Πιστεύω ότι το Άρθρο 10 για μη-απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας είναι απαραίτητο να ισχύσει εάν θέλουμε δικαιοσύνη και αξιοκρατία στην εκπαίδευση. Οι διαγραφές των φοιτητών που έχουν με την αξία τους εισαχθεί στα Πανεπιστήμια δεν συνάδει με μία κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Πέραν εκείνων που μπορεί απλά να μην τους αρέσει η σχολή τους ή το διάβασμα, υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις φοιτητών που απλά δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν γρήγορα τις σπουδές τους λόγω δουλειάς ή ποικίλων προβλημάτων, και αυτούς πρέπει πρώτα από όλα να προστατέψει το κράτος, παρά να τους αφήσει να πληγούν και αυτοί στο όνομα του τιμωρητικού χαρακτήρα που προσπαθούν να επιβάλουν κάποιοι, με το σκεπτικό "μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά".
Άλλωστε είναι ξεκάθαρο στο άρθρο ότι οι φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το κανονικό όριο φοίτησης δεν δικαιούνται κανενός είδους οικονομικό ή άλλο προνόμιο που να επιβαρύνει τον ισολογισμό του κράτους. Επιπλέον, προβλέπεται και η μετακίνηση των ανενεργών φοιτητών στην λίστα ανενεργών, μέχρι να ξαναενεργοποιήσουν τις σπουδές τους, οπότε και άποψη οργάνωσης στα αρχεία της εκάστοτε σχολής είναι όλα καλυμμένα.
Πιστεύω ότι οποιαδήποτε άποψη ενάντια στο άρθρο αυτό είναι τουλάχιστον προϊόν πλύσης εγκεφάλου, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας πολίτης της σημερινής Ελλάδας δεν έχει επίγνωση του ότι οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν την ξεγνοιασιά ενός παιδιού σχολικής ηλικίας, ωστε να μπορούν με τον ίδιο τρόπο να παρακολουθούν τα μαθήματά τους.
Πιστεύω ότι το Άρθρο 10 για μη-απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας είναι απαραίτητο να ισχύσει εάν θέλουμε δικαιοσύνη και αξιοκρατία στην εκπαίδευση. Οι διαγραφές των φοιτητών που έχουν με την αξία τους εισαχθεί στα Πανεπιστήμια δεν συνάδει με μία κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Πέραν εκείνων που μπορεί απλά να μην τους αρέσει η σχολή τους ή το διάβασμα, υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις φοιτητών που απλά δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν γρήγορα τις σπουδές τους λόγω δουλειάς ή ποικίλων προβλημάτων, και αυτούς πρέπει πρώτα από όλα να προστατέψει το κράτος, παρά να τους αφήσει να πληγούν και αυτοί στο όνομα του τιμωρητικού χαρακτήρα που προσπαθούν να επιβάλουν κάποιοι, με το σκεπτικό "μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά". Άλλωστε είναι ξεκάθαρο στο άρθρο ότι οι φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το κανονικό όριο φοίτησης δεν δικαιούνται κανενός είδους οικονομικό ή άλλο προνόμιο που να επιβαρύνει τον ισολογισμό του κράτους. Επιπλέον, προβλέπεται και η μετακίνηση των ανενεργών φοιτητών στην λίστα ανενεργών, μέχρι να ξαναενεργοποιήσουν τις σπουδές τους, οπότε και άποψη οργάνωσης στα αρχεία της εκάστοτε σχολής είναι όλα καλυμμένα. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε άποψη ενάντια στο άρθρο αυτό είναι τουλάχιστον προϊόν πλύσης εγκεφάλου, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας πολίτης της σημερινής Ελλάδας δεν έχει επίγνωση του ότι οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν την ξεγνοιασιά ενός παιδιού σχολικής ηλικίας, ωστε να μπορούν με τον ίδιο τρόπο να παρακολουθούν τα μαθήματά τους.