Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος Γατής' | 3 Δεκεμβρίου 2009, 09:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στη δημόσια αυτή συζήτηση σαφώς και υπάρχουν διαφοποιήσεις σχετικά με το σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών, όπως υπάρχουν και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα, που έχουν καθαρά βιωματικό χαρακτήρα. Όμως, για να προσεγγίσουμε ένα ζήτημα, θα πρέπει να θέσουμε και κάποιες συλλογιστικές βάσεις. Θα ξεκινήσω από τη διαπίστωση -και ίσως συμφωνήσουν αρκετοί μαζί μου- ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα απολύτως σταθερό σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών στη δημόσια εκξπαίδευση, όπως και δεν υπάρχει συνολική και ενιαία εθνική στρατηγική ή αντίστοιχος σχεδιασμός για τη δημόσια εκπαίδευση. Το ίδιο συμβαίνει -διαχρονικά- και με το σύστημα προσλήψεων. Πριν τον πρώτο ΑΣΕΠ το 1998 και με την κατάργηση της επετηρίδας που στην ουσία δεν καταργήθηκε ποτέ παρά μόνο άλλαξε μορφές και όχι μορφή, το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε λυθεί κατά ένα μεγάλο μέρος αν τότε καλούνταν οι εκπαιδευτικοί που ήταν εγγεγραμμένοι στην επτηρίδα και υπηρετούσαν σε μόνιμες θέσεις δημοσίων φορέων, τραπεζών, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ κλπ να επιλέξουν εαν θα επιθυμούσαν να παραμείνουν στην εργασία που ήδη κατείχαν. Ιδιαίτερα δε τότε που το κλίμα της εργασιακής ανασφάλειας δεν υπήρχε, που οι αποδοχές σε κάποιους άλλους τομείς του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα ήταν ιδιαίτερα παχυλές σε σχέση με αυτές των εκπαιδευτικών, είναι σίγουρο ότι η επετηρίδα θα μπορούσε να είχε αποσυμφορηθεί, οι αναπληρωτές θα μπορούσαν να είχαν απορροφηθεί γρηγορότερα σε μόνιμες οργανικές θέσεις. Συνεπώς, χρειαζόταν ένα σαφώς διατυπωμένο από την τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ -και όχι μόνο- χρονοδιάγραμμα απορρόφησης των εκπαιδευτικών που έτσι κι αλλιώς και είχαν προσφέρει στη δημόσια εκπαίδευση, και την εμπειρία διέθεταν αλλά και τα προβλήματα γνώριζαν, διότι τα βίωναν. Μέσα από αυτή τη συλλογιστική η κατάργηση της επετηρίδας και ο διαγωνσιμός του ΑΣΕΠ έπειτα ως κριτήριο πρόσληψης θα είχαν διαφορετική αντιμετώπιση. Αντ΄αυτών, όμως, δημιουργήθηκαν ΝΕΕΣ ΕΠΕΤΗΡΙΔΕΣ και ξαφνικά με μια τροποποίηση θυμήθηκαν κάποιοι τους επιτυχόντες αλλά όχι διοριστέους του 1998 και εντεύθεν δημιουργώντας μάλλον επί τη βάσει της αναγνώρισης της προσφοράς μέσω της αναπλήρωσης και της απαράδεκτης ωρομισθίας των συναδέλφων ένα νέο κύμα που διογκώνεται και διεκδικεί αυτό που δικαιούται και που συνταγματικά είναι κατοχυρωμένο. Από την άλλη υπάρχουν και οι φωνές εκπαιδευτικών που αισθάνονται ως διοριστέοι του ΑΣΕΠ αδικημένοι, κυρίως δε κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων, αφού μιας και περνούν επιτυχώς την εν λόγω ψυχοφθόρο βάσανο της εξέτασης, υποχρεούνται να θεωρούν εαυτούς άξιους μόνο για το υπόλοιπο, ό,τι περισσέψει δηλαδή, και διανύουν μια unisex στρατιωτικοεκπαιδευτική θητεία σε περιοχές πλέον απομακρυσμένες. Θα πει κανείς ότι και οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι δεν αφήνουν τις οικογένειές τους τόσο για βιοποριστικούς λόγους όσο και για λόγους συγκέντρωσης μορίων προϋπηρεσίας; Ασφαλώς. Αλλά και στις δυο περιπτώσεις μιλάμε για επιλογή. Συμπερασματικά, λοιπόν, για να μην υφίστανται αδικίες, θα πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να γίνουν τα εξής βήματα: (α) Θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε τι δημόσια παιδεία θέλουμε, (β) καταγραφή των αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό (γ) μελλοντικός αριθμός συνταξιοδοτούμενων εκπαιδευτικών -σε βάθος 5ετίας- σε συνδυασμό με την καταγραφή του υφιστάμενου κατ΄έτος ενεργού μαθητικού πληθυσμού, (δ) μεταβατικό στάδιο απορρόφησης των εκπαιδευτικών στις επετηρίδες μαζί με τους διοριστέους ΑΣΕΠ ή επιτυχόντες ΑΣΕΠ σε συνδυασμό με τα (β), (γ) και οι θέσεις που θα προκηρύσονται να είναι αναλογικές, να συμβαδίζουν με τις πραγματικές ανάγκες, (ε) προγραμματισμός -και όχι φυσικά της τελευταίας στιγμής, (στ) ιδιαίτερη έμφαση στις περιοχές που αντιμετωπίζουν έντονο δημογραφικό πρόβλημα (δε μπορεί στον 21ο αι. να επιτρέπουμε να κλείνουν σχολεία) σε συνδυασμό με πρωτοβουλίες ανάπτυξης, (ζ) επιτέλους ένα σαφές, ενιαίο πλαίσιο τρόπου διορισμού. Απόστολος Γατής, καθηγητής 3ου Γυμνασίου Λαμίας