Παρ. 22: "Οι Ομότιμοι Καθηγητές Α.Ε.Ι. δύνανται να προσφέρουν διδακτικό, ερευνητικό και εν γένει επιστημονικό έργο σε ΠΜΣ και να συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα ή να παραμένουν επιστημονικοί υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων μέχρι τη λήξη τους εφόσον η ανάληψη τέτοιων καθηκόντων άρχεται πριν την ημερομηνία έναρξης της αφυπηρέτησής τους".
Με άλλα λόγια: Όλοι οι συνταξιούχοι (από όλη την υφήλιο) δύνανται να διδάξουν σε Μεταπτυχιακά με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (Ν.3685/2008) ή να παρέχουν ερευνητικό έργο, εκτός από αυτούς που το ΑΕΙ έκρινε ως πιο αξιόλογους και τους επιβράβευσε ως Ομότιμους Καθηγητές. Η διάταξη συγκρούεται με πλήθος διατάξεων που διασφαλίζουν την ισότητα των δικαιωμάτων πρόσβασης στην εργασία, είναι πολλαπλώς αντισυνταγματική και βέβαια παραβιάζει και το ευρωπαϊκό πλαίσιο δικαίου (σχετ. Οδηγίες και νομολογία ΕΔΑΔ).
Πέραν αυτού, είναι ούτως ή άλλως αδιανόητο να τίθενται στεγανά και αποκλεισμοί στην έρευνα και στη μεταπτυχιακή διδασκαλία με κριτήριο το εάν κάποιος πήρε σύνταξη στην κύρια εργασιακή του απασχόληση ή εάν είναι ομότιμος καθηγητής (!!), ιδιαίτερα μάλιστα σε έναν κόσμο όπου ο μέσος όρος ζωής είναι τα (περίπου) 80 χρόνια. Περιττό να επισημάνουμε ότι τέτοιος αποκλεισμός δεν υπάρχει πουθενά.
Μπορεί άραγε να φανταστεί κανείς μια μεταπτυχιακή εκπαίδευση, όπου - για παράδειγμα - ο Μανώλης Κορρές (μετά από λίγα χρόνια) θα θέλει να διδάξει σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα και δεν θα του το επιτρέπει η νομοθεσία;
Παρ. 22: "Οι Ομότιμοι Καθηγητές Α.Ε.Ι. δύνανται να προσφέρουν διδακτικό, ερευνητικό και εν γένει επιστημονικό έργο σε ΠΜΣ και να συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα ή να παραμένουν επιστημονικοί υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων μέχρι τη λήξη τους εφόσον η ανάληψη τέτοιων καθηκόντων άρχεται πριν την ημερομηνία έναρξης της αφυπηρέτησής τους". Με άλλα λόγια: Όλοι οι συνταξιούχοι (από όλη την υφήλιο) δύνανται να διδάξουν σε Μεταπτυχιακά με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (Ν.3685/2008) ή να παρέχουν ερευνητικό έργο, εκτός από αυτούς που το ΑΕΙ έκρινε ως πιο αξιόλογους και τους επιβράβευσε ως Ομότιμους Καθηγητές. Η διάταξη συγκρούεται με πλήθος διατάξεων που διασφαλίζουν την ισότητα των δικαιωμάτων πρόσβασης στην εργασία, είναι πολλαπλώς αντισυνταγματική και βέβαια παραβιάζει και το ευρωπαϊκό πλαίσιο δικαίου (σχετ. Οδηγίες και νομολογία ΕΔΑΔ). Πέραν αυτού, είναι ούτως ή άλλως αδιανόητο να τίθενται στεγανά και αποκλεισμοί στην έρευνα και στη μεταπτυχιακή διδασκαλία με κριτήριο το εάν κάποιος πήρε σύνταξη στην κύρια εργασιακή του απασχόληση ή εάν είναι ομότιμος καθηγητής (!!), ιδιαίτερα μάλιστα σε έναν κόσμο όπου ο μέσος όρος ζωής είναι τα (περίπου) 80 χρόνια. Περιττό να επισημάνουμε ότι τέτοιος αποκλεισμός δεν υπάρχει πουθενά. Μπορεί άραγε να φανταστεί κανείς μια μεταπτυχιακή εκπαίδευση, όπου - για παράδειγμα - ο Μανώλης Κορρές (μετά από λίγα χρόνια) θα θέλει να διδάξει σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα και δεν θα του το επιτρέπει η νομοθεσία;