Το 10% χωρίς νέα εξέταση, θεσμοθετήθηκε το 1997 , για να ισχύσει από το 2000 , με το σύστημα των πανελλαδικών, γιατί αναγνωριζότανε η δυσκολία , οικονομική και ψυχολογική, του θεσμού και επίσης η διατήρηση βαθμολογίας, ισχύει σε όλα τα συστήματα εισαγωγής Ευρώπης και Αμερικής.
Το ίδιο συμβαίνει και στα Πανεπιστήμια και στις προσλήψεις του δημοσίου, όπου δεν παίζει ρόλο το ποια χρονιά απέκτησες την βαθμολογία, με την οποία θα διαγωνιστείς.
Διατηρήθηκε για όλους όσους είχαν συμμετάσχει σε εξετάσεις, μέχρι την μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου το 2010, όπου έπρεπε να αρχίσει η μείωση των φοιτητών και κορυφώθηκε επί υπουργίας Αρβανιτόπουλου, όπου θεσμοθετήθηκε η κατάργηση του, από το 2016.
Άρα πρέπει να επανέλθει στην προ 2010 εφαρμογή, γιατί αυτό το νομοσχέδιο διορθώνει τις στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια και η στρέβλωση που έφερε ο περιορισμός και η κατάργηση του 10% είναι υποψήφιοι που δεν μπορούν να ξαναδώσουν εξετάσεις και αφού έχουν εξετασθεί σε 10, 9 και 6 μαθήματα έχοντας ξοδέψει από 7.000 ευρώ και πάνω , να μην μπορούν να δοκιμάσουν την εισαγωγή τους για λόγους οικονομικούς και για την προετοιμασία αλλά και για την εγκατάσταση, άρα δεν αρκούν μόνο 2 χρονιές για να εισαχθεί κάποιος. Ειδικά στην Ελλάδα που η σπουδές πληρώνονται 3 φορές. Από τους φόρους, από τα φροντιστήρια και στην διάρκεια των σπουδών εκτός κατοικίας.
Στο τέλος , οι πανελλαδικές δεν είναι ένα δίκαιο σύστημα, άρα το 10% για όλους δεν μπορεί να θεωρηθεί μη δίκαιο, ειδικά όταν έχει εφαρμοσθεί για πολλά χρόνια, χωρίς παράπονα, δίνοντας την ευκαιρία σε μη προνομιούχους να αποκτήσουν την ανώτερη εκπαίδευση. Έτσι και αλλιώς θα ισχύει μόνο για παλιούς υποψηφίους και για τα επόμενα 2 χρόνια , μέχρι να εφαρμοσθεί το νέο σύστημα.
Το 10% χωρίς νέα εξέταση, θεσμοθετήθηκε το 1997 , για να ισχύσει από το 2000 , με το σύστημα των πανελλαδικών, γιατί αναγνωριζότανε η δυσκολία , οικονομική και ψυχολογική, του θεσμού και επίσης η διατήρηση βαθμολογίας, ισχύει σε όλα τα συστήματα εισαγωγής Ευρώπης και Αμερικής. Το ίδιο συμβαίνει και στα Πανεπιστήμια και στις προσλήψεις του δημοσίου, όπου δεν παίζει ρόλο το ποια χρονιά απέκτησες την βαθμολογία, με την οποία θα διαγωνιστείς. Διατηρήθηκε για όλους όσους είχαν συμμετάσχει σε εξετάσεις, μέχρι την μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου το 2010, όπου έπρεπε να αρχίσει η μείωση των φοιτητών και κορυφώθηκε επί υπουργίας Αρβανιτόπουλου, όπου θεσμοθετήθηκε η κατάργηση του, από το 2016. Άρα πρέπει να επανέλθει στην προ 2010 εφαρμογή, γιατί αυτό το νομοσχέδιο διορθώνει τις στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια και η στρέβλωση που έφερε ο περιορισμός και η κατάργηση του 10% είναι υποψήφιοι που δεν μπορούν να ξαναδώσουν εξετάσεις και αφού έχουν εξετασθεί σε 10, 9 και 6 μαθήματα έχοντας ξοδέψει από 7.000 ευρώ και πάνω , να μην μπορούν να δοκιμάσουν την εισαγωγή τους για λόγους οικονομικούς και για την προετοιμασία αλλά και για την εγκατάσταση, άρα δεν αρκούν μόνο 2 χρονιές για να εισαχθεί κάποιος. Ειδικά στην Ελλάδα που η σπουδές πληρώνονται 3 φορές. Από τους φόρους, από τα φροντιστήρια και στην διάρκεια των σπουδών εκτός κατοικίας. Στο τέλος , οι πανελλαδικές δεν είναι ένα δίκαιο σύστημα, άρα το 10% για όλους δεν μπορεί να θεωρηθεί μη δίκαιο, ειδικά όταν έχει εφαρμοσθεί για πολλά χρόνια, χωρίς παράπονα, δίνοντας την ευκαιρία σε μη προνομιούχους να αποκτήσουν την ανώτερη εκπαίδευση. Έτσι και αλλιώς θα ισχύει μόνο για παλιούς υποψηφίους και για τα επόμενα 2 χρόνια , μέχρι να εφαρμοσθεί το νέο σύστημα.