Αρχική Ρυθμίσεις για την ανώτατη εκπαίδευσηΆρθρο 47: Θέματα αναπληρωτών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσηςΣχόλιο του χρήστη Σταύρος | 23 Ιουνίου 2015, 21:45
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Όλοι ,ανεξαρτήτως,οι αναπληρωτές καθηγητές-δάσκαλοι-νηπιαγωγοί ήρθαν αντιμέτωποι με το «κλείδωμα» των πινάκων προϋπηρεσίας από το 2010 και εξής. Παρόλα αυτά, πολλοί από αυτούς, παρέμειναν ενεργοί και προχώρησαν στην απόκτηση επιπλέον παιδαγωγικών και μορφωτικών προσόντων που τους έδωσαν την δυνατότητα να εργαστούν στην ειδική αγωγή. Πολλοί από αυτούς έχουν επιτυχία στον ΑΣΕΠ, έχουν εργαστεί στην γενική εκπαίδευση και έχουν υποστεί τον εμπαιγμό των προηγούμενων κυβερνήσεων με τις διαρκείς εξαγγελίες περί διενέργειας διαγωνισμών ΑΣΕΠ. Όμως, θέλησαν να αποκτήσουν επιπλέον προσόντα στην λογική της δια βίου μάθησης και της διεύρυνσης και βελτίωσης των ικανοτήτων, με αποκλειστικό γνώμονα, να προσφέρουν στους μαθητές την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση. Τα προσόντα αυτά αφορούν ως επί το πλείστον μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών Ελληνικών αλλά και Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς δίδακτρα (άρα δεν υπάρχει η λογική της ταξικής – οικονομικής ελιτ σε όσους τα απέκτησαν) και με την αναγνώριση του επίσημου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (άρα αναιρείται η παραφιλολογία περί ειδικών συνθηκών απόκτησης εκτός αν το ΥΠΟΠΑΙΘ συντηρεί εν γνώσει του ένα διαβλητό σύστημα) ΔΟΑΤΑΠ. Οπότε οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός επιθυμούσε πραγματικά να εργαστεί θα μπορούσε να προχωρήσει στην απόκτηση αντίστοιχου διπλώματος εξειδίκευσης και να αναγνωριστεί από τον επίσημο κρατικό φορέα. Με την διάταξη όμως που προωθεί το ΥΠΟΠΑΙΘ, επί της ουσίας θεωρεί πως όλα αυτά τα χρόνια οι εκπαιδευτικοί της Ειδική Εκπαίδευσης δεν εργάζονταν με μαθητές αλλά σε κάποιο άλλον τομέα του Δημοσίου προχωρώντας σε έναν συγκεκαλυμμένο ιδιότυπο ρατσισμό ως προς τους μαθητές των δομών της ειδικής αγωγής. Αφήνει λοιπόν, στην άκρη την συμπεριληπτική αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος.Η στροφή προς το συμπεριληπτικό μοντέλο απαιτεί απομάκρυνση από το μοντέλο της λογικής της κατηγοριοποίησης των μαθητών σε φυσιολογικούς και αποκλίνοντες.ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΝΙΑΙΑ!ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 4 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 47