Είμαι μέλος πολύτεκνης οικογένειας φοιτήτρια σε μια από τις υψηλόβαθμες σχολές της Αθήνας όπου πέρασα χωρίς μετεγγραφή το ίδιο και η αδελφή μου. Οι γονείς μου έχουν ξοδέψει και στερηθεί πάρα πολλά για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε στις σχολές που θέλαμε. Φέτος έδινε ο αδελφός μου και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην περάσει στην Αθήνα. Την χρονιά που έδινα εγώ (2011) καταργήθηκαν οι μετεγγραφές όπως τις ξέραμε και από τότε κάθε χρόνο το σύστημα αλλάζει διότι προφανώς κανένα δεν είναι αποτελεσματικό. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν οικογένειες στο όρια της φτώχειας που παίρνουν περισσότερα μόρια από τους πολύτεκνους με αυτό το σύστημα. Δεν νομίζω όμως ότι καταλαβαίνει κάποιος αν δεν το έχει ζήσει τι θα πει για μια οικογένεια να έχει να συντηρήσει τρία σπίτια σε τρεις πόλεις με τα ενοίκια, τους λογαριασμους και τα έξοδα του κάθε παιδιού και παράλληλα να συνεχίσει τα φροντιστήρια της μικρότερής μου αδελφής που μπαίνει στο λύκειο. Και φαντάζομαι όλες οι πολύτεκνες οικογένειες αντιμετωπίζουν το ίδιο σκηνικό. Θα σας παρακαλούσα να διορθώσετε την αδικία που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Και δεν ζητάμε ως πολύτεκνοι να πάρουμε θέσεις από άλλα παιδιά απλά να μπορέσουμε να φέρουμε τα αδελφια μας στην πόλη όπου σπουδάζουμε εμείς στην ίδια σχολή που περνάνε κανονικά με τα μόρια τους.
Έτσι όπως έχει ήδη αναφερθεί να προστεθεί στο άρθρο 12 παρ. 8 μετά το τέλος της περιπτώσεως β΄ η ακόλουθη περίπτωση με την αρίθμηση γ΄:
«γ) Πολύτεκνοι και τέκνα πολυτέκνων, που επέτυχαν ή φοιτούν σε Σχολές ή Τμήματα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, μεταγράφονται στην αντίστοιχη Σχολή ή Τμήμα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, που είναι πλησιέστερη στον τόπο κατοικίας τους ή εκεί όπου φοιτά ο (η) αδελφός (η) τους και στο αντίστοιχο έτος, η δε πολυτεκνική ιδιότητά τους αποδεικνύεται με βάση την παρ. 9 του άρθρου 67 του Ν.4316/2014».
Πραγματικά θέλω να εκφράσω το έντονο αίσθημα αδικίας που νιώθω, στην κάθε κυβέρνηση που δείχνει τόσο αντι-πολυτεκνικα συναισθήματα. Βλέπω με πόση αγάπη και κόπο οι γονείς μου μας έχουν μεγαλώσει και παρόλο αυτά με αποτρέπει η ιδέα να κάνω και εγώ με τη σειρά μου παιδιά (πόσο μάλλον 4) διότι δεν αναγνωρίζεται πλέον τίποτα από το κράτος (το κοινωνικο κρατος και to κρατος δικαιου).
Είμαι μέλος πολύτεκνης οικογένειας φοιτήτρια σε μια από τις υψηλόβαθμες σχολές της Αθήνας όπου πέρασα χωρίς μετεγγραφή το ίδιο και η αδελφή μου. Οι γονείς μου έχουν ξοδέψει και στερηθεί πάρα πολλά για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε στις σχολές που θέλαμε. Φέτος έδινε ο αδελφός μου και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην περάσει στην Αθήνα. Την χρονιά που έδινα εγώ (2011) καταργήθηκαν οι μετεγγραφές όπως τις ξέραμε και από τότε κάθε χρόνο το σύστημα αλλάζει διότι προφανώς κανένα δεν είναι αποτελεσματικό. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν οικογένειες στο όρια της φτώχειας που παίρνουν περισσότερα μόρια από τους πολύτεκνους με αυτό το σύστημα. Δεν νομίζω όμως ότι καταλαβαίνει κάποιος αν δεν το έχει ζήσει τι θα πει για μια οικογένεια να έχει να συντηρήσει τρία σπίτια σε τρεις πόλεις με τα ενοίκια, τους λογαριασμους και τα έξοδα του κάθε παιδιού και παράλληλα να συνεχίσει τα φροντιστήρια της μικρότερής μου αδελφής που μπαίνει στο λύκειο. Και φαντάζομαι όλες οι πολύτεκνες οικογένειες αντιμετωπίζουν το ίδιο σκηνικό. Θα σας παρακαλούσα να διορθώσετε την αδικία που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Και δεν ζητάμε ως πολύτεκνοι να πάρουμε θέσεις από άλλα παιδιά απλά να μπορέσουμε να φέρουμε τα αδελφια μας στην πόλη όπου σπουδάζουμε εμείς στην ίδια σχολή που περνάνε κανονικά με τα μόρια τους. Έτσι όπως έχει ήδη αναφερθεί να προστεθεί στο άρθρο 12 παρ. 8 μετά το τέλος της περιπτώσεως β΄ η ακόλουθη περίπτωση με την αρίθμηση γ΄: «γ) Πολύτεκνοι και τέκνα πολυτέκνων, που επέτυχαν ή φοιτούν σε Σχολές ή Τμήματα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, μεταγράφονται στην αντίστοιχη Σχολή ή Τμήμα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, που είναι πλησιέστερη στον τόπο κατοικίας τους ή εκεί όπου φοιτά ο (η) αδελφός (η) τους και στο αντίστοιχο έτος, η δε πολυτεκνική ιδιότητά τους αποδεικνύεται με βάση την παρ. 9 του άρθρου 67 του Ν.4316/2014». Πραγματικά θέλω να εκφράσω το έντονο αίσθημα αδικίας που νιώθω, στην κάθε κυβέρνηση που δείχνει τόσο αντι-πολυτεκνικα συναισθήματα. Βλέπω με πόση αγάπη και κόπο οι γονείς μου μας έχουν μεγαλώσει και παρόλο αυτά με αποτρέπει η ιδέα να κάνω και εγώ με τη σειρά μου παιδιά (πόσο μάλλον 4) διότι δεν αναγνωρίζεται πλέον τίποτα από το κράτος (το κοινωνικο κρατος και to κρατος δικαιου).