Όπως και άλλοι έχουν ήδη επισημάνει, η πρακτική της εξέλιξης των μελών ΔΕΠ με ανοικτές διαδικασίες πρέπει επιτέλους να εκλείψει. Πρόκειται για απαράδεκτη και ανούσια πρακτική, η οποία μόνο προβλήματα δημιουργεί. Κατά τα άλλα η περιγραφή των προσόντων για εκλογή στη βαθμίδα του Επίκουρου δε διευκρινίζει ταυτόχρονα τον τρόπο αξιολόγησης ενός Λέκτορα υπό εξέλιξη: πού είναι το διδακτικό έργο (εντελώς παραγνωρισμένο, αν και θα έπρεπε να κατέχει πρώτιστη θέση), η επίβλεψη διπλωματικών (δεν υπάρχουν σε όλα τα Τμήματα), οι επιμέλειες εκδόσεων, οι συλλογικοί τόμοι, η συμμετοχή ή/και συγκρότηση ερευνητικών ομάδων και τόσα άλλα; Πού είναι η αξιολόγηση του διοικητικού έργου, ή της εν γένει θετικής ή μη παρουσίας στο Τμήμα; Τέλος, αναφορικά με τη δυνατότητα μονιμοποίησης: πρόκειται για ένα θετικό βήμα, ιδιαίτερα στην περίπτωση των Λεκτόρων. Ωστόσο, θα πρέπει αφενός μεν ο νόμος να γίνει πιο σαφής ως προς τις διαδικασίες, αφετέρου δε να συμπεριλάβει συγκεκριμένες μεταβατικές πρόνοιες ιδιαίτερα για όσους ορκίστηκαν παραιτούμενοι από άλλες, μόνιμες οργανικές, θέσεις του Δημοσίου. Αυτό γιατί εφόσον κάτι τέτοιο θεωρείται διπλοθεσία, θα πρέπει και να συνεπάγεται τα ίδια δικαιώματα που εντέλει συνιστούν απαγορευτική την κατοχή δύο θέσεων. Σε άλλη περίπτωση, υπό το ισχύον καθεστώς θα έπρεπε (έστω υπό προϋποθέσεις) μια μόνιμη οργανική θέση του Δημοσίου να μην αποτελεί κώλυμα για το διορισμό σε μια θέση ουσιαστικά συμβασιούχου επί θητεία. Υπό την έννοια αυτή, θα πρέπει και γενικότερα να υπάρξει πρόνοια σχετικά με τη διασφάλιση της εργασιακής ασφάλειας των μελών ΔΕΠ επί θητεία, όπως άλλωστε ίσχυε και στο παρελθόν.
Όπως και άλλοι έχουν ήδη επισημάνει, η πρακτική της εξέλιξης των μελών ΔΕΠ με ανοικτές διαδικασίες πρέπει επιτέλους να εκλείψει. Πρόκειται για απαράδεκτη και ανούσια πρακτική, η οποία μόνο προβλήματα δημιουργεί. Κατά τα άλλα η περιγραφή των προσόντων για εκλογή στη βαθμίδα του Επίκουρου δε διευκρινίζει ταυτόχρονα τον τρόπο αξιολόγησης ενός Λέκτορα υπό εξέλιξη: πού είναι το διδακτικό έργο (εντελώς παραγνωρισμένο, αν και θα έπρεπε να κατέχει πρώτιστη θέση), η επίβλεψη διπλωματικών (δεν υπάρχουν σε όλα τα Τμήματα), οι επιμέλειες εκδόσεων, οι συλλογικοί τόμοι, η συμμετοχή ή/και συγκρότηση ερευνητικών ομάδων και τόσα άλλα; Πού είναι η αξιολόγηση του διοικητικού έργου, ή της εν γένει θετικής ή μη παρουσίας στο Τμήμα; Τέλος, αναφορικά με τη δυνατότητα μονιμοποίησης: πρόκειται για ένα θετικό βήμα, ιδιαίτερα στην περίπτωση των Λεκτόρων. Ωστόσο, θα πρέπει αφενός μεν ο νόμος να γίνει πιο σαφής ως προς τις διαδικασίες, αφετέρου δε να συμπεριλάβει συγκεκριμένες μεταβατικές πρόνοιες ιδιαίτερα για όσους ορκίστηκαν παραιτούμενοι από άλλες, μόνιμες οργανικές, θέσεις του Δημοσίου. Αυτό γιατί εφόσον κάτι τέτοιο θεωρείται διπλοθεσία, θα πρέπει και να συνεπάγεται τα ίδια δικαιώματα που εντέλει συνιστούν απαγορευτική την κατοχή δύο θέσεων. Σε άλλη περίπτωση, υπό το ισχύον καθεστώς θα έπρεπε (έστω υπό προϋποθέσεις) μια μόνιμη οργανική θέση του Δημοσίου να μην αποτελεί κώλυμα για το διορισμό σε μια θέση ουσιαστικά συμβασιούχου επί θητεία. Υπό την έννοια αυτή, θα πρέπει και γενικότερα να υπάρξει πρόνοια σχετικά με τη διασφάλιση της εργασιακής ασφάλειας των μελών ΔΕΠ επί θητεία, όπως άλλωστε ίσχυε και στο παρελθόν.