Το "Ενιαίο και Αδιάσπαστο Δίπλωμα Μεταπτυχιακού Επιπέδου" δεν μπορεί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, να παρεμείνει ως τέτοιο, δηλ. ως ενιαίο και αδιάσπαστο, αφού προσκρούει στο έλλογο ερώτημα -πέρα από τα νομικά ζητήματα που τυχόν τίθενται- "πως είναι δυνατόν να υπάρχει μεταπτυχιακό δίπλωμα χωρίς να υπάρχει προπτυχιακός τίτλος σπουδών;". Αργά ή γρήγορα λοιπόν το 5 θα γίνει 3+2, με άλλα λόγια Συνθήκη Μπολόνια, όταν όλοι όσοι την δοκίμασαν στην Ευρώπη προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν.
5 χρόνια σπουδές συνεπάγονται ανωτέρου επιπέδου τίτλο σπουδών και (επίπεδο στο ΕΠΠ) σε σχέση με 4 χρόνια σπουδές. Η προσέγγιση που υιοθετείται είναι απόλυτα ποσοτική, προσέγγιση που εξ αυτού και μόνο, είναι προβληματική, αφού υποτίθεται ότι η έμφαση θα πρέπει να δίδεται σε ποιοτικές προσεγγίσεις. Μα η επιστήμη που σπουδάζει ο κάθε φοιτητής δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο; Ο χρόνος τυπικής φοίτησης για την οικοδόμηση βασικών, στέρεων και διαχρονικών γνώσεων και δεξιοτήτων σε κάθε επιστήμη είναι ο ίδιος; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν θα πρέπει η διαφορετικής χρονικής διάρκειας φοίτηση ώστε οι φοιτητές να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης αναφορικά με την διαφορετική επιστήμη που ο καθένας τους επέλεξε, να καταλήγει στη λήψη διαφορετικού επιπέδου τίτλου σπουδών;
"Μα γιατί να αδικούνται οι φοιτητές ελληνικών 5ετών Τμημάτων όταν μετά πάνε στο εξωτερικό για συνέχιση των σπουδών τους και τους ζητάνε να κάνουν MSc;" Τα ελληνικά Ιδρύματα είναι υποχρεωμένα να παρέχουν μόνο Ptyxio, ούτε Bachelor, ούτε MSc. Ο Έλληνας φοιτητής 5ετούς Σχολής που θέλει να συνεχίσει σπουδές στο εξωτερικό, μπορεί να καταθέτει στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού το Ptyxio του και την αναλυτική βαθμολογία μαθημάτων του, όπου φαίνεται η 5ετής διάρκεια σπουδών καθώς και οι ECTS μονάδες του και να ζητά να γίνει δεκτός κατευθείαν για PhD.
Το "Ενιαίο και Αδιάσπαστο Δίπλωμα Μεταπτυχιακού Επιπέδου" δεν μπορεί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, να παρεμείνει ως τέτοιο, δηλ. ως ενιαίο και αδιάσπαστο, αφού προσκρούει στο έλλογο ερώτημα -πέρα από τα νομικά ζητήματα που τυχόν τίθενται- "πως είναι δυνατόν να υπάρχει μεταπτυχιακό δίπλωμα χωρίς να υπάρχει προπτυχιακός τίτλος σπουδών;". Αργά ή γρήγορα λοιπόν το 5 θα γίνει 3+2, με άλλα λόγια Συνθήκη Μπολόνια, όταν όλοι όσοι την δοκίμασαν στην Ευρώπη προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν. 5 χρόνια σπουδές συνεπάγονται ανωτέρου επιπέδου τίτλο σπουδών και (επίπεδο στο ΕΠΠ) σε σχέση με 4 χρόνια σπουδές. Η προσέγγιση που υιοθετείται είναι απόλυτα ποσοτική, προσέγγιση που εξ αυτού και μόνο, είναι προβληματική, αφού υποτίθεται ότι η έμφαση θα πρέπει να δίδεται σε ποιοτικές προσεγγίσεις. Μα η επιστήμη που σπουδάζει ο κάθε φοιτητής δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο; Ο χρόνος τυπικής φοίτησης για την οικοδόμηση βασικών, στέρεων και διαχρονικών γνώσεων και δεξιοτήτων σε κάθε επιστήμη είναι ο ίδιος; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν θα πρέπει η διαφορετικής χρονικής διάρκειας φοίτηση ώστε οι φοιτητές να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης αναφορικά με την διαφορετική επιστήμη που ο καθένας τους επέλεξε, να καταλήγει στη λήψη διαφορετικού επιπέδου τίτλου σπουδών; "Μα γιατί να αδικούνται οι φοιτητές ελληνικών 5ετών Τμημάτων όταν μετά πάνε στο εξωτερικό για συνέχιση των σπουδών τους και τους ζητάνε να κάνουν MSc;" Τα ελληνικά Ιδρύματα είναι υποχρεωμένα να παρέχουν μόνο Ptyxio, ούτε Bachelor, ούτε MSc. Ο Έλληνας φοιτητής 5ετούς Σχολής που θέλει να συνεχίσει σπουδές στο εξωτερικό, μπορεί να καταθέτει στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού το Ptyxio του και την αναλυτική βαθμολογία μαθημάτων του, όπου φαίνεται η 5ετής διάρκεια σπουδών καθώς και οι ECTS μονάδες του και να ζητά να γίνει δεκτός κατευθείαν για PhD.