Με το άρθρο 67 το κράτος σταματά να ζητά από μουσικούς με μεταπτυχιακούς ακαδημαϊκούς τίτλους της αλλοδαπής να δείξουν ότι κατέχουν έναν ακαδημαϊκό τίτλο που η χώρα μας δεν προσέφερε μέχρι το 1992, δηλαδή 23 χρόνια πριν. Η κίνηση αυτή είναι λογική και δίκαια. Καθυστέρησε δε πολύ να έρθει.
Επί 24 χρόνια τα τμήματα μουσικών σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων επανδρώνονται, σε συνδυασμό με την μη υποχρεωτική κατοχή διδακτορικού τίτλου, με καθηγητές ελάχιστων ακαδημαϊκών προσόντων. Υποψήφια μέλη ΔΕΠ με διδακτορικό κρίνονται ακαδημαϊκά από μέλη ΔΕΠ που δεν έχουν ποτέ εκπονήσει όχι μόνο πρωτότυπη έρευνα, αλλά ούτε καν μη πρωτότυπη, δεδομένου ότι μέχρι προ ετών απονέμονταν μεταπτυχιακά από μεγάλες ακαδημίες του εξωτερικού άνευ ερευνητικής εργασίας. Τα ίδια μέλη ΔΕΠ επιβλέπουν πλέον διδακτορικά (!)
Επίσης έχουν γίνει αναγνωρίσεις πτυχίων από γενικές συνελεύσεις τμημάτων (κατά το ολιγόμηνο διάστημα που αυτό επετράπη), οι οποίες ακόμα και σήμερα δεν έχουν ελεγχθεί από το Υπουργείο, παρά την προσπάθεια του τελευταίου, και κάτοχοί τους ρυθμίζουν την ακαδημαϊκή πορεία της ανώτατης μουσικής παιδείας. Αναφέρω ενδεικτικά ότι έχουν αναγνωριστεί ως ακαδημαϊκοί τίτλοι, τίτλοι που δεν είναι ακαδημαϊκοί, όπως διπλώματα μεγάλων μουσικών σχολών του εξωτερικού.
Εν ολίγοις ο μέσος όρος των μελών ΔΕΠ έχει προσόντα που δεν συνάδουν ούτε με τη διεθνή πανεπιστημιακή πρακτική, ούτε με τον μέσο όρο των ελλήνων ακαδημαϊκών της μουσικής, οι οποίοι υπηρετούν στο εξωτερικό. Η ευθύνη της Πολιτείας για την χαμηλή ακαδημαϊκή κατάρτιση των επιλεγμένων μελών ΔΕΠ είναι μεγάλη και γεννά την υποχρέωση ποιοτικής αντιστάθμισης.
Προτείνω πλέον όλα τα μέλη ΔΕΠ στα γνωστικά αντικείμενα της μουσικής να απαιτείται να είναι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, μιας και οι τίτλοι αυτοί απονεμονται εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας, και εδώ και πολλές δεκαετίες στο εξωτερικό.
Με το άρθρο 67 το κράτος σταματά να ζητά από μουσικούς με μεταπτυχιακούς ακαδημαϊκούς τίτλους της αλλοδαπής να δείξουν ότι κατέχουν έναν ακαδημαϊκό τίτλο που η χώρα μας δεν προσέφερε μέχρι το 1992, δηλαδή 23 χρόνια πριν. Η κίνηση αυτή είναι λογική και δίκαια. Καθυστέρησε δε πολύ να έρθει. Επί 24 χρόνια τα τμήματα μουσικών σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων επανδρώνονται, σε συνδυασμό με την μη υποχρεωτική κατοχή διδακτορικού τίτλου, με καθηγητές ελάχιστων ακαδημαϊκών προσόντων. Υποψήφια μέλη ΔΕΠ με διδακτορικό κρίνονται ακαδημαϊκά από μέλη ΔΕΠ που δεν έχουν ποτέ εκπονήσει όχι μόνο πρωτότυπη έρευνα, αλλά ούτε καν μη πρωτότυπη, δεδομένου ότι μέχρι προ ετών απονέμονταν μεταπτυχιακά από μεγάλες ακαδημίες του εξωτερικού άνευ ερευνητικής εργασίας. Τα ίδια μέλη ΔΕΠ επιβλέπουν πλέον διδακτορικά (!) Επίσης έχουν γίνει αναγνωρίσεις πτυχίων από γενικές συνελεύσεις τμημάτων (κατά το ολιγόμηνο διάστημα που αυτό επετράπη), οι οποίες ακόμα και σήμερα δεν έχουν ελεγχθεί από το Υπουργείο, παρά την προσπάθεια του τελευταίου, και κάτοχοί τους ρυθμίζουν την ακαδημαϊκή πορεία της ανώτατης μουσικής παιδείας. Αναφέρω ενδεικτικά ότι έχουν αναγνωριστεί ως ακαδημαϊκοί τίτλοι, τίτλοι που δεν είναι ακαδημαϊκοί, όπως διπλώματα μεγάλων μουσικών σχολών του εξωτερικού. Εν ολίγοις ο μέσος όρος των μελών ΔΕΠ έχει προσόντα που δεν συνάδουν ούτε με τη διεθνή πανεπιστημιακή πρακτική, ούτε με τον μέσο όρο των ελλήνων ακαδημαϊκών της μουσικής, οι οποίοι υπηρετούν στο εξωτερικό. Η ευθύνη της Πολιτείας για την χαμηλή ακαδημαϊκή κατάρτιση των επιλεγμένων μελών ΔΕΠ είναι μεγάλη και γεννά την υποχρέωση ποιοτικής αντιστάθμισης. Προτείνω πλέον όλα τα μέλη ΔΕΠ στα γνωστικά αντικείμενα της μουσικής να απαιτείται να είναι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, μιας και οι τίτλοι αυτοί απονεμονται εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας, και εδώ και πολλές δεκαετίες στο εξωτερικό.