Με τη σειρά μου και γω, θα ήθελα να τονίσω ορισμένα θέματα για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Πρώτα απ'όλα με το μνημόνιο το μόνο που έγινε πραγματικότητα ήταν να περάσει τμήμα του δημόσιου χρέους (όπως και αν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό) απευθείας στα ταμεία των Πανεπιστημίων. Ήταν υπέρ της αξιοκρατίας και των αρίστων αυτή η τακτική. Ή μήπως φταίνε περισσότερο οι καθυστερούντες το πτυχίο τους για την έλλειψη πόρων στο Πανεπιστήμιο. Επίσης ακούγονταν πράγματα φοβερά και τρομερά από μέρους βουλευτών που είτε καθυστέρησαν και έως σαράντα χρόνια να λάβουν το πτυχίο τους, είτε δε θεώρησαν ποτέ απαραίτητο το να σπουδάσουν (άρα δεν μπορούν να έχουν και γνώμη για κύκλους σπουδών και περί του ποιός είναι άξιος φοιτητής). Πρύτανης μάλιστα τόνιζε μέσω της γραμματείας του την απέχθειά του για την πολιτική στα Πανεπιστήμια και απαρνήθηκε τα πάντα για να εκλεγεί. Όταν λοιπόν φάσκουν και αντιφάσκουν, όταν πράττουν στην καθημερινότητά τους τα αντίθετα των όσων λένε, γιατί να τους πιστέψω;
Ίσως να επισκιάζουν οι "αιώνιοι" φοιτητές τα μείζονα θέματα της ελληνικής παιδείας για μερικούς, όπως η αξιοκρατία στο σώμα διδασκόντων, η αμεροληψία, η καθαριότητα, ο σκοταδισμός που κυριαρχεί σε ιερούς εκπαιδευτικούς χώρους, η διακίνηση ναρκωτικών (με ή χωρίς άσυλο), η σωστή οργάνωση των σχολών με ορθά προγράμματα σπουδών, και άλλα πολλά.
Ελπίζω τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση να βάλουν κατά μέρους τον κομματισμό (πράγμα απίθανο) και να σκεφτούν όσοι ψηφίζουν ότι η παιδεία είναι δημόσια και δωρεάν και να μην την πατήσουμε όπως με το σύστημα Υγείας που καταστράφηκε εν μία νυκτί. Οι χρονίως παθούντες με αντιλαμβάνονται πλήρως.
Με τη σειρά μου και γω, θα ήθελα να τονίσω ορισμένα θέματα για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Πρώτα απ'όλα με το μνημόνιο το μόνο που έγινε πραγματικότητα ήταν να περάσει τμήμα του δημόσιου χρέους (όπως και αν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό) απευθείας στα ταμεία των Πανεπιστημίων. Ήταν υπέρ της αξιοκρατίας και των αρίστων αυτή η τακτική. Ή μήπως φταίνε περισσότερο οι καθυστερούντες το πτυχίο τους για την έλλειψη πόρων στο Πανεπιστήμιο. Επίσης ακούγονταν πράγματα φοβερά και τρομερά από μέρους βουλευτών που είτε καθυστέρησαν και έως σαράντα χρόνια να λάβουν το πτυχίο τους, είτε δε θεώρησαν ποτέ απαραίτητο το να σπουδάσουν (άρα δεν μπορούν να έχουν και γνώμη για κύκλους σπουδών και περί του ποιός είναι άξιος φοιτητής). Πρύτανης μάλιστα τόνιζε μέσω της γραμματείας του την απέχθειά του για την πολιτική στα Πανεπιστήμια και απαρνήθηκε τα πάντα για να εκλεγεί. Όταν λοιπόν φάσκουν και αντιφάσκουν, όταν πράττουν στην καθημερινότητά τους τα αντίθετα των όσων λένε, γιατί να τους πιστέψω; Ίσως να επισκιάζουν οι "αιώνιοι" φοιτητές τα μείζονα θέματα της ελληνικής παιδείας για μερικούς, όπως η αξιοκρατία στο σώμα διδασκόντων, η αμεροληψία, η καθαριότητα, ο σκοταδισμός που κυριαρχεί σε ιερούς εκπαιδευτικούς χώρους, η διακίνηση ναρκωτικών (με ή χωρίς άσυλο), η σωστή οργάνωση των σχολών με ορθά προγράμματα σπουδών, και άλλα πολλά. Ελπίζω τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση να βάλουν κατά μέρους τον κομματισμό (πράγμα απίθανο) και να σκεφτούν όσοι ψηφίζουν ότι η παιδεία είναι δημόσια και δωρεάν και να μην την πατήσουμε όπως με το σύστημα Υγείας που καταστράφηκε εν μία νυκτί. Οι χρονίως παθούντες με αντιλαμβάνονται πλήρως.