Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'πανεπιστημιακός ΠΘ' | 25 Ιουνίου 2015, 16:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η νέα διατύπωση του άρθρου περί ασύλου, αλλά ακόμα και η χρήση του επιθετικού του προσδιορισμού "πανεπιστημιακό" και όχι "ακαδημαϊκό", είναι σαφές ότι θεωρεί ως φυσικό υποκείμενο που θα απολαμβάνει την προστασία που αποδίδεται στην έννοια άσυλο, όχι όλη την κοινωνία (όπως έκανε ο 1268/82), αλλά την πανεπιστημιακή κοινότητα (όπως έκανε ο "ν. Γιαννάκου"). Ο περιορισμένος χώρος αυτών των σχολίων δεν μου επιτρέπει εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση, καταθέτω όμως την κάθετη διαφωνία μου με την προσέγγιση αυτή. Ας φανταστούμε την εικόνα του Πολυτεχνείου του '73 με δικαίωμα ασύλου μόνο για τους φοιτητές. Και ας μην υπάρξει τυχόν αντίλογος του τύπου "αυτά πλέον δεν χρειάζονται, η δημοκρατία μας είναι στέρεη και δεδομένη". Μάλιστα, όσο στέρεη ήταν και η οικονομία στη χώρας μας μέχρι πριν 5-6 χρόνια, αλλά προέκυψαν τα μνημόνια, όσο στέρεη είναι και η δημοκρατία σε κάθε χώρα της Ευρώπης, αλλά προέκυψε η φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου. Αλλά και εντός των πλαισίων της πανεπιστημιακής κοινότητας δημιουργεί σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις, αφού η "προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία", σε μια σειρά από περιπτώσεις, δεν μπορεί να ισχύει ταυτόχρονα για όλες τις ομάδες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ας υποθέσουμε ότι διοικητικοί υπάλληλοι (πχ. υπό την απειλή της απόλυσης) πραγματοποιούν κατάληψη του Ιδρύματος προασπιζόμενοι το δικαίωμά τους στην εργασία. Μαθήματα δεν επιτρέπουν να πραγματοποιούνται, επομένως οι φοιτητές δεν μπορούν ταυτόχρονα να απολαμβάνουν το δικαιώμά τους στη γνώση. Αν μάλιστα κάποιος από τους φοιτητές θελήσει να προστατέψει το δικαίωμά του στη γνώση μπορεί, επικαλούμενος το εν λόγω άρθρο, να προσφύγει στις δικαστικές αρχές και να ζητήσει την παρέμβασή τους, πράγμα που οι αρχές οφείλουν να κάνουν. Με άλλα λόγια, το υπουργείο ετοίμασε το νομοθετικό πλαίσιο για την εν τη γεννέσει διάλυση κάθε δυναμικής διεκδίκησης από ομάδα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όταν οποιαδήποτε άλλη ομάδα αντιτίθεται στη διεκδίκηση αυτή και θα μπορεί να επικαλεστεί την κατάλυση του δικού της δικαιώματος για να ζητήσει την άμμεση παρέμβαση των δημόσιων αρχών. Μπορεί αυτό το καθαρά απεργοσπαστικό νομοθετικό πλαίσιο να εντάσσεται στα πλαίσια αριστερής πολιτικής;