Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Πρώην ιδιωτικός εκπαιδευτικός' | 25 Ιουνίου 2015, 18:38

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα τελευταία 20 χρόνια οι κυβερνήσεις διαμόρφωναν εκπαιδευτικές πολιτικές υπό την κυριαρχία της παγκόσμιας αγοράς, καθώς προσπάθησαν να διαμορφώσουν στους μαθητές δεξιότητες/ικανότητες παγκόσμια αποδεκτές, που, στο όνομα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας, δε θα αμφισβητούσαν τη φύση και τη λειτουργία αυτής της αγοράς. Οι πολιτικές αυτές αφορούσαν δύο επίπεδα ,την κοινωνία της Γνώσης και τη διαχείριση των εργασιακών σχέσεων . Μια και αυτή η παγκόσμια αγορά βασίζεται στη γνώση – Κοινωνία της Γνώσης- πρέπει ν' αλλάξουν καταρχήν στο σχολείο οι στόχοι του (δηλ. τα μαθησιακά του αποτελέσματα) και συνεπώς ό,τι σχετίζεται με αυτούς: Αύξηση του μέσου επιπέδου εκπαίδευσης όλων των μαθητών, νέα αναλυτικά προγράμματα και διδακτικά βιβλία, εισαγωγή και διάδοση νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφορίας, νέες μέθοδοι διδασκαλίας και εκτίμησης (αξιολόγησης) των μαθησιακών αποτελεσμάτων, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και συστηματική αξιολόγηση του έργου τους (και των ίδιων), εισαγωγή δεικτών συγκριτικής αποτίμησης (ενδοσχολικής, διασχολικής και διεθνούς) της ποιότητας των μαθησιακών αποτελεσμάτων, ανάπτυξη νέων εταιρικών σχέσεων με το σχολείο (δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς), δια βίου μάθηση κ.τ.ό. Τα θεσμικά μέτρα που εγκαινιάστηκαν από το 1997 και με περισσότερη ευελιξία εφαρμόζονται και διευρύνονται μέχρι και σήμερα δεν ήταν ποτέ ούτε ευκαιριακά ούτε υπουργικά. Αποτελούσαν αντίθετα την ελληνική εκδοχή της κυρίαρχης εκπαιδευτικής ιδεολογίας στην Ε.Ε και κάτι παραπάνω . Έτσι μέχρι σήμερα το σχολείο συνέβαλλε (πάντοτε ως Παιδεία!) στη διευρυνόμενη αναπαραγωγή και διαχείριση της εργασιακής δύναμης (εννοείται ως κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας), με μέτρα και συνολική πολιτική στρατηγική που στόχευαν: α) στην εξασφάλιση επάρκειας ενός εφεδρικού εργατικού δυναμικού για την κάλυψη πολλαπλών αγοραίων αναγκών (προσωρινών-αορίστου ,εγχώριων-ξένων, χρόνου κτό.) και β) σε μια μονοσήμαντη κατάρτισή του, που, στο όνομα της τεχνολογικής πληροφορίας, και με την εγκαθίδρυση αγοραίων μαθησιακών κριτηρίων, να υπονομεύει την αξία της γενικής παιδείας σαν αγαθού και όχι σαν εμπορεύματος καθώς και τις προϋποθέσεις κατανόησης του κοινωνικού. Σε αυτό το πλαίσιο η ιδιωτική εκπαίδευση ήταν πρωτοπόρος σε όλα (και στη διαμόρφωση μιας ιδεολογίας αλλά και στην πρακτική του απέναντι στην αμειβόμενη εργασία) Αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν αρχίζει να αντιμετωπίζει δειλά δειλά τις εργασιακές παθογένειες δίνοντας περισσότερους βαθμούς ελευθερίας στους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς στον ιδιωτικό τομέα . Έτσι : Η κατάργηση των αναιτιολόγητων απολύσεων με τις σχετικές ρυθμίσεις θωρακίζουν το αγαθό της εκπαίδευσης (και όχι το εμπόρευμα ), υποβοηθώντας τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό να το παρέχει ανόθευτα, χωρίς πιέσεις για παραχάραξη εξετάσεων, ωρολόγιων προγραμμάτων, βαθμολογιών καθώς και για παροχή απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας που μέχρι τώρα παράνομα ενίσχυε . Η απόλυση συνεχίζει να προβλέπεται ,αλλά καταργείται τουλάχιστον της αναιτιολόγητης απόλυσης δεν προστατεύει τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό, αλλά τον στηρίζει να λειτουργεί με μεγαλύτερη ελευθερία βελτιώνοντας την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. • Με τις ρυθμίσεις τις σχετικές με τα εσωτερικά φροντιστήρια διασφαλίζεται η θεσμοθέτηση των δράσεων των ιδιωτικών σχολείων με τη δήλωση των αντίστοιχων ωρών στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και η τακτική και ασφαλισμένη απασχόληση των εκπαιδευτικών, αφού οι ώρες αυτές θα συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό των ωρών του διοριστήριου και θα μετρούν για την προϋπηρεσία. Έτσι δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση κατάργηση των επιπλέον δράσεων και απώλεια των θέσεων εργασίας που σχετίζονται με αυτές εφόσον το ιδιωτικό σχολείο δεν θα ήθελε να καταστρατηγήσει την εργασιακή νομοθεσία έχοντας παράνομο προσωπικό .