προσλήψεων των εκπαιδευτικών, θωρώ ότι το σημερινό μικτό σύστημα προσλήψεων (ΑΣΕΠ + Προϋπηρεσία Αναπληρωτών, ωρομισθίων σε όλες όμως τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ) είναι το ιδανικότερο, με παράλληλη διατήρηση του νόμου διορισμού των πολυτέκνων και τριτέκνων για δημογραφικούς λόγους. Κυρία Υπουργέ, για τη δημογραφική μας ανάκαμψη θα πρέπει η Κοινωνία μας να γίνει πρωτίστως φιλική προς τα παιδιά, παιδοκεντρική. Γι` αυτό θα πρέπει όλοι, Πολιτεία και Πολίτες να πιστέψουμε ότι: «για να δώσουμε παιδιά στην Ελλάδα, ας δώσουμε την Ελλάδα στα παιδιά»