Η άκρως χαμηλή μοριοδότηση (1 μόριο), η οποία δίνεται σε περίπτωση που οι φοιτητές έχουν αδελφό/ή, γονέα, ή τέκνο, ή σύζυγο που είναι άτομο με αναπηρία, κρίνεται άκρως αρνητική. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου προφανώς δεν έχουν λάβει υπόψη τους τη δυσβάστακτη οικονομική κατάσταση που βιώνουν οι οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομο με βαριά αναπηρία, το οποίο έχει ανάγκη συνεχούς φροντίδας και υποστήριξης.
Η ανωτέρω χαμηλή μοριοδότηση, εφόσον δεν συνυπολογίζεται στα εισοδηματικά κριτήρια που τίθενται με τις 3 πρώτες παραγράφους του ιδίου άρθρου το πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών που πηγάζουν από την αναπηρία, θέτει αυτομάτως τους δικαιούχους αυτής της κατηγορίας (περ. η) εκτός του συστήματος μετεγγραφών.
Για άλλη μία φορά, ο σχεδιασμός πολιτικών για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία είναι ανεπαρκής, αφού δεν κατανοείται η δεινή οικονομική θέση των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, η οποία συσχετίζεται και επηρεάζεται άμεσα από το βάθος και την ένταση της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα.
Έχετε αναρωτηθεί, εάν γονείς με βαριές αναπηρίες που αντιμετωπίζουν την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό με ευθύνη της ίδιας πολιτείας, έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τις σπουδές των παιδιών τους σε άλλη πόλη; Έχετε αναρωτηθεί, εάν οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία (νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες) που χρήζουν 24άωρης υποστήριξης και φροντίδας, έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τις σπουδές των υπολοίπων παιδιών τους μακριά από την οικογενειακή εστία; Ειδικά σε αυτές τις οικογένειες, είναι σύνηθες το φαινόμενο ο ένας εκ των δύο γονέων να διακόπτει την εργασία του για να παρέχει την κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη στο άτομο με αναπηρία.
Το κόστος που έχουν να αντιμετωπίσουν αυτές οι οικογένειες εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην οποία κάθε μέρα κατεδαφίζεται και από μία υποστηρικτική δομή για τα άτομα με αναπηρία είναι δυσβάστακτο.
Για όλους αυτούς τους λόγους ζητούμε η περ. η που αφορά σε δικαιούχους που έχουν γονείς, τέκνα, αδέλφια ή σύζυγο με αναπηρία 67% και άνω, πιστοποιουμένης από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) ή έχουν παθήσεις που αναφέρονται στο παράρτημα της υπ’ αριθ. Φ.151/17897/Β6/2014 (Β ́ 358) κοινής υπουργικής απόφασης, όπως αυτή εκάστοτε τροποποιείται και αντικαθίσταται, να εξαιρεθεί από τη διαδικασία που ορίζεται στην παρ. 5 αυτού του άρθρου και να συμπεριληφθεί στην παρ. 8 ομοίως με τους φοιτητές που έχουν οι ίδιοι αναπηρία.
Η άκρως χαμηλή μοριοδότηση (1 μόριο), η οποία δίνεται σε περίπτωση που οι φοιτητές έχουν αδελφό/ή, γονέα, ή τέκνο, ή σύζυγο που είναι άτομο με αναπηρία, κρίνεται άκρως αρνητική. Οι συντάκτες του νομοσχεδίου προφανώς δεν έχουν λάβει υπόψη τους τη δυσβάστακτη οικονομική κατάσταση που βιώνουν οι οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομο με βαριά αναπηρία, το οποίο έχει ανάγκη συνεχούς φροντίδας και υποστήριξης. Η ανωτέρω χαμηλή μοριοδότηση, εφόσον δεν συνυπολογίζεται στα εισοδηματικά κριτήρια που τίθενται με τις 3 πρώτες παραγράφους του ιδίου άρθρου το πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών που πηγάζουν από την αναπηρία, θέτει αυτομάτως τους δικαιούχους αυτής της κατηγορίας (περ. η) εκτός του συστήματος μετεγγραφών. Για άλλη μία φορά, ο σχεδιασμός πολιτικών για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία είναι ανεπαρκής, αφού δεν κατανοείται η δεινή οικονομική θέση των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, η οποία συσχετίζεται και επηρεάζεται άμεσα από το βάθος και την ένταση της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα. Έχετε αναρωτηθεί, εάν γονείς με βαριές αναπηρίες που αντιμετωπίζουν την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό με ευθύνη της ίδιας πολιτείας, έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τις σπουδές των παιδιών τους σε άλλη πόλη; Έχετε αναρωτηθεί, εάν οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία (νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες) που χρήζουν 24άωρης υποστήριξης και φροντίδας, έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τις σπουδές των υπολοίπων παιδιών τους μακριά από την οικογενειακή εστία; Ειδικά σε αυτές τις οικογένειες, είναι σύνηθες το φαινόμενο ο ένας εκ των δύο γονέων να διακόπτει την εργασία του για να παρέχει την κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη στο άτομο με αναπηρία. Το κόστος που έχουν να αντιμετωπίσουν αυτές οι οικογένειες εν μέσω οικονομικής κρίσης, στην οποία κάθε μέρα κατεδαφίζεται και από μία υποστηρικτική δομή για τα άτομα με αναπηρία είναι δυσβάστακτο. Για όλους αυτούς τους λόγους ζητούμε η περ. η που αφορά σε δικαιούχους που έχουν γονείς, τέκνα, αδέλφια ή σύζυγο με αναπηρία 67% και άνω, πιστοποιουμένης από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) ή έχουν παθήσεις που αναφέρονται στο παράρτημα της υπ’ αριθ. Φ.151/17897/Β6/2014 (Β ́ 358) κοινής υπουργικής απόφασης, όπως αυτή εκάστοτε τροποποιείται και αντικαθίσταται, να εξαιρεθεί από τη διαδικασία που ορίζεται στην παρ. 5 αυτού του άρθρου και να συμπεριληφθεί στην παρ. 8 ομοίως με τους φοιτητές που έχουν οι ίδιοι αναπηρία.