• Σχόλιο του χρήστη 'Μαργαρίτα' | 20 Ιουνίου 2015, 11:52

    Η μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, που εργάζονται στην ειδική αγωγή, στη γενική εκπαίδευση θα δημιουργήσει το εξής πρόβλημα: εάν αναγκαστούν να επιλέξουν ανάμεσα στη γενική και στην ειδική, αρκετοί εκπαιδευτικοί με επιπλέον ακαδημαϊκά προσόντα και μεταπτυχιακές σπουδές θα στραφούν στη γενική προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους στη γενική εκπαίδευση – άρα θα χάσει η ειδική ένα μέρος του εξειδικευμένου προσωπικού της. Έτσι, η μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας θα αποδυναμώσει την ειδική αγωγή από το εξειδικευμένο προσωπικό της ενώ θα καταδικάσει όσους μείνουν στην ειδική, να εργάζονται για πάντα στις δομές της ως αναπληρωτές, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα για διορισμό, αφού ως γνωστό η ειδική αγωγή στη δευτεροβάθμια δεν έχει οργανικές θέσεις. Το επιχείρημα ότι μπορούν να διοριστούν στη γενική με τα μόρια του ενιαίου πίνακα διορισμών είναι σαθρό, γιατί δεν γνωρίζουμε στο άμεσο μέλλον εάν αυτό θα συνεχίσει να ισχύει ή θα καταργηθεί μετά από πιέσεις όσων βλέπουν εχθρούς τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς. Άλλωστε η πρόταση του νομοσχεδίου για μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας κινείται σε αυτή τη λογική των πιέσεων. Ενώ οι εκπαιδευτικοί έκαναν έως τώρα τις επιλογές τους με βάση τις εγκυκλίους, η μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας τους στη γενική ακυρώνει και ανατρέπει τον προγραμματισμό τους και στην πλειοψηφία τους καταδικάζει στην μόνιμη ανασφάλεια του αναπληρωτή. Ως γνωστό στην ειδική δεν έχει γίνει ΑΣΕΠ, ούτε υπάρχει νομικό πλαίσιο διορισμών, επομένως οι καθηγητές της ειδικής με βάση την νέα πρόταση των διορισμών δεν μπορούν να διοριστούν με κανένα τρόπο. Εάν, τώρα, τους αφαιρέσουν και τα μόρια της γενικής θα μείνουν για πάντα σε ένα πίνακα χωρίς μέλλον. Αναρωτιέμαι, όσοι επικαλούνται το δίκαιο αναφέρονται μόνο στο δικό τους; Το υπουργείο με τις επιλογές του επιβραβεύει μια ομάδα εκπαιδευτικών, ρίχνει στον καιάδα μια άλλη και συντηρεί, για να μην πούμε καλλιεργεί, την ανθρωποφαγία και το ανθρωποκυνηγητό. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι στις εποχές της κρίσης, κι ενώ οι εκπαιδευτικοί έχουν γίνει χίλια κομμάτια από τις προηγούμενες πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε», για να επιβιώσει κανείς απαιτεί το δικό του και μόνο συμφέρον (κι όχι δίκαιο, μια έννοια που συνδέεται με την απονομή δικαιοσύνης σε όλους) ακόμα κι αν πρόκειται να ρίξει τον άλλο στην ανεργία ή και στην καταστροφή της οικογενειακής του ζωής. Το υπουργείο, αντί να ικανοποιεί ομάδες μικροσυμφερόντων, θα πρέπει να σκεφτεί ένα δίκαιο τρόπο για όλους, ένα τρόπο που δεν θα αφαιρεί δικαιώματα ανάλογα με τις πιέσεις που δέχεται. Από μια αριστερή κυβέρνηση περιμένω δικαιοσύνη και όχι μικροπολιτικά παιχνίδια και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, όπως είχαμε τα προηγούμενα χρόνια.