Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'GPap' | 27 Ιουνίου 2015, 09:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τι να λάβεις μέρος στο διάλογο όταν βλέπεις ότι οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων …»καίγονται»… τόσο πολύ για το θέμα που βαριούνται και να κάτσουν να γράψουν. Δείτε τα σχόλια των 5-6 τελευταίων και πολλών άλλων. Μόνο Copy και paste ξέρουν. Τι να πω εγώ? Πέραν του ότι ντρέπομαι για εκείνους αφού εκείνοι δεν ντρέπονται για τους εαυτούς τους. Δε μετράνε κουκιά εδώ κύριοι. Μας βλέπουν… Λοιπόν για να σοβαρευτούμε τώρα. Είμαι 30χρόνια Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός και ότι έζησα τα τελευταία χρόνια από τη Διαμαντοπούλου και μετά δε θα το συγχωρήσω ποτέ κι ελπίζω κι ο Ελληνικός λαός ο οποίος ψήφισε μια κυβέρνηση ΚΑΙ για να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Δάσκαλος χωρίς αξιοπρέπεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Ήθελαν να προλάβουν λοιπόν και να περάσουν τα πάντα γρήγορα. Δε μας ήθελαν δασκάλους αλλά πωλήτριες. Κι έχουν δίκιο κύριοι. Αφού δεν είναι σχολεία και είναι εμπορικά μαγαζιά, οι δάσκαλοι πρέπει, κατ’ αυτούς’ να είναι πωλήτριες. Δεν πρόλαβαν να μας κόψουν όμως το κεφάλι κι αυτό ήταν που τους χάλασε τη δουλειά. Τά ‘χαν στήσει όλα καλά. «Ενημερώσεις στις τρόικες, στις επιτροπές Μπίλντεμπεργκ» και όπου αλλού. Πριν απ’ όλα λοιπόν θα περίμενα ειδικά από τους πολιτικούς που εξισώθηκαν και εξ-υπηρέτησαν μια μικρή (αλλά προφανώς ισχυρή σε επιρροή) κλίκα, να πουν ένα συγνώμη. Όμως πού χάθηκε το φιλότιμο για να το βρουν…Ένα συγνώμη δεν έχω ακούσει και γι αυτό αρνούμαι ότι θετικό μπορεί να έκρυβε ο νόμος Διαμαντοπούλου. Να καταργηθεί και να συζητηθεί εκ νέου με τους Πανεπιστημιακούς και άλλους φορείς. Σε στιγμές που η χώρα και οι κάτοικοι πνίγονταν κυριολεκτικά η προαναφερθείσα μαζί με τους επόμενους «αστέρες» δίδαξαν τι θα πει αναλγησία, υποκρισία και άλλα πολλά. Όπως λοιπόν αγνοούσαν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς για το χατίρι 100-200 ανθρώπων έτσι τώρα ήρθε η ώρα να αγνοηθούν επιδεικτικά! Να δείξει ο υπουργός ότι διδάχτηκε καλά το μάθημα που οι προκάτοχοί του του δίδαξαν και να γίνει καλύτερος. Έτσι τους πρέπει. Αυτά όμως είναι λόγια της καρδιάς που εδώ ίσως δεν έχουν θέση. Όταν πολύ μεγάλο σχολείο λοιπόν εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις και είχε ακόμα και την ώρα που το επισκέφθηκε η Επιθεώρηση Εργασίας (μετά τις εκλογές βέβαια διότι πριν έπαιρναν τηλέφωνο πρώτα…) δασκάλες γραμμένες ως διοικητικό προσωπικό αλλά που διδάσκουν ως βοηθοί στο ευρύτερο πρόγραμμα τι περιμένεις από τους εμπόρους - ιδιοκτήτες των σχολείων? Τι περιμένεις από ανθρώπους που μπορεί να καθυστερούν πληρωμές αλλά και με τα σκάφη εμφανίζονται στο Αιγαίο? Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο έλεγχο (λουρί) χρειάζονται αλλά και πολλά ακόμα από την πολιτεία. Μπορείς να κατηγορήσεις κι εμάς τους εκπαιδευτικούς που παλαιότερους νόμους τους «ξεχειλώσαμε» κάπως αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, ως αιτία για να μπορέσουν να ευτελίσουν και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας που έμεινε. Θέλουμε λοιπόν συνταγματικά κατοχυρωμένη δημόσια παιδεία με νόμους που να ελέγχουν αυτούς που τους έχει παραχωρήσει η πολιτεία το δικαίωμα να λειτουργούν ιδιωτικά σχολεία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στην Ελλάδα ένα παράθυρο να αφήσεις ανοιχτό θα μπουν όλοι μέσα… Ο Δάσκαλος λοιπόν πρέπει να μπαίνει με το κεφάλι ψηλά. Αν τον αναγκάζουν να περνάει από τη διεύθυνση για να παίρνει τις ευλογίες της πρώτα, τι θα διδάξει στα παιδιά? Γιατί άραγε ιδιωτικά σχολεία που δεν έχουν ιδιοκτήτη είναι (συνήθως) πολύ καλύτερα? Διότι λείπει η αφοσίωση στο κέρδος, πάση θυσία. Σχολεία που έχτισαν με τα χρόνια ένα όνομα το έχτισαν επενδύοντας στον άνθρωπο, στο δάσκαλο πρώτα.