• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Σιδηροπούλου' | 19 Ιουνίου 2015, 17:29

    Σχετικά με την παράγραφο 2 του άρθρου 47 έχω να σχολιάσω το εξής. Φέτος υπηρετώ σε δυσπρόσιτο σχολείου ενός μικρού νησιού 100 κατοίκων. Στο νησί δεν υπάρχει ούτε φαρμακείο! Οι συνθήκες στα δυσπρόσιτα σχολεία πάντα ήταν και θα είναι δύσκολες. Γι' αυτό άλλωστε τα σχολεία αυτά ονοματίζονται ως "δυσπρόσιτα". Δεν μπορεί το 2014-15 ο συνάδελφος που υπηρετεί στη Γαύδο να διπλασιάζει την προϋπηρεσία του και ο συνάδελφος που υπηρέτησε πέρσι στο ίδιο σχολείο να μην την διπλασιάζει. Το διάστημα 2010-2014 οι συνθήκες στα δυσπρόσιτα παρέμεναν δύσκολες. Οι εκπαιδευτικοί που στελέχωσαν τα σχολεία αυτά, το έκαναν με μεγάλο αγώνα και πολλές θυσίες. Και αν δέχτηκαν να τα υπηρετήσουν με κλειστούς πίνακες και ένα αβέβαιο μέλλον μπροστά τους, ένα παραπάνω που θα πρέπει να αμειφθούν για τις υπηρεσίες τους. Ζητάμε το αυτονόητο. Από τη στιγμή που ανοίγουν αναδρομικά οι πίνακες, θα πρέπει να ισχύσει αναδρομικά και ο διπλασιασμός των δυσπρόσιτων σχολείων.