• Σχόλιο του χρήστη 'Έφη' | 25 Νοεμβρίου 2009, 19:20

    Για κάποιον που δεν βρίσκεται ενεργά στον χώρο της εκπαίδευσης μπορεί να φαντάζει το νομοσχέδιο ως απολύτως αξιοκρατικό και διαφανές. Ωστόσο παραθέτω ορισμένα προβλήματα και αδικίες που θα προκληθούν σε περίπτωση εφαρμογής του και τρόπους αντιμετώπισης προς το όφελος όλων και κυρίως των μαθητών: 1) Αναφέρεται ότι η προυπηρεσία θα προσμετράται στον διαγωνισμό.Η προσμέτρηση της προυπηρεσίας αποφέρει 1 μόριο για κάθε χρόνο εργασίας με πλήρες ωράριο, ενώ μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής στον διαγωνισμό, που θα μπορούσε ακόμη και κατά τύχη να επιλεγεί σωστά, δίνει από 3 έως 4 μόρια. Δηλαδή 3 ή 4 χρόνια δουλειάς και εμπειρίας, ή αντιστοίχως ένα διδακτορικό (4 μόρια) θα εξισωθούν με μία ερώτηση πολλαπλής επιλογής? Για ποιο λόγο λοιπόν θα φύγει κάποιος στην άλλη άκρη της χώρας, μακρυά από το σπίτι του ή θα εργάζεται για 200 ευρώ το μήνα? Για μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής?Με περίπου 20.000 αναπληρωτές και ωρομίσθιους κάθε χρόνο, που πλέον δεν θα έχουν κίνητρο να εργαστούν αντιλαμβάνεστε τι κενά θα προκύψουν στα σχολεία? 2) Ας πάρουμε την υποθετική περίπτωση όπου σε ένα διαγωνισμό προκηρρύσσονται 100 θέσεις και κάποιος λαμβάνει τη θέση 101. Δεν θα διοριστεί, αλλά θα δουλέψει 2 χρόνια ως αναπληρωτής. Την επόμενη φορά στο διαγωνισμό καταλήγει ξανά στη θέση 101.Ξανά αναπληρωτής. Τριάντα χρόνια μετά και μετά από 15 επιτυχίες στον ΑΣΕΠ ο άνθρωπος αυτός μπορεί ακόμη να είναι αναπληρωτής. Ή ακόμη χειρότερα μπορεί σε κάποιον ενδιάμεσο διαγωνισμό να μην έγραψε άριστα (διότι τόσο απαιτείται για να είσαι σε θέση αναπληρωτή) και να κατέληξε άνεργος!Δεν έχει τα προσόντα να μονιμοποιηθεί κάποιος με τόσες επιτυχίες και προυπηρεσία?Ωστόσο ουδεμία πρόβλεψη υπάρχει στο νομοσχέδιο για το μέγιστο χρονικό όριο στο οποίο μπορεί κάποιος να εγκαταλείπει την οικογένειά του και να αλλάζει τόπο κατοικίας κάθε χρόνο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει η ρύθμιση 24 μήνες +Ασεπ, που εξασφαλίζει τόσο την επιτυχία στο διαγωνισμό όσο και ένα μέγιστο χρονικό διάστημα ταλαιπωρίας για τον άνθρωπο του παραδείγματος. Υπάρχει κάτι μη αξιοκρατικό σε αυτή τη διάταξη και δεν θέλετε να διατηρηθεί? 3) Τι θα συμβεί αν σε ένα διαγωνισμό με 100 θέσεις , περάσουν τη βάση 50 άτομα, όπως συνέβη στους δασκάλους και στους ΤΕ πληροφορικής φέτος?Θα μείνουν οι θέσεις στα σχολεία κενές για ακόμη μια φορά? 4) Αναφέρεται ότι ο τόπος διορισμού θα είναι προσδιορισμένος.Αυτό είναι πολύ γενικό για να μπορέσω να τοποθετηθώ, ελπίζω μόνο να μην υποννοείται ότι κάθε υποψήφιος θα επιλέγει μία πχ νομαρχία για την οποία διαγωνίζεται , διότι τότε κάποιος που έχει επιλέξει τη Ρόδο, μπορεί να μην διορίζεται διότι κάποιος συνυποψήφιος για τη Ρόδο έγραψε καλύτερα, αλλά κάποιος που επέλεξε την Κρήτη να διορίζεται μα χαμηλότερο βαθμό!Αυτό δεν θα είαι αξιοκρατία αλλά τζόγος! 5) Ειδική αγωγή. Ο πλέον ιδιαίτερος κλάδος δεν τυγχάνει καν αναφοράς. Αυτή τη στιγμή όσοι δουλεύουν ως αναπληρωτές στην ειδική αγωγή είναι κάτοχοι εξειδικευμένων τίτλων διδακτορικών ή μεταπτυχιακών σπουδών ή γονείς παιδιών με αναπηρία ή ανάπηροι. Όταν οι θέσεις δεν καλύπτονται χρησιμοποιούνται άτομα με σεμινάρια εξειδίκευσης. Με τα προτεινόμενα μέτρα, όλα αυτά τα καταρτισμένα άτομα δεν θα δουλεύουν απαραίτητα σε δομές της ειδικής αγωγής. Αντ’α υτών θα δουλεύει όποιος έγραψε καλύτερα σε ένα διαγωνισμό ΑΣΕΠ που αφορά τη γενική αγωγή. Πέρα από μη αξιοκρατικό, διότι παραγκωνίζονται οι πλέον καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί, αυτό θα είναι καταστροφικό για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Για όλα τα παραπάνω υπάρχει μια απλή λύση .Το σύστημα όπως το παραθέσατε με προσθήκη του 24 +ΑΣΕΠ ή του 40% +ΑΣΕΠ. Έτσι, όσοι επιτυγχάνουν με καλή σειρά στον διαγωνισμό δεν θα αδικούνται, ούτε κενά θα μένουν στα σχολεία, ούτε στην ειδική αγωγή θα προσλαμβάνονται ανειδίκευτα άτομα. Ταυτόχρονα όμως δεν θα μπορεί και κανείς να χρησιμοποιήσει μέσο, αφού ο ΑΣΕΠ θα είναι απαραίτητος. Τέλος να επισημάνω ότι με λύπη αντιλαμβάνομαι μια απόπειρα «τσουβαλιάσματος» δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών που εργάζονται ως αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι έχοντας περάσει μέσω ΑΣΕΠ, επειδή κάποιοι λίγοι χρησιμοποιούν αδιαφανείς μεθόδους, Αδιαφανείς μεθόδους για τις οποίες ουδεμία αναφορά υπάρχει για το αν και πότε και πώς θα κλείσουν.