Σχετικά με το ζήτημα περί κλειστής διαδικασίας της εξέλιξης στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή, στην οποία συγκλίνουν οι περισσότερες απόψεις, θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις: η βαθμίδα του επίκουρου, όπως και του λέκτορα, δεν είναι βαθμίδες "επί θητεία"? Το γεγονός αυτό μάλλον προϋποθέτει ανοικτή προκήρυξη, διαφορετικά θα πρέπει να διαγραφεί η σχετική φράση από την προκήρυξη, στην οποία θα πρέπει επιπλέον να δηλώνεται ρητά ότι πρόκειται για εξέλιξη και όχι για ανοικτή διαδικασία, ώστε να αποτρέπονται περισσότερες υποψηφιότητες. Εξάλλου, μέχρι σήμερα διαχέεται εντός του πανεπιστημίου η αντίληψη που θέλει τον λέκτορα ως "μόνιμο" προσωπικό, οπότε αποθαρρύνεται όποιος επιθυμεί και έχει τα προσόντα να διεκδικήσει μία θέση μέλους ΔΕΠ. Σε μια εποχή που υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι νέοι επιστήμονες, ενώ δεν υπάρχουν νέες θέσεις, διδακτικές ή ερευνητικές, και όσοι έχουν εργασθεί επί χρόνια ως 407, έχουν πλέον αποκλεισθεί από την πρόσβασή τους στο πανεπιστήμιο, το πρόβλημα αξιοποίησής τους είναι σοβαρό. Νομίζω ότι ο νομοθέτης θα πρέπει να δει την πραγματικότητα, όπως έχει πια διαμορφωθεί, ενισχύοντας τους νέους επιστήμονες, ενθαρρύνοντας την αξιολόγηση και αξιοκρατία και διατηρώντας μία ισορροπία μεταξύ παλαιότερων πρακτικών (π.χ.βαθμίδα λέκτορα, μονιμότητα μελών ΔΕΠ στη βαθμίδα του επίκουρου, διάθεση μη εξελισσόμενου μέλους ΔΕΠ στο ΥΠΕΠΘ, εισηγητική έκθεση από τριμελή επιτροπή, κ.ά) και νέων αντιλήψεων, που προάγουν και απελευθερώνουν το πανεπιστήμιο από πάσης φύσεως δεσμεύσεις (π.χ. εκλογή μελών ΔΕΠ από σώμα ειδικών επί του αντικειμένου εκλεκτόρων,εισαγωγή βαθμολογίου επί των τυπικών προσόντων των υποψηφίων με μετρήσιμους ποσοτικά και ποιοτικά δείκτες, κ.ά)
Σχετικά με το ζήτημα περί κλειστής διαδικασίας της εξέλιξης στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή, στην οποία συγκλίνουν οι περισσότερες απόψεις, θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις: η βαθμίδα του επίκουρου, όπως και του λέκτορα, δεν είναι βαθμίδες "επί θητεία"? Το γεγονός αυτό μάλλον προϋποθέτει ανοικτή προκήρυξη, διαφορετικά θα πρέπει να διαγραφεί η σχετική φράση από την προκήρυξη, στην οποία θα πρέπει επιπλέον να δηλώνεται ρητά ότι πρόκειται για εξέλιξη και όχι για ανοικτή διαδικασία, ώστε να αποτρέπονται περισσότερες υποψηφιότητες. Εξάλλου, μέχρι σήμερα διαχέεται εντός του πανεπιστημίου η αντίληψη που θέλει τον λέκτορα ως "μόνιμο" προσωπικό, οπότε αποθαρρύνεται όποιος επιθυμεί και έχει τα προσόντα να διεκδικήσει μία θέση μέλους ΔΕΠ. Σε μια εποχή που υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι νέοι επιστήμονες, ενώ δεν υπάρχουν νέες θέσεις, διδακτικές ή ερευνητικές, και όσοι έχουν εργασθεί επί χρόνια ως 407, έχουν πλέον αποκλεισθεί από την πρόσβασή τους στο πανεπιστήμιο, το πρόβλημα αξιοποίησής τους είναι σοβαρό. Νομίζω ότι ο νομοθέτης θα πρέπει να δει την πραγματικότητα, όπως έχει πια διαμορφωθεί, ενισχύοντας τους νέους επιστήμονες, ενθαρρύνοντας την αξιολόγηση και αξιοκρατία και διατηρώντας μία ισορροπία μεταξύ παλαιότερων πρακτικών (π.χ.βαθμίδα λέκτορα, μονιμότητα μελών ΔΕΠ στη βαθμίδα του επίκουρου, διάθεση μη εξελισσόμενου μέλους ΔΕΠ στο ΥΠΕΠΘ, εισηγητική έκθεση από τριμελή επιτροπή, κ.ά) και νέων αντιλήψεων, που προάγουν και απελευθερώνουν το πανεπιστήμιο από πάσης φύσεως δεσμεύσεις (π.χ. εκλογή μελών ΔΕΠ από σώμα ειδικών επί του αντικειμένου εκλεκτόρων,εισαγωγή βαθμολογίου επί των τυπικών προσόντων των υποψηφίων με μετρήσιμους ποσοτικά και ποιοτικά δείκτες, κ.ά)