Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΟΛΛΙΑΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ' | 1 Απριλίου 2015, 12:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα πραγματικά προβλήματα του αθλητισμού είναι άλλα. Διαβαστε με υπομονή παρακάτω. Θέμα : Κατάργηση των αθλητικών δελτίων σε όλα τα αθλήματα Με την παρούσα επιστολή, θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα διαρκές μνημόνιο το οποίο υπογράφει κάθε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και που δεσμεύει το ίδιο και την οικογένειά του, απέναντι σε κάποιο αθλητικό σωματείο στο οποίο είχε την τύχη ή την ατυχία να εγγραφεί σε μικρή ηλικία. Το μνημόνιο αυτό ονομάζεται δελτίο αθλητού, και προσβάλλει την αξιοπρέπεια των παιδιών, των οικογενειών τους αλλά και την πατρίδας μας, αφού με την ύπαρξή του δημιουργεί σύγχρονους σκλάβους, και υποτακτικούς ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα της αυτοδιάθεσης, και που για να την αποκτήσουν θα πρέπει να καταβάλουν μεγάλα χρηματικά ποσά, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν αρκούν. Οι επιπτώσεις στον αθλητισμό από αυτό το μνημόνιο είναι τραγικές, αφού τα περισσότερα από τα παιδιά που επιθυμούν να αλλάξουν σωματείο, και δεν μπορούν να πληρώσουν ή να ενδώσουν σε άλλες πολύ προσβλητικές υποχωρήσεις, υποχρεώνονται να σταματήσουν τον αθλητισμό ή να επιλέξουν κάποιο άλλο άθλημα από αυτό που αγαπούν, για να ξαναπέσουν θύματα μετά από λίγο καιρό σε άλλο σωματείο και άλλους παράγοντες. Προϋπόθεση για να αποκτήσει την ελευθερία του ένας αθλητής σήμερα είναι, να συμπληρώσει το 28 έτος της ηλικίας του ή να παραμείνει ανενεργός 2 χρόνια. Αν ένας αθλητής παραμείνει 2 χρόνια χωρίς αγωνιστική δράση είναι απίθανο να επανέλθει, ή αν ένας καλός αθλητής παραμένει έως τα 28 χρόνια σε μια μέτρια ομάδα είναι βέβαιο ότι στα 29 του χρόνια δεν θα ενδιαφέρει κανένα σοβαρό σωματείο ακόμα και αν ο αθλητής παραμένει σε υψηλό επίπεδο πράγμα απίθανο. Η τρίτη επιλογή είναι η προσφυγή στον ΑΣΕΑΔ, και εδώ αρχίζει το όργιο της διαφθοράς, που οδήγησε την χώρα μας στην κατάσταση που βρίσκεται. Ο ΑΣΕΑΔ, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δικαιώνει τα μικρά παιδιά, αλλά για να προσφύγει κανείς εκεί απαιτούνται χρηματικά ποσά της τάξης των 1500 ευρώ το λιγότερο, στις περισσότερες περιπτώσεις τα χρηματικά ποσά υπερβαίνουν τις 2500 ευρώ. Εδώ αρχίζει η διαπλοκή αφού οι παράγοντες των ομάδων σε ενημερώνουν για το πoσό που θα σου στοιχίσει η προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ, τον χρόνο που θα απαιτηθεί, -σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει τον 1 χρόνο -, και σου προτείνουν να τους δόσεις λιγότερα χρήματα από αυτά που θα σου στοιχίσει η προσφυγή για να έχεις και κέρδος. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι ο αθλητής είναι πειθήνιο όργανο και τους κάνει τα χατίρια, γιατί αν κάνεις το λάθος και πεις ότι δεν πετάει ο γάιδαρος, σου σταματάνε τον αθλητισμό. Εννοείται ότι τα χρήματα που θα δώσεις αν έχεις να τα δώσεις, θα καταλήξουν στην τσέπη του παράγοντα της ομάδας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που όλος ο υπόκοσμος κόπτεται για να προσφέρει στον αθλητισμό. Για τα κορίτσια όμως που έχουν την δυστυχία να ασχολούνται με τον αθλητισμό στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Στα 8 χρόνια που ασχολήθηκα σαν παράγοντας σε γυναικεία αθλήματα, έμαθα από κάτι μαμάδες, πρώην αθλήτριες ότι για να πάρουν μεταγραφή σε άλλη ομάδα τους προτάθηκε να περάσουν, από το κρεβάτι κάποιου προέδρου, εφόρου, ή και προπονητή στην ευαίσθητη ηλικία των 14 έως 17 χρόνων. Όσες αρνήθηκαν το λένε, αλλά αυτές σταμάτησαν τον αθλητισμό σε πολύ μικρή ηλικία. Αναρωτήθηκε κανείς τι παιδιά μεγαλώνουν όσες γυναίκες υπέστησαν ένα τέτοιο βιασμό σε παιδική ηλικία. Τα ψυχολογικά προβλήματα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι αξεπέραστα. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι γονείς πληρώνουν σε μηνιαία ή ετήσια βάση στα αθλητικά σωματεία, προκειμένου να αθλούνται τα παιδιά τους. Το γεγονός ότι οι γονείς πληρώνουν για τις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών τους δεν το βρίσκω κακό, γιατί το Ελληνικό κράτος δεν έχει ανακαλύψει ακόμα την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά. Από συζητήσεις που έκανα με όλους τους γονείς των αθλητών που κατά καιρούς συνεργάστηκα, διαπίστωσα ότι δεν έχουν αντίρρηση να πληρώνουν μια μικρή και λογική συνδρομή, αρκεί τα χρήματα που διαθέτουν να είναι ανταποδοτικά προς τα παιδιά τους, και αυτά να είναι ευχαριστημένα και χαρούμενα. Αλλά και για τα παιδιά που οι οικογένειες τους δεν διαθέτουν χρήματα υπάρχει πάντα λύση. Θα αυξήσουμε ελάχιστα την εισφορά αυτών που έχουν, για να έχουν πρόσβαση στον αθλητισμό και αυτοί που δεν έχουν. Ο δήμος θα δώσει και αυτός μια μικρή επιχορήγηση όταν έχει, θα βρούμε και μερικές χορηγίες από τοπικούς επιχειρηματίες και θα πληρωθούν οι μισθοί των προπονητών και τα έξοδα των αγώνων. Για να επανέλθω όμως στο θέμα, εδώ διαπιστώνουμε το εξής απίθανο. Στην Ελλάδα μπορείς ελεύθερα να αλλάξεις τον γιατρό σου, μπορείς ελεύθερα να αλλάξεις το σούπερ μάρκετ που ψωνίζεις, μπορείς ελεύθερα να αλλάξεις φροντιστήριο μπορείς , …….. , να διαθέτεις τα χρήματά σου σε όποια νόμιμη δραστηριότητα θέλεις, να αλλάξεις όμως αθλητικό σωματείο, χωρίς την συγκατάθεση του σωματείου που ανήκεις και πληρώνεις δεν μπορείς, δηλαδή δεν έχεις δυνατότητα ελεύθερης επιλογής, ενώ υπάρχουν ένα σορό σωματεία που μπορούν να ανταποκρίνονται στις αξίες τα ιδανικά, αλλά και τις δυνατότητες που έχεις. Με αυτό τον τρόπο οι παράγοντες των ομάδων ανακάλυψαν την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά και δεν είναι τρελοί να την αφήσουν να φύγει. Θα μένεις εκεί θέλεις δεν θέλεις και αυτοί θα εισπράττουν. Το παραπάνω αναγραφόμενο (ελεύθερη διακίνηση, δυνατότητες επιλογής),έχει να κάνει με την ίδια την δημοκρατία, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια των πολιτών, και κυρίως με την αξιοκρατία. Αν ασχοληθεί κανείς με τους λόγους για τους οποίους ζητάει αλλαγή περιβάλλοντος ένα παιδί θα καταλάβει αμέσως, ότι αν το παιδί αυτό δεν αλλάξει περιβάλλον όταν το θέλει, σαν ενήλικας θα είναι μια ψυχοπαθολογική προσωπικότητα. Και ο χώρος του αθλητισμού είναι γεμάτος από τέτοιες. Ένα σύνηθες περιστατικό που παρατηρείται σε παιδιά που έχουν τέτοιο πρόβλημα και που είναι συχνό είναι ότι παρουσιάζουν λιποθυμικά επεισόδια κατά την εξέλιξη της προπόνησης ή των αγώνων, που οφείλονται στο υπερβολικό στρες που δημιουργείται στα παιδιά που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Μετά ακολουθεί η κατάθλιψη, άρνηση να πάει στο σχολείο και πολλά άλλα. Κύριε υπουργέ αν ανατρέξετε στις εκθέσεις που έχει εκπονήσει ο συνήγορος του παιδιού για το θέμα, θα αισθανθείτε ιδιαίτερα προσβεβλημένος σαν άνθρωπος και σαν πολιτικός, και ήρθε η ώρα να δοθεί από εσάς μια ισχυρή γροθιά σε αυτό το απαρχαιωμένο καθεστώς που προσβάλλει τα παιδιά μας , εμάς και την πατρίδα μας. Μετά από ατελείωτες συζητήσεις που έγιναν με παιδιά, γονείς, προπονητές, προκύπτει η παρακάτω πρόταση. 1) Άμεση κατάργηση των δελτίων της ντροπής. 2) Την θέσπιση της ΚΑΡΤΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ Σε όλες τις ανεπτυγμένες αθλητικά και κοινωνικά χώρες αυτό υπάρχει. Πρόκειται για ένα έγγραφο με τα στοιχεία του αθλητή την φωτογραφία του, και την βεβαίωση του γιατρού ότι το παιδί είναι υγιές και μπορεί να συμμετέχει σε αθλητικές δραστηριότητες. Η κάρτα υγείας θα έχει ισχύ ένα χρόνο και θα παραδίδεται στην ομάδα που επιθυμεί να αθλείται το παιδί. Μετά το τέλος της χρονιάς η κάρτα παύει να ισχύει. Την κάρτα της επόμενης χρονιάς την προσκομίζει ο αθλητής στο σωματείο που επιθυμεί να αγωνίζεται μαζί με μια υπεύθυνη δήλωση των κηδεμόνων του ότι επιθυμούν το παιδί τους να αγωνίζεται σε αυτό το σωματείο για ένα έτος. Όλα αυτά θα ισχύουν για αθλητές έως 18 ετών, για μεγαλύτερους αθλητές τον χρόνο της συνεργασίας με κάποια ομάδα θα τον καθορίζει ένα ιδιωτικό συμφωνητικό ή συμβόλαιο αν πρόκειται για επαγγελματία αθλητή. Κύριε υπουργέ σας καλούμε να ελευθερώσετε τα παιδιά μας από την σύγχρονη δουλεία που έχει καθιερωθεί από ιδρύσεως του σωματειακού αθλητισμού στην Ελλάδα, που εξευτελίζει τους Έλληνες πολίτες και οδηγεί τον αθλητισμό σε οπισθοδρόμηση. Οι μόνοι που έχουν συμφέρον από την σημερινή κατάσταση είναι αυτοί που ζουν από τον αθλητισμό παρασιτικά και που τους εκτρέφουν απαρχαιωμένες νομοθεσίες.