Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Maria' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 14:35

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διάβασα πολλές ανάλγητες απόψεις, αρκετές βεβιασμένες λύσεις και τον πόνο και την αγωνία πολλών. Όσον αφορά την αναλγησία, όπου και όταν την συνάντησα στην ζωή μου ήταν συνήθως αποτέλεσμα είτε αδιέξοδης ζωής που έχει χάσει την ανθρωπιά της, είτε εύκολης ζωής που δεν μπορεί να νιώσει, αφού δεν έχει βιώσει, τον πόνο του διπλανού. Οι ανάλγητες απόψεις είναι πάντα αντικοινωνικές και ανίκανες να δώσουν λύσεις. Απόψεις του τύπου> τέρμα στις αποσπάσεις και τις μεταθέσεις/ να μένουν όλοι για χρόνια στις οργανικές τους για το «καλό» του σχολείου/ όποιος δεν θέλει την ζωή του νομάδα ας μην διάλεγε την δουλειά του εκπαιδευτικού και άλλα τέτοια, μόνο ως αφορισμοί ακούγονται και όχι ως γόνιμες προτάσεις στο τραπέζι του διαλόγου. Από την άλλη οι βεβιασμένες λύσεις που προτάσσονται από το υπουργείο και υποστηρίζονται από κάποιους, τύπου> οι νεοδιόριστοι να μένουν τρία χρόνια στην οργανική τους (Ποιο το όφελος; Μόνο ως αντικίνητρο ακούγεται!)/ να μειωθούν οι αποσπάσεις και οι μεταθέσεις, χωρίς να μας λένε πως θα γίνει αυτό προς όφελος όλων, μόνο ως απολυταρχικές διαταγές μοιάζουν που μπορούν αντί να εξυγιάνουν έναν πολύπαθο χώρο, να τον δυναμιτίσουν για μια ακόμα φορά. Μην μας δίνεται πολλά, δώστε μας ελπίδα με ξεκάθαρο, ρεαλιστικό πλάνο ότι μπορούμε να κατορθώσουμε «όλοι» λίγα και συγκεκριμένα!!! Προσωπικά βαρέθηκα ν’ αλλάζουν όλα τα εκπαιδευτικά πλάνα τον καιρό που μόλις ολοκληρώνω ένα αγώνα…και ανατρέποντας τις επιτυχίες μου να με βάζουν πάλι στην ουρά ενός νέου. Έτσι πάει η επετηρίδα, την έχασα για λίγο>μικρό το κακό «για μένα» ήμουν σχεδόν στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Μετά αγωνίστηκα για να πάρω υποτροφία και να εξειδικευτώ σε μεταπτυχιακό του εξωτερικού, στον τομέα που με ενδιέφερε, μιας και δεν υπήρχε τίποτα αντίστοιχο τότε στην Ελλάδα. Μόλις γύρισα με το πτυχίο μου πίσω, βρήκα νεοιδρυμένα τμήματα μεταπτυχιακών και τους συμφοιτητές μου που είχαν πιο «ελληνικές» ταχύτητες να φοιτούν σε αυτά…Πάει και αυτό! Έπειτα δούλεψα στον ιδιωτικό τομέα και αποφάσισα παράλληλα να δώσω και στον ΑΣΕΠ. Πέρασα και με κάλεσαν στην Βόρεια Ελλάδα, είμαι από την νότια Πελοπόννησο, μόλις είχα γίνει αποδεκτή για διδακτορικό σε Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κυρίως μετά από χρόνια είχα βρει έναν άνθρωπο για να ξεκινήσω οικογένεια μαζί του. Έτσι δεν αποδέχτηκα τον διορισμό, έμεινα όπως τα 2/3 της Ελλάδας στον μεσοσταθμό της Αθήνας και άρχισα να δουλεύω στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αφού έμεινα έγκυος αποφασίσαμε με τον άντρα μου ότι καλό θα ήταν να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε πίσω στο τόπο καταγωγής μας, εκεί όπου έχουμε τα σπίτια μας και τους γονείς μας. Σκεφτήκαμε, γιατί να παίρνεις δάνεια για αγορά κατοικίας στην Αθήνα και να πληρώνεις εφορία για την περιουσία σου στην επαρχία! Για άλλη μια φορά πέρασα στον ΑΣΕΠ και για άλλη μια φορά με διόρισαν μακριά από τον τόπο μου, στην Δυτική Ελλάδα, όπου τοποθετήθηκα σε πόλη που δίνει δυο μόρια την χρονιά. Τα έξι χρόνια προϋπηρεσίας μου στην ιδιωτική εκπαίδευση και η πολύ καλή σειρά επιτυχίας μου δεν στάθηκαν ικανά να με στείλουν κοντύτερα στον τόπο καταγωγής μου. Αυτό το περίμενα. Αυτό όμως που δεν περίμενα, είναι ότι οι πιθανότητες με τα νέα, νεφελώδη μέτρα να πάρω μετάθεση ή απόσπαση μπορεί να μειωθούν ή και να μηδενιστούν… Ποια οικονομία, ποιος οικογενειακός προγραμματισμός, ποια πίστη και ποιο πάθος ;( Αν θέλουμε να εξυγιάνουμε την παιδεία, πρέπει όλα να είναι διαφανή, ξεκάθαρα και συγκεκριμένα και ως προς τους χρόνους και ως προς τον τρόπο. Οι δικές μου φτωχές προτάσεις είναι > -να τοποθετείται ο εκπαιδευτικός, όχι τυχαία, αλλά βάσει, πρώτης επιλογής, οικογενειακής κατάστασης, μορίων, προσόντων. Δεν είμαστε αριθμοί, αλλά μονάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αν μας αντιμετωπίσετε με ποιοτικό τρόπο, βάζετε το πρώτο λιθαράκι για μια ποιοτική παιδεία. -τα μόρια να μετράνε βάσει της δυσκολίας πρόσβασης στο σχολείο και της απόστασης από τον τόπο συμφερόντων του υποψηφίου. -τα μόρια να μένουν στην οργανική, και ο καθένας να παίρνει τα μόρια του σχολείου ή της υπηρεσίας που υπηρετεί ως αποσπασμένος. -να παίρνουν επιπλέον μόρια, εκπαιδευτικοί που παρουσιάζουν ιδιαίτερο έργο με τους μαθητές τους. Δώστε κίνητρα! -να ανοίξουν οργανικές θέσεις σε ειδικότητες που ταλαιπωρούνται και έχουν προσόντα. Μειώστε ώρες από ειδικότητες που ψάχνετε να τους διορίσετε με το που βγάζουν το πτυχίο. Έτσι έχετε δημιουργήσει εκπαιδευτικούς δυο ταχυτήτων. Δεν μπορούν όλοι να διδάξουν τα πάντα. Εξειδίκευση και στην πρωτοβάθμια! -ο νεοδιόριστος στις μέρες μας δεν είναι συνήθως, νέος εργαζόμενος, ταλαιπωρείστε τον σε μακρινούς τόπους και εκπαιδεύστε τον/ δοκιμάστε τον «ανάλογα» με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. -με τοποθετήσεις ή μεταθέσεις -σε εύλογο χρονικό διάστημα- στους τόπους συμφερόντων των εκπαιδευτικών εξοικονομείται χρήμα και ενέργεια για ποιοτική δράση. Ας μην χάσουμε κι άλλα από τα παραγωγικά μας χρόνια!!