Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος' | 26 Ιουνίου 2015, 10:45

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν οι μεταγραφές δημιουργείται από την ανισορροπία προσφοράς και ζήτησης. Αυτό που θα μετριάσει το πρόβλημα θα είναι τα κεντρικά πανεπιστήμια να αξιοποιήσουν τα κληροδοτήματα και να δημιουργήσουν υποδομές να δεχθούν 1-3 επαρχιακά τμήματα που θα κλείσουν. Οι επαρχιώτικες κοινωνίες πρέπει να αναπτυχθούν διαφορετικά (πρωτογενής τομέας,τουρισμός) και όχι με τους φοιτητές. Άλλωστε τα τμήματα αυτά δημιουργήθηκαν για να βρουν δουλειά οι καθηγητές και ας παράγουν σειρές ανέργων. Επειδή όμως δεν μπορούμε να δεχθούμε τέτοιες ορθολογικές λύσεις (παραγωγής πτυχιούχων ανάλογα με την ζήτηση) είναι αναγκαίο να λαμβάνονται υπόψιν στις μεταγραφές όλες οι περιπτώσεις αδύναμων οικογενειών. Από την δουλεία μου γνωρίζω ότι οι ανάπηροι και οι οικογένειες τους έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους πολυτέκνους. Γνωρίζω ακόμα ότι τα βιοποριστικά προβλήματα των πολυτέκνων οικογενειών είναι εξίσου σημαντικά και αρκετές φορές πιο σημαντικά με τα β ι ο π ο ρ ι σ τ ι κ ά προβλήματα των οικογενειών με αναπηρία. Σήμερα όμως δίνεται μεγαλύτερη αξία στα προβλήματα αποδοχής της αναπηρίας παρά στα βιοποριστικά προβλήματα του αναπήρου και της οικογένειάς του ενώ η πολύτεκνη οικογένεια παραγνωρίζεται. Η οικονομική κρίση όμως πρέπει να μας προσγειώσει και να δούμε ότι τα οικονομικά προβλήματα είναι ίδια (ενώ η εφορία πολύ πιο σκληρή με τους πολυτέκνους) και για αυτό πρέπει αυτές οι κατηγορίες να κρίνονται το ίδιο: δηλαδή ή να παίρνουν μεταγραφές ελεύθερα ή να μπαίνουν στα κριτήρια με όλους. Στο κάτω κάτω θα πρέπει να εκτιμηθεί και η ανταποδοτικότητα: οι πολύτεκνες οικογένειες προσφέρουν ασφαλισμένους, στρατιώτες, εργαζόμενους σε μια γερασμένη χώρα που δεν σκέφτεται και εδώ ορθολογικά ώστε να φροντίσει για τη συνέχεια της.