Αρχική Ρυθμίσεις για την ανώτατη εκπαίδευσηΆρθρο 47: Θέματα αναπληρωτών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσηςΣχόλιο του χρήστη Φωτεινή | 18 Ιουνίου 2015, 20:35
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Κύριε υπουργέ/υφυπουργέ θέλω να σας ενημερώσω για τις αδικίες που πρόκειται να δημιουργήσει αν εφαρμοστεί η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 47 και πιο συγκεκριμένα η μη προσμέτρηση στο διπλάσιο της προυπηρεσίας των αναπληρωτών που υπηρέτησαν σε δυσπρόσιτες περιοχές τα έτη 2010-2014. Θα φέρω σαν παράδειγμα τον εκπαιδευτικό Χ ο οποίος εργάστηκε σε ένα δυσπρόσιτο σχολείο τον Ιούνιο του 2010, έχει πάρει τα μόριά του και βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια στις πρώτες θέσεις του πίνακα. Απεναντίας ο εκπαιδευτικός ψ υπηρέτησε στο ίδιο σχολείο το Σεπτέμβριο του 2010 αλλά δεν πήρε τα μόριά του και έτσι βρίσκεται καθηλωμένος στις τελευταίες θέσεις του πίνακα. Εργάστηκαν στις ίδιες συνθήκες με τα ίδια παιδιά άρα αξίζουν την ίδια αντιμετώπιση και συνεπώς την ίδια προυπηρεσία. Δεν ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί για το ότι κλείδωσαν οι πίνακες το 2010. Αντιθέτως ήταν εκεί και εργάστηκαν σκληρά. Δεν τα παράτησαν, ούτε παραιτήθηκαν. Έκαναν την δουλειά τους με αξιοπρέπεια προσφέρωντας ότι έχουν στα παιδιά αυτά που στερούνται τόσα πράγματα λόγω της γεωγραφικής απομόνωσης που ζουν. Ο νόμος της κυρίας Διαμαντοπούλου πάγωσε όλη τη προυπηρεσία, άρα αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να ανοίξουμε τους πίνακες πρέπει να το κάνουμε σωστά και με βάση το νόμο του ίσχυε πριν το κλείδωμα. Επίσης θέλω να προσθέσω πως οι διευθυντές εκπαίδευσης διαβεβαίωναν τους εκπαιδευτικούς πως θα πάρουν τα μόριά τους διπλά όταν ανοίξουν οι πίνακες. Όσοι εκπαιδευτικοί εργάστηκαν σε δυσπρόσιτες περιοχές γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι και τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν. Σε πολλά από αυτά τα δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα μέρη δεν υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ούτε ασφαλές οδικό δίκτυο θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων και των εκπαιδευτικών. Από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να σας αναφέρω πως για μια εβδομάδα δεν είχαμε να φάμε γιατί το καραβάκι δεν μπορούσε να μας φέρει τις προμήθειες λόγω των μποφόρ που επικρατούσαν. Όλες αυτές οι εμπειρίες έχουν σημαδέψει τις ψυχές των εκπαιδευτικών και το λιγότερο που τους αξίζει είναι να προσμετρηθεί δίκαια η προυπηρεσία τους (στο διπλάσιο) όπως έγινε με τους εκπαιδευτικούς πριν το 2010 και όπως θα γίνει για όσους υπηρετήσουν σε αυτά τα μέρη από το 2014-2015 και μετά. Εκπαίδευση σημαίνει ίσες ευκαιρίες για όλους!