Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος Τ.' | 3 Δεκεμβρίου 2009, 17:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εργάζομαι ως ωρομίσθιος εκπαιδευτικός τα τελευταία 5 ακαδημαϊκά έτη. Με δεδομένο την προηγούμενη ισχύουσα κατάσταση για τους διορισμούς των εκπαιδευτικών, είχα πάρει την απόφαση να πάω παντού ως ωρομίσθιος και με οποιοιδήποτε κόστος. Τι εννοώ. Εκτός της πρώτης χρονιάς, τα υπόλοιπα χρόνια δούλευα ωρομίσθιος εκτός της μόνιμης κατοικίας μου. Έκανα άπειρα χιλιόμετρα προσπαθώντας να αποκτήσω έστω και 0,1 μόριο παραπάνω, νοίκιαζα σπίτι, γιατί πίστευα πως θα με φέρει πιο κοντά στο διορισμό ή έστω στο να είμαι αναπληρωτής. Επέλεξα δυσπρόσιτα σχολεία, όποτε μου δινόταν η δυνατότητα. Δεν το έκανα για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για την προϋπηρεσία. Ξεκαθαρίζω πως θεωρώ πως πρέπει να κλείσουν οι διάφορες «μαύρες τρύπες» μοριοδότησης (βλέπε Εκκλησιαστικά σχολεία, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, Ιδιωτικά Σχολεία κτλ.), από τις οποίες κατάφεραν και διορίστηκαν κάποιοι, και συμφωνώ με την διάθεση του ΥΠΕΠΘ, να πάψουν να υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις. Δεν πρέπει όμως να λειτουργήσουμε με την λογική «πονάει κεφάλι κόβω κεφάλι».Επειδή κάποιοι κατάφεραν με πλάγιους τρόπους να αναρριχηθούν στον Πίνακα Αναπληρωτών, δεν πρέπει να επηρεάσει η όποια απόφαση θα παρθεί, και όσους ΕΝΤΕΛΩΣ αξιοκρατικά, έντιμα και ηθικά κέρδισαν την όποια προϋπηρεσία τους έως τώρα. Επιπρόσθετα θα ήθελα να τονίσω και το εξής. Το προηγούμενο σύστημα έδινε ουσιαστικά την δυνατότητα διορισμού με τρεις τρόπους. Πρώτος: Προϋπηρεσία (βλέπε 30μηνο), Δεύτερος: Επιτυχία ΑΣΕΠ και Τρίτος: Προϋπηρεσία + Επιτυχία ΑΣΕΠ. Άρα έδινε την επιλογή στο εκάστοτε εκπαιδευτικό ή να δουλεύει όσο περισσότερο γίνεται, για απόκτηση προϋπηρεσίας ή να διαβάζει όσο περισσότερο γίνεται για επιτυχία στον ΑΣΕΠ ή ένα συνδυασμό των δύο. Δεν είναι ηθικό να ακυρώσουμε όσους αφιέρωσαν όλο τους τον εαυτό στην προσπάθεια να διοριστούν μόνο με την προϋπηρεσία. Ας αναλογιστούμε πως όλοι αυτοί έχουνε κάνει ένα σχεδιασμό ζωής και με υπολογισμούς βάσει μορίων, προσπαθούν να κάνουν το όνειρο της μόνιμης εργασίας ,και όχι της ωρομίσθιας ,πραγματικότητα. Όλοι αυτοί δεν είχανε το χρόνο εκ των πραγμάτων να ασχοληθούνε με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ σοβαρά, και να αποκτήσουν την έστω μια επιτυχία σε ΑΣΕΠ (εύκολο να το λες, δύσκολο αν συμμετέχεις στον αγώνα απόκτησης προϋπηρεσίας με 20 ώρες σε δύο και τρείς διαφορετικές πόλεις). Παράλληλα να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η απόφαση αυτή, των όποιων συναδέλφων να κυνηγάνε την προϋπηρεσία, πρόεκυψε από την ισχύουσα νομοθεσία και δεν ήτανε μια αυθαίρετη επιλογή ˙ ήτανε όμως μία απόφαση σχεδιασμού ζωής. Παράλληλα, τώρα που ανοίγει η συζήτηση για τους εκπαιδευτικούς και το σύστημα διορισμών τους, θα ήθελα να επισημάνω και ακόμη μία παράμετρο. Την απόκτηση Παιδαγωγικής επάρκειας. Πιστεύω πως τόσα χρόνια κλάδοι όπως αυτός της Πληροφορικής, και όχι μόνο, βιώνουν μια μεγάλη αδικία. Δηλαδή, το σύστημα τους θεωρεί ικανούς να διαγωνίζονται στον ΑΣΕΠ στα παιδαγωγικά μαθήματα αλλά Παιδαγωγική επάρκεια δεν έχουνε. Μπορούνε να διδάσκουν στα σχολεία ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές αλλά Παιδαγωγική επάρκεια δεν έχουνε. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό τον Σεπτέμβρη του 2009, λίγο πριν τη διάλυση της Βουλής λόγω εκλογών έρχεται η τροπολογία Λυκουρέτζου (πρώην Υφυπουργού ΥΠΕΠΘ) να μεγιστοποιήσει την ήδη υπάρχουσα αδικία. Αναγνωρίζει Παιδαγωγική επάρκεια μόνο σε μία σχολή Πληροφορικής (Πανεπιστήμιο Πληροφορικής Πειραιά) της οποίας το πρόγραμμα σπουδών δεν διαφοροποιείται πλέον σε τόσο μεγάλο βαθμό από όλα τα προγράμματα σπουδών των σχολών Πληροφορικής. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι απόφοιτοι αυτής της Σχολής να προηγηθούν όλων των υπολοίπων στον πίνακα Αναπληρωτών ΠΕ19-20 και να «προσπερνούν» με 0,1 μόριο κάποιον που έχει 15 ή και παραπάνω μόρια.. Επομένως θεωρώ ότι Παιδαγωγική επάρκεια θα πρέπει να αναγνωρίζεται και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα να αναγνωρίζεται η Παιδαγωγική επάρκεια, σε όσους έχουνε περάσει τα παιδαγωγικά μαθήματα στον ΑΣΕΠ ανεξαρτήτως του αν είναι επιτυχόντες ή όχι (εφόσον ο ΑΣΕΠ έχει εξελιχθεί σε θεσμό πιστοποίησης γνώσης). Ακόμη και σε όσους διδάσκουν από κάποιο χρονικό διάστημα (πχ. 15 μήνες προϋπηρεσίας) και επάνω. Η εκπαιδευτική εμπειρία και ο χρόνος μέσα στην τάξη που έχει ο κάθε εκπαιδευτικός πρέπει να συνυπολογίζεται, ουσιαστικά ως προσόν. Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί θεωρώ πως είναι κλειστές οι πόρτες της σχολής ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ) για κάποιους εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν τα ουσιαστικά προσόντα να διδάσκουν, άλλα όχι τα τυπικά και βλέπουν κάποιους με πλάγιους τρόπους να τους προσπερνούνε… Αν λοιπόν το Υπουργείο πραγματικά πιστεύει πως πάνω από όλα είναι ο μαθητής, συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Άλλα να θυμηθούμε όλοι, πως ο μαθητής θα μπορέσει να αποκτήσει τα μέγιστα από ένα εκπαιδευτικό που θα αφιερώνεται στο μάθημα του, την προετοιμασία του και γενικότερα από αυτόν που ονομάζουμε όλοι «άξιο εκπαιδευτικό». Πως είναι δυνατό ένας καθηγητής να αποδώσει τα μέγιστα όταν ζει όλη αυτή την αβεβαιότητα που έχει προκύψει. Παρακαλώ όλους τους αρμόδιους στο Υπουργείο, να αναλογιστούν το ζήτημα αυτό και όλες τις παράπλευρες πτυχές του, με την αρμόζουσα σοβαρότητα. Σας παρακαλώ ακόμη, να σκεφτείτε πως έχετε να κάνετε με ανθρώπους και όχι μόνο με στατιστικές και αριθμούς. Ανθρώπους μάλιστα που έχουνε σκοπό την μεταλαμπάδευση γνώσης και εκπαίδευσης των νέων αυτής της χώρας. Με ηθικές αλλαγές και μόνο, πιστεύω πως το σύνθημα «Πάνω από όλα ο μαθητής» θα γίνει πράξη. Ελπίζω οι προτάσεις μου παραπάνω να «φώτισαν» κάποια σημεία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ευελπιστώ επίσης η ηλεκτρονική αυτή αποστολή να «καταφέρει» να αναγνωστεί από τους αρμόδιους, και να την λάβουν υπόψη τους στην τελική τους πρόταση για το νέο νομοθετικό πλαίσιο. Κλείνοντας να υπενθυμίσω πως: «Σωστά οργανωμένη Παιδεία σημαίνει η βάση για σωστά οργανωμένη κοινωνία». Ευχαριστώ